Γράφει η *Μάρω Πατριανάκου
Έχω μια πληγή
Έχω μια πληγή. Είναι η αγάπη για τα παιδιά μου. Έχω χρόνια να τα δω. Ο πόνος μεγαλώνει τη νύχτα που είμαι μόνος.
Οι διάβολοι δεν με αφήνουν να πλησιάσω, ούτε τα παιδιά μου μπορούν εμένα αν και θέλουν γιατί μέσα τους, υποσυνείδητα τους λείπω, αν και δεν το λένε. Χρόνια παλεύω να έρθω κοντά τους κι όμως απομακρύνομαι πιο πολύ.
Πες μου Θεέ μου τι να κάνω για να γκρεμίσω τους τοίχους που μας χωρίζουν, να διασχίσω τα σύνορα χωρίς να τα παραβιάσω. Παίζω το ρόλο του υπερήφανου, χαρούμενου πατέρα ενώ κλαίω στα κρυφά την νύχτα, και όταν η ηλιοφάνεια στρέφει την προσοχή όλων σε αυτήν την ημέρα και όχι σε εμένα.
Έχω μια πληγή Είναι η αγάπη για τα παιδιά μου Η μαχαιριά είναι βαθιά… σαν μια γροθιά στα σωθικά μου. Μια πληγωμένη καρδιά δεν μπορεί να γιατρευτεί…να αντικατασταθεί. Έχω μια πληγή.
Είναι η αγάπη για τα παιδιά μου. Δεν είναι για γυναίκα ούτε κλαίω για μια παλιά όταν ήμουν νέος. Έχουν εξαφανιστεί από τη γη σαν να είναι αναζητούμενοι κλέφτες. Μακάρι να τους προλάβει η συνείδηση τους παρά οι συνέπειες των πράξεων τους.
Ας έχουν οι αγάπες μου… οι ίδιες οι πληγές μου την ευχή μου και σαν πατέρας τους που είμαι, εύχομαι να μην το μετανιώσουν όταν είναι πλέον αργά.
*Η Μάρω Πατριανάκου ζει στις Η.Π.Α. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, που απλά εκφράζει όσα αισθάνεται χωρίς προκαταλήψεις… που την συγκινούν της ζωής τα σενάρια.
