Γράφει ο *Βασίλης Μιχαήλογλου
Πρωινό στο γραφείο, το κορίτσι μου έχει μούτρα, γιατί στην πρωινή συνεύρεση έμεινε ανικανοποίητη. Της παρείγγειλα σπέσιαλ καφέ, αγόρασα από τον φούρνο πλούσιο πρωινό…. τίποτα!!!!!!!
Κάνει βόλτες πάνω – κάτω και κάπου κάπου μου ρίχνει μια αυστηρή ματιά. Εγώ κάνω τον ‘κινέζο’ !!!!!!
Κάποια αδιάφορα τηλεφωνήματα σε δήθεν συνεργάτες και σχόλια για τον καιρό.
Ξαφνικά μου ήρθε η φλασιά. Πάω στην πόρτα και κοιτάζω έξω, τάχα αδιάφορα. Σε λίγο βλέπω να κατεβαίνει προς το μέρος μου, μια γαζέλα δίμετρη, η Μπελούτση μπροστά της Γεωρία Βασιλειάδου, η Σκάρλετ Γιόχανσον – Σαπφώ Νοταρά.
Κάθομαι με τα χέρια στη μέση και τη χαζεύω, φερμάρω όπως τα κυνηγόσκυλα, όταν μυρίσουν τον λαγό. Όταν φτάνει μπροστά μου, κοντοστέκεται, με κοιτάζει και ρωτάει:
– Σας παρακαλώ μήπως μπορείτε να μου πείτε που είναι η οδός Όλγας;
Τότε εξελίσω το κόλπο μου, με σκηνοθεσία για δεκαεπτά όσκαρ.
Με φωνούλα αθώα και ντροπαλή της απαντάω:
– Δυστυχώς δεσποινίς η κοπέλα μου, δεν μ΄αφήνει να μιλάω με ωραίες κυρίες.
Η ψηλοκάπουλη γαζέλα, με κοίταξε με puppy eyes, αλλά κατάλαβε το κόλπο μου και έβαλε τα γέλια μέχρι δακρύων.
Μέσα στο γραφείο, στην κοπέλα μου σχηματίστηκε ένα χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά. Τότε αποφάσισα, ότι ήταν η ώρα να πάω για το δεύτερο ημίχρονο, στον αγώνα που άφησα στη μέση…
Ο *Βασίλης Μιχαήλογλου είναι Αξιωματικός Ε.Ν / Διευθυντής πολυεθνικών πιστοποιητής ISO μελέτες προγρ/των ΕΣΠΑ, C.O. των εκδόσεων Γλαύκα / Αρθρογράφος
