Γράφει ο *Θεμιστοκλής Κατσαούνης
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 90΄ οι πολιτικοί και στρατιωτικοί θεσμοί της Τουρκίας προετοιμάζονταν για ένα μεγάλο πολεμικό μέτωπο με τα ελλαδικά κράτη.
Αυτό θα ξεκινούσε από τον Έβρο, θα περιλάμβανε όλο το χώρο του Αιγαίου, και θα απλωνόταν έως την Ανατολική Μεσόγειο, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επίσης η στρατιωτική μηχανή της εν λόγω χώρας θα διεξήγαγε και έναν άλλο παράλληλο πόλεμο, αυτήν την φορά με το καθεστώς των Άσαντ της Συρίας, στα νότια σύνορα της. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η Τουρκία σύμφωνα πάντα με το δόγμα των 2,5 πολέμων θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ακόμη έναν πόλεμο, έναν μισό πόλεμο αυτήν την φορά, όπως τον είχαν ονοματίσει οι Τούρκοι ιθύνοντες. Θα προσπαθούσαν να καταπνίξουν το αντάρτικο των Κούρδων, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν στρατιωτικά στην Νοτιανατολική Τουρκία, μέσα από το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK) το οποίο χαρακτηριζόταν και εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται διεθνώς, ως τρομοκρατική οργάνωση.
Σε σχέση με αυτό που είναι σήμερα, η Τουρκία της δεκαετίας του 90΄ ήταν μία φτωχή και υποανάπτυκτη χώρα, χωρίς την κραταιά αμυντική βιομηχανία και την αυτοκινητοβιομηχανία των τελευταίων χρόνων, η οποία της δίνει δίκαια μία θέση στους ισχυρούς, εντός των ισχυρών, του κλαμπ των G20.
Επίσης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να λεχθεί πως είχε το γεωπολιτικό εκτόπισμα και αποτύπωμα το οποίο έχει τώρα, όχι μόνο στην πολυτάραχη γειτονιά μας – με διεθνείς δρώντες όπως η Ρωσία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ελλάδα – αλλά σε όλον τον πλανήτη.
Εν σχέσει τώρα με την οικονομική κρίση, η οποία μαστίζει την γείτονα χώρα την υπάρχουσα χρονική περίοδο, αυτή, δεν αποτελεί παρά ένα φτάρνισμα. Τούτο δεν βάζει στην άκρη τα εξοπλιστικά οράματα του Προέδρου Ερντογάν και των Τούρκων ταγών, όλων των πολιτικών φασμάτων, τα οποία συνεχίζονται να υλοποιούνται με ρυθμούς που προκαλούν ίλιγγο. Μάλιστα όλες αυτές οι διαδικασίες λαμβάνουν χώρα σε ένα κατεξοχήν αναθεωρητικό κράτος ταραξία, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική σκηνή.
Όσον αφορά τώρα τις φιλικές μας σχέσεις με τους Κούρδους αυτές μοιάζουν πλέον να ανήκουν στο παρελθόν· τελειώνουν απότομα με αυτόν τον τρόπο το δόγμα των 2,5 πολέμων. Η εν λόγω κατάσταση εξελίχτηκε έτσι από την απόφαση του φυλακισμένου ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, να δεχτεί από την τουρκική κυβέρνηση, ύστερα από πρόταση του υπερεθνικιστή, κυβερνητικού εταίρου, του Προέδρου Ερντογάν, τον αφοπλισμό της οργάνωσης του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος.
Ως αντάλλαγμα προσδοκά πως θα κερδίσει την ειρηνική συνύπαρξη των Τούρκων και των Κούρδων στην Τουρκία, καθώς και την αποφυλάκιση του. Πιθανότατα θα μιλήσει και στην τουρκική Εθνοσυνέλευση. Με αυτόν τον τρόπο από αρχιτρομοκράτης θα αναδειχτεί πλέον σε νόμιμος ηγέτης των Κούρδων της Τουρκίας. Από την παρούσα κατάσταση προκύπτουν δύο πιθανές λύσεις, η μία είναι καταστροφική για τον ελληνισμό, όπως επίσης και για τα όμορα αντίπαλα κράτη της Τουρκίας, όπως η Αρμενία, καθώς και οποιοδήποτε άλλο κράτος ή καθεστώς της Ανατολικής Μεσογείου, δεν συμμορφωθεί στις “υποδείξεις” της Τουρκίας.
Η δεύτερη λύση, συν το χρόνο, θα οδηγήσει στην διάλυση του κράτους πειρατή που ονομάζεται Τουρκία.
Ποιά είναι λοιπόν η πρώτη λύση; Η ομοσπονδοποίηση των Τούρκων και των Κούρδων σε μία νέα αδελφοποιημένη και ισχυρότερη Τουρκία, υπό την σκέπη του Ισλάμ· ειδικά αυτήν την χρονική περίοδο που το FETO είναι διαλυμένο και αποκεφαλισμένο. Ο ηγέτης εδώ θα είναι και πάλι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ακόμη πιο ενισχυμένος, ή κάποιος εκλεκτός του. Η δύναμη η οποία θα αντλεί θα πηγάζει από την ισχύ όλων των τουρκογενών κρατών, όπως του πλούσιου σε υδρογονάνθρακες Αζερμπαϊτζάν, καθώς κι όλων των Κούρδων της περιοχής, όπως επίσης και του Πακιστάν, το οποίο διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο.
Μάλιστα πριν ένα χρόνο περίπου μία πακιστανική κορβέτα εισήλθε παρανόμως στα ελληνικά χωρικά ύδατα χωρίς να ενημερώσει την Αθήνα! Τα προαναφερθέντα θα καταστήσουν την Τουρκία δημογραφικά, εδαφικά, οικονομικά, πολιτιστικά, διπλωματικά και κυρίως στρατιωτικά, περιφερειακή υπερδύναμη, δικαιώνοντας τους αναλυτές οι οποίοι αναφέρουν πως αυτός θα είναι ο αιώνας της Τουρκίας, η οποία θα είναι πανίσχυρη ή αλλιώς με μία δεύτερη ανάγνωση των γεγονότων θα μετατραπεί σε έναν καταρρέοντα γίγαντα.
Τι θα συμβεί όμως στην περίπτωση στην οποία οι Κούρδοι ταγοί κινητοποιήσουν τον λαό τους, με τέτοιο τρόπο, με σκοπό να τον οδηγήσουν στην διχοτόμηση της Τουρκίας; Ο τελικός τους στόχος τότε θα είναι να δημιουργήσουν ένα έθνος κράτος, με τους άλλους Κούρδους των γειτονικών χωρών της Νοτιανατολικής Τουρκίας. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, σύμφωνα με την σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ αν τελικά θα υπάρξει για το εν λόγω κράτος διεθνή αναγνώριση. Με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ οι σύμμαχοι Κούρδοι, οι οποίοι πολέμησαν τον ISIS μαζί με την Δύση μπορεί ακόμη μία φορά να προδοθούν. Εν κατακλείδι υπάρχει στην περιοχή μία ανεπίσημη κουρδική οντότητα στο βόρειο Ιράκ.
Λειτουργεί ως ανεξάρτητο κράτος εντός του προαναφερθέντος κράτους. Μόνο μέσα από αυτήν την κατάσταση η Τουρκία θα πάψει να είναι αναθεωρητική και επιθετική έναντι των ελλαδικών κρατών. Θα στρέψει θέλοντας και μη την προσοχή της σε ένα μεγαλύτερο κουρδικό πρόβλημα, ανώτερο από ότι ήταν η αντιμετώπιση του PKK και του YPG. Οι Τούρκοι πάντα πίστευαν πως η συγκεκριμένη περιοχή μαζί με το σύμπλεγμα των νησίδων της Μεγίστης έπρεπε να τους παραχωρηθεί, από ιδρύσεως της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Σε σχέση τώρα με το δεύτερο μέτωπο που θα είχε να αντιμετωπίσει η Τουρκία, σύμφωνα πάντα με το δόγμα των 2,5 πολέμων, το οποίο θα προερχόταν από την Συρία, της δυναστείας των Άσαντ, στα νότια σύνορα της, είναι πλέον ανύπαρκτο. Τούτο συμβαίνει γιατί η Συρία έχει ανύπαρκτή πολεμική μηχανή από τον πολυετή εμφύλιο πόλεμο. Επίσης καταστράφηκαν οι εναπομείνασες στρατιωτικές υποδομές από το Ισραήλ, μετά από υπόδειξη του ίδιου του Μπασάρ αλ Άσαντ, ώστε αυτός και η οικογένεια του να μπορέσουν να διαφύγουν με ένα μέρος της περιουσίας τους στην Ρωσία, με αντάλλαγμα να μην καταρριφτεί το αεροπλάνο τους από ισραηλινό μαχητικό.
Οι εξελίξεις στην Συρία είναι ανέλπιστα καλές για τους Τούρκους, ο Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, ένας πρώην τζιχαντιστής ο οποίος φόρεσε κοστούμι, μετέτρεψε την χώρα του σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Επίσης άρχισε κεκαλυμμένα την εθνοκάθαρση κατά των μη σουνιτών μουσουλμάνων και των χριστιανών, υπονομεύοντας την ενότητα της Συρίας.
Τώρα το μόνο μέτωπο στο έδαφος και στον αέρα της Συρίας, για την Τουρκία, μπορεί να γίνει μόνο με το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην περιοχή: το Ισραήλ. Το εν λόγω συμβάν θα προκαλέσει ντόμινο απρόβλεπτων γεωπολιτικών αναταράξεων από την Νοτιανατολική Μεσόγειο έως τον Ινδικό Ωκεανό, και κατόπιν σε όλον τον κόσμο. Δυστυχώς θα συμπαρασύρει και τα ελλαδικά κράτη, τα οποία πρέπει να είναι έτοιμα για κάθε είδους κλίμακας αναμέτρηση, η οποία θα πάρει τα χαρακτηριστικά σύγκρουσης πολιτισμών.
*Ο Θεμιστοκλής Κατσαούνης είναι, Πτυχιούχος ΕΑΠ τμήματος Ευρωπαϊκού Πολιτισμού – Συγγραφέας
Πτυχιούχος μεταπτυχιακού ΕΑΠ τμήματος Δημιουργικής Γραφής
