Γράφει ο *Τάκης Φάβιος
Μια κριτική μελέτη του Τάκη Φάβιου
Μέσα από την άρνηση της ρεαλιστικής των πραγμάτων αφήγησης, την εγγενή απέχθεια στη ρητορική του λόγου και την αποκρυπτογράφηση ιερών γλωσσικών συμβόλων, διακριτικά υπαινίσσεται ο ποιητής ότι ο κόσμος δεν κινείται μέσα απ’τις εμφανείς περιγραφές και επίπεδες λυρικές του όψεις.
Επειδή γι’αυτόν η γλώσσα είναι αποτέλεσμα ιστορικής πραγμάτωσης ,αλλά και με σταθερό εφαλτήριο την των πραγμάτων ενότητα, τολμά ένα σημασιολογικό ταξίδι στο υπέρλογο. εγκαθιδρύοντας ακόμη και αιρετικές παραμέτρους στο γλωσσικό του σύμπαν.
Έτσι λοιπόν, αντλώντας χυμούς ύπαρξης από τις δεξαμενές του υποβόσκοντος από τη μια και τη λυρική ζωτικότητα του φυσικού περιβάλλοντος από την άλλη, εξισορροπεί το ανέφικτο και αφηρημένο, πάνω σε παραδοσιακές μετρικές, φορτισμένες με ελληνοπρεπείς μνήμες Σαπφικού έρωτα.
Ένας ανυπόμονος οφθαλμός είναι η ποίηση του Ελύτη κι ένα κλείστρο υπερρεαλιστικής φωτογραφικής μηχανής, περιδιαβαίνοντας τις θάλασσες της έμπνευσης του πάνω στην τρελή πτήση ενός ανυπόμονου κι ερωτευμένου γλάρου.
Δεν είναι τυχαίο που ο λόγος του, επιδιώκει να δημιουργήσει έναν χρωματικά δονούμενο κόσμο μεταπρατικής έκφρασης, και αναπτύσσει με μαεστρία την ικανότητα του μεταμοντέρνου εικονοπλάστη, πάνω στο ουτοπικό επέκεινα της εικαστικής των λέξεων παλέτας.
Ο Οδυσσέας Ελύτης βλέπει την οντότητα του Αιγαιοπελαγίτικου χώρου χρωματισμένη υπέρλαμπρα από έναν ήλιο ηλιάτορα, που δίνει μιαν υπερφυσική αναλαμπή εσωτερικότητας.
Η υπερβατική του σύγκρουση με το χρόνο εξισορροπείται τέλεια από τη σταθερότητα ενός θαλασσινού ζωγραφικού καμβά ,με πρωτόγνωρες λυρικές συζεύξεις.
Ένα υπερλογικό χωνευτήρι, καλά δουλεμένο είναι η ποίηση του Ελύτη, ταξιδεύοντας ανάλαφρα, πάνω στο τρικάταρτο της υπερβατικής των πραγμάτων φύσης.
Ένας εφηβικός έρωτας, που δε στέκεται πουθενά ,υπερβαίνοντας ακόμη κι αυτά τα ανεξιχνίαστα όρια της ύπαρξης
. . . . . .
Φύγαν τα μάτια μας
Αλλά προπορεύονταν οι ψυχές μας
Στη συνάντηση τους μες στους ουρανούς
Ελαμψε καθαρή στιγμή
Τρεμούλιασμα εναγώνιο
Το πιστό καθρέφτισμα των σωθικών μας
Πιο ψηλά
Στην ενωμένη μοναξιά των άστρων
Θρονιάζεται η Γαλήνη
Γιατί κι αν την απαλλάξαμε απ’το κορμί μας
Γιατί κι αν την εξαντλήσαμε απ’τις ελπίδες μας
Ξαναγεννάει αισθήματα
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
*Ο Τάκης Φάβιος είναι αρθρογράφος, λογοτέχνης, ποιητής, τραγουδιστής, συνθέτης και δάσκαλος φωνητικής. Ακολουθείστε τον και στην σελίδα του στο Facebook
