*Κριτική της Αμαλία Κέντρου: Κριτική πρόταση ενός αγαπημένου Βιβλίου
Ένα βιβλίο γραμμένο με δάκρυα χαράς και λύπης όπως το τραγούδι του Ορφέα.
Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή ” Άβυσσος ψυχης” της Αθηνάς Παππά μου ήρθε στο νου ο μύθος του Ορφέα με την λύρα του (που μάγευε). Ο Ορφέας ονομάστηκε παιδί των Μουσών.
Η Αθηνά είναι παιδί του στίχου, αυτού του μελωδικού που σε ταξιδεύει σε αφάνταστους κόσμους και σε κάνει να ονειρεύεσαι ανασαίνοντας έρωτα.
Γραφει:
Ο έρωτας καμία φορά
Είναι κεραυνοβόλος…
…Να σ’εχω πάντα φυλαχτό
μεγάλε έρωτα μου…
…Ο έρωτας παίζει κρυφτό
στα βλέφαρά μου επάνω
Τις νύχτες σ’ ονειρεύομαι
Τις μέρες μου σε χάνω.
Πολλές φορές, διακριτικά, όπως φυτρώνει ένα αγριολούλουδο σε μια χαράδρα η σε ένα άβατο μονοπάτι, η Αθηνά μας ανοίγει το άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες. Από μέσα τους αναβλύζει η απέραντη μητρική αγάπη, οι αξέχαστες παλιές τις φιλίες και πολλές αναμνήσεις.
Η ποίηση της Αθηνάς υμνεί τον Θεό Έρωτα, την αγνή και πονεμένη ψυχή και την χαρά της αγάπης. Στολίζει με δάκρυα χαράς και λύπης τις μέρες που περνούν σιωπηλές . Όπως το τραγούδι του Ορφέα που ποτέ δεν σωπένει, έτσι και οι πονεμένες κραυγές της Αθηνάς πέφτουν παγωμένες σε μια μαρμάρινη θλίψη για να μας θυμίζουν άλλους καιρούς, αυτούς της επιστροφής.
Να τρίζουν οι ταφόπλακες
Χορτάρι σκεπασμένο
να ανάψουν το καντήλι τους
που Χρόνια είναι σβησμένο.
Καλοτάξιδο και καλοδιάβαστο Αθηνά μου.
*Αμαλία Κέντρου
Αρθρογράφος – Λογοτέχνιδα
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.