Γράφει η *Μαρία Σταυρίδου
Το σπίτι με τα μπλε πλακάκια
Το σπίτι με τα μπλε πλακάκια
το καταφύγιο της πρώτης σου ανάσας
που δρόσισε και έφερε για βάγια τη χαρά
που νανούρισε έναν Δράκο και τον Χάρο αγκαλιά
που φιλοξένησε μια άτακτη εφηβεία
μια μικρή επανάσταση και μια αναρχία
που στόλισε κλεμμένα φιλιά στο πατάρι με τ΄άδεια κουτιά
που χάραξε ένα σημάδι ηδονής στο κελάρι της σιωπής
Το σπίτι με τα μπλε πλακάκια
το ιερό της άφωνης θυσίας
ικεσία που κόντεψε να γίνει θρησκεία
για μια τρελή …για μια ερωτευμένη υπηρεσία
που σε πήρε αγκαλιά
που σε μεταμόρφωσε άνδρα μια νυχτιά
που σκέπασε κρυφά τις κραυγές της παράδοσης
και τον σπασμό της άνδρωσης
Σπάνιο φυλαχτό που κράτησε
το μύρωσε …το ράντισε …μ΄ένα δάκρυ το σφράγισε
να είσαι γερός …δυνατός …ένας ανδρειωμένος αετός
Το σπίτι με τα μπλε πλακάκια
το παλάτι της ψυχής σου
ο χορός ο πρώτος της ορμής σου
το φυλάκιο της ίδιας της ζωής σου
εκεί που αντίκρυσα τα χείλη της παράδοσης μου
εκεί που άκουσα τον ύμνο της αιχμάλωσης μου
εκεί που πέθανα για να ξαναγεννηθώ
εκεί που άκουσα το πρώτο … ‘Σ΄αγαπώ’
Το σπίτι με τα μπλε πλακάκια
το Βασίλειο της αιώνιας ζωής
ο φτωχός πρίγκιπας ….και η ψυχή …
* Η Μαρία Σταυρίδου είναι Αρθρογράφος Λογοτέχνιδα
