Γράφει η *Μάρω Πατριανάκου
Χάσιμο χρόνου
Σε ένα δωμάτιο, υπάρχουν δύο ξένοι που κάποτε απολάμβαναν μια σπάνια οικειότητα από τον τυφλό έρωτά τους και το πάθος που τους ένωνε, και κανείς δεν μπορούσε να τους χωρίσει.
Και τώρα, ένας κρύος καναπές τους φιλοξενεί και τους δύο μόνους, ο καθένας διαλέγοντας τη δική του γωνιά, αρνούμενος να αντικρίσει ο ένας τον άλλον. Και αν ο ένας θέλει να κάνει την προσπάθεια να μιλήσει, ο άλλος προτιμά τη σιωπή και αγνοεί.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόσταση από αυτή… ούτε καν σε έναν ωκεανό ανάμεσα σε στεριές. Μια έκρηξη αναζωπυρώνεται και αναμένεται να ξεσπάσει, η οποία είτε θα προκαλέσει συμφιλίωση μετά από ένα μετανιωμένο, εγκάρδιο ξύπνημα είτε έναν χωρισμό χωρίς σωτήριο ζωής.
Όλα αυτά οφείλονται στην απώλεια της επικοινωνίας μεταξύ δύο εραστών, όπου κάποτε η οπτική επαφή, το κράτημα των χεριών και, το πιο σημαντικό, οι συζητήσεις μεταξύ τους ακουγόντουσαν σαν το χαρούμενο κελάηδισμα των χελιδονιών.
