Γράφει η *Μαρία Σταυρίδου
Προσοχή αναλώσιμα
Λείπεις και εγώ πνίγομαι….
Ανοίγω τα παράθυρα, ξεκλειδώνω τις πόρτες
και ικετεύω για μια ανάσα λυτρωτική.
Μια ανάσα που άγγιξε πρόσωπο ιερό
που έπαιζε στην παιδική χαρά και φώναζε με πείσμα
Κοίτα με ! Κοίτα με, πάω ψηλά !
Δεν είναι γελοίο να ζηλεύω αυτόν τον πιτσιρικά,
να θέλω να του κλέψω τη φωνή, τη δύναμη, την κραυγή,
για να ξεσηκώσω όχι μόνο τη γειτονιά,
μα όλη την κοινωνία, που ναρκώθηκε από βαριά καταθλιπτικά.
Είναι σαν να γιορτάζουμε όλοι μαζί….
Κλέφτες, ανώμαλοι, πληγωμένοι εραστές και οι φύλακες,
που σε λίγο ξεκινάνε βάρδια στις φυλακές.
Ένας μεγάλος σάκος από ‘παιδικά’ παιχνίδια,
άλλα ξεκούρδιστα και αλλά του ‘κουτιού’
που αγόρασε η βοηθός του φιλόσοφου – γιατρού.
Ποιος μας παίζει;
Ποιος χάνει τη σειρά;
Ποιος ξεκουρδίζει την καρδιά
και έπειτα πάει παρακάτω για νέα σοδειά;
Η ανακοίνωση είναι μόνο για τα κομψά παιδιά !
Θα σας στολίσουν στις βιτρίνες, ‘Επίσημες κουκλίτσες’,
με χτενισμένα τα μαλλιά και μια ατσάλινη καρδιά.
Σταθείτε στην ουρά, η ζήτηση ξεπερνάει τις μελέτες,
τις στατιστικές και τα φαιδρά μυαλά.
Είναι μυστικό;
Το ξέρω μόνο εγώ ή μας κορόιδεψαν έναν ολόκληρο λαό;
“Προσοχή Αναλώσιμα”
Γράφει έξω από την κούτα με τα ναρκωμένα προσωπεία.
ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.
Ναι εσύ, δίπλα στον κύριο, που φοράει τα κόκκινα γυαλιά.
Το προϊόν είμαι και εγώ, που γελάω με καημό.
Χαλάλι στην ψυχή, που θα καταφέρει να πετάξει εκεί… ψηλά,
δίπλα από τον πιτσιρικά!
