Γράφει η *Μάρω Πατριανάκου
Ένα καταφύγιο
Αρκετά με τις διαφωνίες, τις παρεξηγήσεις και τις ψευδαισθήσεις. Αρκετά με τις προδοσίες και τα παραμύθια. Μας κατέκλυσαν καβγάδες για ανούσια ζητήματα.
Ένα τέλος στην ψυχρή και άκαρδη αδιαφορία. Όσοι από εμάς έχουμε χορτάσει τις τοξικές ουσίες αναζητούμε καταφύγιο… ένα μέρος που μπορεί να ονομαστεί δικό μας με ηρεμία, και αν υπάρχει θόρυβος, θα είναι ένα που θα ακούγεται μόνο στη σιωπή… μέσα στη μελωδία της ψυχής μας, έναν χαλαρωτικό ήχο που θα μας βοηθήσει να ξεχάσουμε ό,τι αφήσαμε πίσω μας.
Μια γωνιά και μια θέα θα είναι αρκετά, είτε πρόκειται για μια αυλή, έναν κήπο, μια θάλασσα, έναν δρόμο με λίγη κίνηση και περαστικούς, αρκεί το μυαλό και η φαντασία να μπορούν να ταξιδεύουν χωρίς αναστάτωση. Αυτό που ήταν απαράδεκτο, ημιτελές και σπάνιο στη ζωή μας μπορεί να συμπληρωθεί με θετική ενέργεια που θα ενισχύσει τον προσωπικό μας χώρο, όπως ακριβώς το άρωμα ενός αρώματος αναζωογονεί και ενδυναμώνει έναν λιπόθυμο άνθρωπο.
Το “Αρκετά” τελείωσε και στρεφόμαστε στην “ανεπάρκεια”. Τα πράγματα που μας στερήθηκαν λόγω εγωισμού, μια συγγνώμη που δεν λάβαμε ποτέ, λόγω ενός άλυτου προβλήματος, ψέματα που ειπώθηκαν και που κάποιοι πίστεψαν… Υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μας αφορά και μας ενδιαφέρει πια. Υπάρχουν πολλοί από εμάς που θέλουμε να καλλιεργήσουμε τον πνευματικό μας κόσμο. Κάπου έχουμε χάσει τον δρόμο μας σε αυτό το ταξίδι που ονομάζεται ζωή και πρέπει να τον βρούμε.
Η προσοχή μας στράφηκε στα αρνητικά του «αρκετά» που είχαν προκαλέσει αναστάτωση στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή μας. Ο όρος «άφθονο» είναι όταν έχουμε φάει αρκετά στο δείπνο και επιθυμούμε να μην φάμε πια λέγοντας «όχι, ευχαριστώ». Διαφορετική έννοια. Βρείτε το καταφύγιο σας, την γαλήνη σας μακριά από τραγωδίες, όπως πολύ σωστά και συνειδητά κάνετε.
Οι αρχαίοι Έλληνες σχεδόν πάντα είχαν παραστάσεις βασισμένες σε αυτό το πάθος παίζοντας στη σκηνή του Θεάτρου του Διονύσου. Ήρθε η ώρα να χαμογελάσουμε. Να σταματήσουν τα δάκρυα που έχουν γεμίσει θάλασσες με παράπονα και αναπάντητα ερωτήματα. Ώρα να χαλαρώσουμε γεμίζοντας όλα τα κενά για να καλύψουμε ακριβώς τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας.
*Η Μάρω Πατριανάκου ζει στις Η.Π.Α. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, που απλά εκφράζει όσα αισθάνεται χωρίς προκαταλήψεις… που την συγκινούν της ζωής τα σενάρια.
