Γράφει η *Μαρία Σταυρίδου
Έλα να γράψουμε ιστορία
Μου είπες… έλα να γράψουμε ιστορία…
Να χαράξουμε στη γη τον πόνο και την ηδονή,
να της εκμυστηρευτούμε τα μυστικά
που εγκλωβίστηκαν στον ιδρώτα,
στα δάκρυα, στη ματιά.
Να ψιθυρίσουμε στους άγονους καρπούς
πως ν΄ανθίσουν σαν ρόδια κατακόκκινα, γεμάτα χυμούς.
Να γελάσουμε με τους μαραμένους ανθούς
που φοβήθηκαν και κρύφτηκαν
σαν καταραμένοι εραστές, πίσω από τις αχλαδιές.
Μου είπες… έλα να γράψουμε ιστορία…
Να κυνηγήσουμε μαζί με τα τσακάλια
Να ζευγαρώσουμε σαν τα ελάφια
Να γευτούμε τη χαρά και το ένστικτο της ζωής
Να επιβιώσουμε σαν άμαθοι πρωτόπλαστοι
γεννημένοι μέσα στην κραυγή.
Ν΄ανακαλύψουμε τη φωτιά,
τον έρωτα, τη ζήλεια, την αιώνια αγκαλιά.
Δυο γυμνοί θνητοί
μπουσουλώντας μέσα σε μια παράλογη σιωπή.
Ένα βουβό θέατρο εραστών
χωρίς παράσταση προς χάριν θεατών.
Μου είπες… έλα να γράψουμε ιστορία…
Άδειασα τη σκέψη
Απαγόρευσα την πονηριά
Γέμισα τα πνευμόνια μ΄ ελπίδα, με χαρά.
Πήρα μελάνι τα φιλιά
Χαρτιά πολλά μες την καρδιά
Το αποφάσισα …
Απόψε… θα γράψουμε ιστορία!
*Η Μαρία Σταυρίδου είναι Αρθρογράφος Λογοτέχνιδα
