Γράφει η *Μάρω Πατριανάκου
Θα ήθελα να μοιάζω με τον ήλιο… να σου χαρίζω φως στο σκοτάδι, να σου ανοίγω πηγές νερού για τον κήπο της καρδιάς σου φορώντας κίτρινο, να βγαίνει το ουράνιο τόξο κατόπιν την βροχούλα… να τα βλέπεις όλα γύρω σου με χρώμα και αισιοδοξία.
Όσο και να θέλω όμως, μόνο στα όνειρα μου γίνεται… ενώ βρίσκομαι αιχμάλωτη στην δική μου καταιγίδα ακόμα… να λιώνει η ψυχή, το κορμί μου και το κίτρινο όπου το χρώμα έχει ξεθωριάσει, εκρήγνυται από την ατυχία του και διαχέεται σε κάθε άλλο σημείο του περιβάλλοντός μου, και λιώνει την ψυχή μου.
Σιγολιώνω από την βροχή της αιχμαλωσίας μου. Γίνε ο ήλιος μου… να με σκεπάσεις με την αγάπη σου… να στεγνώνω Γίνε το φως στο σκοτάδι και αυτό της καρδιάς μου, ώστε να μπορέσω να αναστηθώ.
*Η Μάρω Πατριανάκου ζει στις Η.Π.Α. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, που απλά εκφράζει όσα αισθάνεται χωρίς προκαταλήψεις… που την συγκινούν της ζωής τα σενάρια.
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.
