Γράφει η Εβίτα Μανούδη / evitafinanzcoach.com
Η ώρα της ανασκόπησης και του απολογισμού
Συνήθως αυτή η αγαπημένη μου ιεροτελεστία γίνεται τις τελευταίες μέρες διακοπών μου. Απολαμβάνοντας την θάλασσα και την όλη διαδικασία σαν τελετουργία εν ηρεμία.
Όμως φέτος αυτό έγινε στο ηλιόλουστο Ντίσελντορφ, σε παγκάκι μπροστά στον Ρήνο, παρέα με τον γαλλικό καφέ μου.
Πάρε κι εσύ καφέ καλέ μου αναγνώστη και έλα να κάνουμε μαζί απολογισμό!
1. Τα καλύτερα είναι τα πιο απλά. Στην απλότητα κρύβεται η ομορφιά, η αυθεντικότητα, η χαρά, η ευτυχία. Για ακόμη μια φορά, για ακόμη ένα καλοκαίρι μου!
- Στην απόλαυση του αγαπημένου μου φρούτου μετά από πολύωρο κολύμπι.
- Στο τρέξιμο πλάι στην θάλασσα.
- Στην βουτιά στην θάλασσα κατευθείαν μετά το τρέξιμο. Για “σβήσιμο”. Και για αποθεραπεία.
- Στο να ξυπνάω και να αγκαλιάζω τους πολυτιμότερους ανθρώπους στην ζωή μου.
- Στον πρωινό καφέ με θέα την θάλασσα και τον κήπο.
- Στην ραστώνη και στο χαβαλέ στην παραλία μετά από ένα υπέροχο μπάνιο.
- Στο να ρεμβάζω μόνη μου τη θάλασσα. Χωρίς να έχω τον νού μου στην ώρα ή σε ό,τι άλλο δεσμευτικό.
- Να βουλιάζει το μάτι μου στο υπέροχο μπλε και να βαθαίνει η σκέψη μου και να χάνομαι…
- Να αφαιρούμαι. Να βουλιάζω στην ξαπλώστρα και να περιπλανιέμαι με τις σκέψεις μου σε χαζά αλλά και σε σημαντικά.
- Στην ταψάρα που βγαίνει από το φούρνο με το αγαπημένο μου φαγητό. Τουρλού στον φούρνο.
- Στο εξωτερικό ντούζ και ξέπλυμα από την αλμύρα με θέα την θάλασσα.
- Στις βουτιές από το ιστιοπλοϊκό.
- Στο να τρώω ανέμελα και να βλέπω απλώς να χαίρονται και να απολαμβάνουν τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
- Στο δυνατό παιχνίδι με ρακέτες.
- Στις ετοιμασίες για τη γιορτή και το τραπέζι του 15αυγουστου.
- Στις ζεστές, ειλικρινείς κουβέντες. Στις ζεστές αγκαλιές, στα κρατήματα χεριού και στα ζεστά φιλιά στο μέτωπο.
- Στο τουρ με αυτοκίνητο στο νησί. Να χάνομαι με την παρέα μου κατά την διάρκεια της ανακάλυψης της πιο αντιτουριστικής και απομονωμένης παραλίας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
- Περιπλάνηση. Στους κατσικοχωματόδρομους, με τα τζιτζικία μουσική συντροφιά και τις μυρωδιές που τόσο απλόχερα προσφέρει το πράσινο του νησιού. Και το ειδυλλιακό τελειώνει απότομα! Όταν το κοκκινο φωτάκι του ρεζερβουάρ μου υπενθυμίζει πόσο ανέμελη …. εμμμ …. ξεχασιάρα είμαι
2. Καλές οι φρέσκιες ψαρούκλες, τα τηγανητά καλαμαράκια, κολοκυθάκια με – μπόλικο – τζατζίκι δίπλα, και οι αστακομακαρονάδες. Όμως σαν την απογευματινή δροσιά του καρπουζιού που σκάει η γλύκα του μέσα στον ουρανίσκο σου …. ΔΕΝ έχει.
Ειδικά όταν το καρπούζι το τρώς σαν φυσαρμόνικα στην εξοχή μετά το μπάνιο στην θάλασσα. Δίχως μαχαιροπήρουνο, φτύνοντας τα κουκούτσια στον κήπο. Παρεμπιπτόντως, το καλύτερο καρπούζι είναι το αγοράκι (και εγώ δεν ήξερα ότι υπάρχει και θηλυκό).
3. Ο «χωρισμός» από ό,τι με πονάει και με “τρώει”. ΄Άμεσα. Ναι, άμεσα. Ακόμη και το καλοκαίρι. Παίρνω ανάσα, φουσκώνω με αποφασιστικότητα, δύναμη και τόλμη και ξεφορτώνομαι κάθε τι αρνητικό. Μην αναβάλλεις. Εγώ ανέβαλλα. Δεν θα μας χαριστεί δεύτερη ζωή. Αυτό ισχύει για τα πάντα: Φίλοι, προσωπικές σχέσεις, καταστάσεις, εργασία κλπ.
Γιατί σχέση δίχως καλή επικοινωνία είναι η πιο σκληρή φυλακή.
Οδηγεί σε στεναχώρια, άγχος και άσκοπη φασαρία στο νού. Πρόσθεσε και την διαρροή ενέργειας καθώς το να εξηγείς συνεχώς σε στραγγίζει ενεργειακά κυριολεκτικά. Σε απομυζεί και έπειτα δεν έχεις όρεξη για τίποτα.
Η δύσκολη επικοινωνία είναι ύπουλη παγίδα. Αποτελεί τροχοπέδη στους στόχους σου, στο πλάνο ημέρας σου. γιατί σε καταντά ψυχολογικά ράκος. Και σε σβήνει σιγά – σιγά… Ψυχικά και εγκεφαλικά. Σε υποβιβάζει στα μάτια σου. Λιγοστεύει και εξαφανίζει λίγο λίγο την αυτοεκτίμηση.
Δίχως αυτοεκτίμηση, δεν υπάρχει αυτοπεποίθηση. Και δίχως αυτοπεποίθηση καταντάς όλο και περισσότερο σκλάβος και εγκλωβισμένος της καθημερινότητάς σου.
4. Το clubbing, τα δυνατά beat, τα ξέφρενα δεν είναι ο τρόπος ψυχαγωγίας που θα επιλέξω. Αν βρεθώ εκεί, όπως βρέθηκα, μονάχα η καλή παρέα το σώζει. Όχι, δεν είμαι τύπος της ξέφρενης νυχτερινής διασκέδασης πια.
Προτιμώ κρασάκι χαλαρά δίπλα στο κύμα, βόλτα με φεγγαράδα ή μια ωραία θεματική βραδιά με ωραία τυπάκια δίπλα μου που την ψάχνουν.
5. Πόση ευχαρίστηση μου δίνει ο πολύτιμος χρόνος με τον εαυτό μου για αναστοχασμό στην θάλασσα. Πιάνω κουβεντούλα καλή με τον εαυτό μου…
Τι πραγματικά θέλω να ζήσω για να είμαι ικανοποιημένη με την ζωή μου, τι είναι ουσιαστικά σημαντικό για μια όμορφα βιωμένη ζωή, πόσο κοντά νιώθω στα όνειρά μου, ποιος με αγαπά αληθινά, με ποιους θέλω να περνάω τον χρόνο μου, τι πρέπει να αλλάξει στην ζωή μου για να νιώθω πιο ευχαριστημένη;
Ο ποιοτικός χρόνος με τον εαυτό μου παραμένει μια από τις αγαπημένες συνήθειες.
6. Ψηφιακά ζόμπι παντού στις παραλίες.
Φέτος παράγινε. Και κάθε φέτος θα είναι χειρότερο μου φαίνεται. Τι εννοώ; Οι άνθρωποι αφήναν το κινητό τους για λίγο για να πάνε για βουτιά ή για ο,τι άλλο, επέστρεφαν σκουπίζοντας γρήγορα – γρήγορα τα χέρια τους με σκοπό να βγάλουν το κινητό από την τσάντα.
Σιγά ρε παιδιά. 20 λεπτά λείψατε. Θα σνιφάρετε σε λίγο στα σόσιαλ. Άλλοι κοιμούνται κρατώντας το αγκαλιά και όταν ξυπνάνε ανοίγουν πάλι τη συσκευή και όταν δεν κοιτάνε τα σόσιαλ παίζουν με το σμαρτ και το άιφον νευρικά μη ξέροντας τί να κάνουν.
Είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει. Νομίζω πως βρίσκομαι σε ψυχιατρική μονάδα. Πρωτοφανής νεύρωση. Αρρώστια. Ύπουλη. Δεν αντιλαμβάνεσαι τον εθισμό ούτε τις επιπτώσεις στον νού και την ψυχή.
Ελάχιστοι μπορούν να σταθούν δίχως να κάνουν τίποτα. Νομίζεις ασυνείδητα πως βλέπεις Νέτφλιξ… Αυτό κάνει η εγκληματική χρήση της τεχνοπαραλυσίας (τεχνοπαραλυσία: φίλου, όχι δικό μου)
Σου δίνει την ψευδαίσθηση πως μέσα από το κινητό σου έχεις τον απόλυτο έλεγχο όσων δεν μπορείς να διαχειριστείς στη ζωή αλλά και εκείνων των συμβάντων που σε καλούν να χαρείς. Όπως μια συναυλία ας πούμε την οποία δεν μπορείς να την παρακολουθήσεις αν δεν την γράψεις με το κινητό σου.
Η ενέργεια ολοένα και περισσότερο αδύναμη. Χανόμαστε στο τίποτα, αποδυναμώνεται η νοητική διαύγεια. Νυστάζουμε, κοιμόμαστε με την παλιοσυσκευή και ξυπνάμε ξανά μέσα σε μια γελοία συσκευή.
7. Στις διακοπές συνηθίζεται να γεμίζουμε το μυαλό μας ανάλφρα πράγματα. Λογικό, νορμάλ και το κάνω κι εγώ. Όμως, παρατήρησα και στον εαυτό μου πως γεμίζοντας το μυαλό μου ανάλαφρα πράγματα, συνηθίζουμε την ανοησία.
Γιατί είναι εύπεπτη και ανάλαφρη. Εξοικειωνόμαστε μαζί της. Γεμίζει το μυαλό σκουπίδια νομίζοντας ότι απλά “χαζεύουμε”.
Και ποιο είναι το πρόβλημα; Μετά το τέλος των διακοπών, μας φαίνονται πολλά πράγματα πολύ ιντελεκτουέλα ενώ δεν είναι. Αυτή τη μετάβαση στην κανονικότητα τη θεωρούμε θλιβερή ή δύσκολη γιατί το μυαλό έχει τεμπελιάσει για τα καλά. Και έτσι η επάνοδος γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.
8. Ήρθα πιο κοντά στην λαϊκή ιαπωνική φιλοσοφία μέσω των 2 βιβλίων που διάβασα βουλιάζοντας στην ξαπλώστρα. Λέγονται και τα 2 ”Ικιγκάι”. Νο1 + Νο2. Των Έκτορ Γκαρθία & Φράνσεκ Μιράλλιες, εκδόσεις πατάκη. ”Ικιγκάι” σημαίνει λόγος ύπαρξης.
Το βιβλίο αναλύει εξαιρετικά πως ανακαλύπτουμε τον σκοπό, κίνητρο ζωής μας, πως ξυπνάμε το πάθος για την ζωή μας και πώς πραγματώνουμε τον σκοπό της ζωής μας. Το συστήνω για όσους την ψάχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Οι συγγραφείς παρεμπιπτόντως ζουν μόνιμα στην Ιαπωνία και προτού προβούν στην συγγραφή μυήθηκαν αρκετά χρόνια στον ιαπωνικό τρόπο ζωής. Γιατί το αναφέρω; Γιατί αυτό περνάει στην ποιότητα του βιβλίου;) Δεν κάνουν απλώς ντελίβερι κάποιων αρχών – μεθόδων οι άνθρωποι.
9. Το μυαλό μου απελευθερώνεται πιο εύκολα το καλοκαίρι και έτσι κάνω σκέψεις για πράγματα που ίσως σήμερα μου φαίνονται ανέφικτα ή δύσκολα εφικτά. Εδώ όμως κρύβεται παράλληλα και η ομορφιά.
Πόσο μεγάλη δύναμη έχει μια όμορφη σκέψη, ώστε να σε κάνει να χαμογελάσεις…. ακόμα κι αν ξέρεις ότι αυτό που σκέφτηκες μπορεί να μην γίνει ποτέ.
Και εγώ αυτό το καλοκαίρι έμαθα να δίνω μεγαλύτερη έμφαση στις σκέψεις που ξεπερνάνε τα δικά μου όρια του εφικτού. Γιατί αυτές ουσιαστικά θα με οδηγήσουν στην ζώνη του άγνωστου. Εκεί που εξελίσσομαι περισσότερο.
10. Η σκέψη ότι επιστρέφω στην ζωή που επέλεξα και μου αρέσει: το σωσίβιό μου σε κάθε αποχωρισμό. Η γλύκα του συναισθήματος ότι θα ξαναδώ τους αγαπημένους μου φίλους στην Γερμανία. Λύτρωση για μένα σε κάθε αποχαιρετισμό. Και είναι αυτό μάθημα καλοκαιριού 2024; Όχι βέβαια. Είναι επαναλαμβανόμενη διαπίστωση που θέλω να την μοιραστώ μαζί σου. Σε κάθε καλοκαίρι. Οι άνθρωποί μας είναι οι γιορτές μας, όπως άκουσα από κάποιον στο νησί. Και εγώ έχω τουλάχιστον λόγο να γιορτάζω. Να προσμένω να τους ξαναγκαλιάσω στην Γερμανία.
Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι, νιώθω τόσο ευγνώμων που για ακόμη μια χρονιά έζησα, ένιωσα και μοιράστηκα υπέροχα πράγματα.
Αγαπώ τον Σεπτέμβρη γιατί είναι η εποχή όπου το καλοκαίρι προσπαθεί να κρατηθεί ακόμα στο προσκήνιο, ενώ τα φύλλα που πέφτουν και οι πρώτες βροχές κάνουν δειλά δειλά την εμφάνιση τους…Μια πανέμορφη αντίθεση.
Αγαπώ τον Σεπτέμβρη γιατί είναι ο μήνας που ξεκινάμε δυναμικά, ξεκούραστα και με πάθος, οτι εκκρεμότητες έχουμε αφήσει στην μέση.
Απλά και όμορφα. Συνεχίζουμε…
Καλό φθινόπωρο σας εύχομαι ❣️
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.
