Γράφει η *Μαρία Σταυρίδου
Πως να μιλήσεις
για όλα αυτά που δεν πρέπει να ειπωθούν,
που ορκίστηκες πως θα τα κρατήσεις θαμμένα βαθιά
εκεί… στης ψυχής τη σκοτεινιά.
Νιώθω ανίκανη να περιγράψω την αγωνία της,
τον κόπο, που πρέπει κάθε μέρα να καταβάλει
για να κρύψει το μυστικό μου
και να συνεχίσει να διαδηλώνει ευτυχισμένη.
Μια κουρασμένη ψυχή από πολέμους ηθικής,
από αγώνες επιβίωσης και από έρωτες
που πέρασαν, λεηλάτησαν… και έφυγαν…
Σε σένα όμως θα το πω…
Μια θέση στον ήλιο κρυφά αναζητώ
Μια θέση χτισμένη με τον ιδρώτα του πατέρα
και την υπομονή της μάνας
Μια θέση πληρωμένη από τον μόχθο της φαμίλιας
Χαρισμένη σε μένα
Ξοφλημένη σε άρχοντες και προεστούς
Ολόδικιά μου
Μια θέση, να τη χαρώ ελεύθερη στο δάκρυ και τη χαρά μου.
Μια θέση να κανακέψει την αβάσταχτη ερημιά μου
Να΄χω καταφύγιο και αγκαλιά στο κρύο του Χειμώνα.
Να΄χω δροσιά και ένα νανούρισμα γλυκό
στο απόβραδο του Αυγούστου.
Να΄χω κρεβάτι ερημιάς στου έρωτα την τιμωρία.
Το ξέρω… θέλω πολλά…
γι΄ άλλους ασήμαντα, για μένα όλα τους σημαντικά.
Θέλω αυτό που οι υπόλοιποι προσπερνούν
σαν ζητιάνο στη γωνιά.
Θέλω αυτό που οι κόρακες δεδομένο θεωρούν
και γελούν ειρωνικά.
Ένα μυστικό κρυμμένο στην καρδιά
Ένα μυστικό που έθαψα δίπλα στα όνειρα τα παιδικά…
* Η Μαρία Σταυρίδου είναι Αρθρογράφος Λογοτέχνιδα
