Γράφει η Εβίτα Μανούδη / evitafinanzcoach.com
Αντιλαμβάνομαι ότι έχουμε μάθει μια λάθος φόρμουλα για την ευτυχία. Η φόρμουλα ευτυχίας λέει ότι: «αν αποκτήσω/πετύχω το «Χ», θα είμαι ευτυχισμένος».
Αν ζούμε βάσει αυτής της φόρμουλας, έχουμε πέσει στην ψυχολογική παγίδα του ηδονικού διαδρόμου.
Το έχεις ζήσει σίγουρα, απλώς δεν ήξερες ότι λέγεται έτσι. Εξηγούμαι.
«Ηδονικός διάδρομος» είναι η κατάσταση, κατά την οποία το επίπεδο ηδονής επανέρχεται στο επίπεδο που βρισκόταν, πριν βιώσουμε μια θετική εμπειρία. Εν προκειμένω, περισσότερα χρήματα, υλικά αγαθά, ουσιώδη οικονομικά κατορθώματα κ.ο.κ.
Έρευνες επιβεβαιώνουν, ότι η ευχαρίστηση που πυροδοτείται από το ευχάριστο γεγονός διαρκεί το πολύ ένα μήνα. Έπειτα, η χαρά «ξεφουσκώνει» και το επίπεδο ηδονής επανέρχεται στο προηγούμενο σημείο.
Με απλά λόγια, τα περισσότερα ταξίδια, ποτά, γεύματα σε καλά εστιατόρια, βιβλία, φορέματα, πολυτελή αξεσουάρ, οι χλιδάτες διακοπές, τσάντες, μπλούζες ή μια Porsche θα σού προσφέρουν ευχαρίστηση, αλλά αυτή θα είναι εφήμερη.
Η ευχαρίστηση θα φύγει μετά από λίγο καιρό και η ανηδονία θα επανέλθει. Πιστεύουμε ότι αποκτώντας ή επιτυγχάνοντας ορισμένα πράγματα, θα νιώσουμε επιτέλους μια διαρκή στον χρόνο πληρότητα. Όμως, μόλις τα αποκτήσουμε/πετύχουμε, τα συνηθίζουμε και λαχταρούμε νέα πράγματα, για να νιώσουμε ξανά ευτυχία.
Αυτή η τάση μάς εγκλωβίζει σε μια ατέρμονη λούπα, όπου θέλουμε όλο και περισσότερα, για να νιώσουμε καλά.
Έτσι προκύπτει το αίσθημα ανικανοποιήτου και άκρατος υλισμός – υπερκαταναλωτισμός.
Τελικά, πότε είμαστε ικανοποιημένοι;
«Ο εαυτός μου αξίζει τα καλύτερα και θέλω να του προσφέρω μονάχα τα καλύτερα»
Πιθανόν, σκέφτεσαι. Σαφώς, είναι δικαίωμά σου να ευχαριστείς τον εαυτό σου με όποιον τρόπο επιλέξεις.
Όμως, μήπως, η αυτοφροντίδα και η ανταμοιβή του εαυτού σου προσανατολίζεται αποκλειστικά στον υλισμό;
Μάταια προσπαθούμε να γεμίσουμε εσωτερικά κενά, ανασφάλειες ή ο,τι άλλο με εθιστικά υποκατάστατα. Απ’ τις ακριβές τσάντες μέχρι τις ψηφιακές απολαύσεις που μάς δίνουν γρήγορο ηδονισμό και έπειτα, μάς αφήνουν πάλι κενούς και εθισμένους για ακόμη περισσότερη «ντόπα».
Προσπαθούμε να κερδίσουμε το εκατομμύριο, για να ζήσουμε ελεύθερα και να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας. Έχεις σκεφτεί το ανάποδο;
Στην πραγματικότητα, θα φτάναμε κοντά στον πλούτο πολύ πιο γρήγορα, απλοποιώντας τη ζωή μας.
Όταν επιθυμούμε λιγότερα, η διαφορά μεταξύ εσόδων και εξόδων αυξάνεται. Αυτό είναι που «χτίζει» σιγά σιγά τον πλούτο και μάς προσφέρει την ελευθερία που επιθυμούμε.
Μού έρχεται στον νου η ρήση του Επίκουρου: «Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα. Να του αφαιρείς επιθυμίες».
Ο Μ. Γκάντι στο ίδιο μοτίβο: «Πλούσιος γίνεσαι μόνο μέσα απ’ τα πράγματα που δεν επιθυμείς».
Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν μας αρέσει καθόλου, γιατί την θεωρούμε περιοριστική και εν τέλει «μια ζωή την έχουμε».
Για να λυθούν αυτά τα ζητήματα, κατά την άποψή μου, χρειάζεται προσωπική εσωτερική διεργασία και βαθιά μεταμόρφωση συνειδητότητας.
Μην βαυκαλίζεσαι με πράγματα που βρίσκεις στο έξω και σού δίνουν μονάχα προσωρινή και εύκολη ικανοποίηση. Αυτά σε κρατούν απασχολημένο παροδικά και σε αποσπούν από τα βασικά θέματα που πρέπει να λύσεις.
Μην ξεγελιέσαι. Αυτά είναι ψευτομπαλώματα. Οι εσωτερικές ελλείψεις καλύπτονται μονάχα από εσένα και από μέσα προς τα έξω. Όχι ανάποδα.
«Ο νους μας είναι από ύλη και έλκεται από οτιδήποτε υλικό. Μάς βάζει τρικλοποδιές σε οτιδήποτε πιο ουσιαστικό και ποιο βαθύ».
Υποστηρίζουν κάποιοι. Εξακολουθώ να πιστεύω, ότι το καλύτερο «φάρμακο» είναι η ουσιαστική δουλειά με τον εαυτό μας. Όσο την αποφεύγουμε, πιθανόν, θα παραμένουμε οπαδοί της ψευδοηδονιστικής ιδεολογίας της κατανάλωσης και το εσωτερικό κενό θα διογκώνεται.
5 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΟΥ ΕΔΩ
