Γράφει η *Μαρία Σταυρίδου
Ποιον να ξεγελάσω
Παλεύω να ξεγελάσω
εσένα, εμένα… και το Θεό.
Παραληρώ σαν πριμαντόνα σε θέατρο μωρών.
Φωνάζω δυνατά
για να μην ακουστεί η μαχαιριά.
Η κραυγή του πόνου σκεπάζεται
από επιφωνήματα δυνατά.
Η κραυγή του Άδη, από επαίνους
που μου χαρίζουνε στα σκοτεινά.
Κατάφερες να με νικήσεις
μα όχι να με αφανίσεις.
Μια λαβωμένη ψυχή
που σέρνεται αιμόφυρτη,
με πείσμα, με θέληση, με οργή.
Ένας ανήθικος πόλεμος φιλιών
ανάμεσα σε ψεύτες ήρωες,
που υπέγραψαν ‘Σ΄αγαπώ’.
Παλεύω να σταθώ, να μην υποκύψω,
να μην ταπεινωθώ.
Μια χούφτα ανάσες
που μάτωσαν τα χείλη μου.
Μια χούφτα όρκοι
που βρώμισαν τα ήθη μου.
Μια ματιά που ποτέ δεν θα ξεχαστεί
Μια μαχαιριά που ακόμα μπήγετε βαθιά
Παλεύω ν΄ αποδείξω
πως ο έρωτας είναι χαραυγή, δώρο, ζωή,
μα οι ψίθυροι σου συνεχίζουν την πρόστυχη κατήχηση,
‘πως είναι απλώς μια ψεύτικη ανάπαυλα
μέχρι να χορτάσει η ηδονή’.
Καταδικάζω το κορμί σε αποχή
σφραγίζω χείλη, χάδια και κάθε σκέψη πονηρή.
Μια ανέραστη φιγούρα θα ντυθώ
και θα καταδικάσω κάθε σπασμό.
Περιμένω… σε περιμένω
για ένα θαύμα που στο τέλος θα μισήσω,
σαν τον Ιούδα, που αγάπησε βαθιά τον Χριστό.
* Η Μαρία Σταυρίδου είναι Αρθρογράφος Λογοτέχνιδα