Γράφει η *Ιωάννα Λιούτα
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παριστάνει τον ταχυδακτυλουργό. Με το ένα χέρι δείχνει την «αύξηση» και με το άλλο την εξαφανίζει.
Η κοινωνία υποφέρει εδώ και πέντε χρόνια από την κρίση του κόστους ζωής. Από το 2020, με την ανεξέλεγκτη δράση των καρτέλ και τις κυβερνητικές πολιτικές που ευνόησαν την καρτελοποίηση, το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών καταρρέει. Παρ’ όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις συνεντεύξεις του εμφανίζεται να διακηρύσσει ότι έχει «λύσει» το πρόβλημα μέσω «γενναίων» αυξήσεων στους μισθούς και μελλοντικών φοροελαφρύνσεων.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι εντελώς διαφορετική. Οι μισθοί αυξάνονται στα χαρτιά. Τα στοιχεία του Πληροφοριακού Συστήματος Εργάνη δείχνουν άνοδο του μέσου μισθού: από 1.117 ευρώ το 2021, στα 1.342 το 2024, με εκτίμηση 1.415 το 2025. Σωρευτικά, μια αύξηση της τάξης του 20% περίπου. Σε πρώτη ανάγνωση η εικόνα μοιάζει θετική. Μόνο που η αγοραστική δύναμη έχει εξανεμιστεί από τις αλυσιδωτές ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Με άλλα λόγια, η αύξηση είναι λογιστική, όχι πραγματική.
Εκεί που αποκαλύπτεται πλήρως η κυβερνητική στρατηγική είναι στη φορολογία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, τα έσοδα από τον φόρο εισοδήματος αυξήθηκαν, από 14,7 δισ. το 2021, σε σχεδόν 24 δισ. το 2024. Πρόκειται για άνοδο 61,5% μέσα σε τρία χρόνια. Ο λόγος είναι ολοφάνερος. Η κυβέρνηση άφησε τις φορολογικές κλίμακες αμετάβλητες, με αποτέλεσμα οι μικρές μισθολογικές αυξήσεις να μετατρέπονται αυτομάτως σε υψηλότερη φορολόγηση.
Η κυβερνητική αφήγηση είναι πως «οι μισθοί αυξάνονται και οι φόροι μειώνονται». Στην πράξη συμβαίνει το αντίθετο. Η φορολογική επιβάρυνση γιγαντώνεται, η ακρίβεια κατατρώει κάθε αύξηση και οι εργαζόμενοι βρίσκονται μόνιμα στη θέση των συνήθων υποζυγίων. Όλα αυτά ενώ τα καρτέλ συνεχίζουν να καθορίζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές.
Το αποτέλεσμα είναι ορατό. Σύμφωνα με τη Eurostat, η Ελλάδα κατατάσσεται ως η δεύτερη φτωχότερη χώρα στην Ε.Ε. ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία. Αυτή είναι η «επιτυχία» των κυβερνητικών επιλογών, αυτή είναι η υλική συνέπεια της δήθεν «λύσης» που παρουσιάζεται επικοινωνιακά ως θρίαμβος.
Η κυβέρνηση μπορεί να παρουσιάζει ως επίτευγμα κάθε λογιστική αύξηση μισθού και κάθε εξαγγελθείσα μελλοντική μείωση φόρου. Όμως οι αριθμοί δεν κρύβουν την ουσία. Η ψαλίδα ανάμεσα στο ονομαστικό και στο πραγματικό εισόδημα ανοίγει, η φορολογία εκτοξεύεται και η κοινωνία βυθίζεται στην ανασφάλεια. Όσο οι πολιτικές παραμένουν προσανατολισμένες στη συντήρηση των καρτέλ και όχι στην προστασία των πολιτών, το «πρόβλημα της ακρίβειας» δεν πρόκειται να λυθεί. Αντιθέτως, θα διογκώνεται.
Αν πιστέψει κανείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το πρόβλημα της ακρίβειας έχει λυθεί. Ένα χειροκρότημα λοιπόν. Ο πρωθυπουργός πήγε στο Υπουργικό Συμβούλιο χαμογελαστός και αυτάρεσκος και διακήρυξε ότι με «γενναίες αυξήσεις» μισθών και «φορολογικά μέτρα υπέρ των νέων» εξασφάλισε την ανάσα της κοινωνίας.
*Η Ιωάννα Λιούτα είναι πολιτική και οικονομική αναλύτρια
