Γράφει η *Μαρία Σταυρίδου
Το βαλς των ψυχών
Έλα να χορέψουμε το βαλς των ψυχών
Πάρε με αγκαλιά και στριφογύριζε με
κάνε με να πετάξω ψηλά
να χάσω λογική, ηθική, καρδιά,
κάνε με να ζαλιστώ
σαν κόρη παρθένα, έτοιμη να θυσιαστώ.
Λουσμένη με το νερό μιας νεογέννητης καρδιάς
Χτενισμένη με τ΄ άνθη μιας ερωμένης θεάς
Σκέψη κενή,
κορμί ανθισμένο σαν Περσεφόνη
σ΄ ανοιξιάτικη γιορτή
και στον ορίζοντα ένα άγνωστο κενό.
Σημείο αναφοράς πάντα τα δυο σου μάτια
Η γη σκεπασμένη με κεντημένα ‘Σ΄αγαπώ’
και εμείς ξυπόλητοι, αποφασισμένοι
να τα μαδήσουμε όλα,
να τ΄ αρπάξουμε βιαστικά,
να καλύψουμε τη γύμνια του έρωτα μας,
να περιπλανηθούμε σαν πρωτόπλαστοι εραστές
να γευτούμε τον απαγορευμένο καρπό
και μετά να ικετεύσουμε για μετάνοια…
Έλα να χορέψουμε το βαλς των ψυχών
Τι σημασία έχει,
αν τελικά η αμαρτία μας δε συγχωρεθεί,
θα παραμείνουμε μαζί,
οι αιώνια αμαρτωλοί,
οι εραστές που αγκαλιάστηκαν με την ψυχή…
*Η Μαρία Σταυρίδου είναι Αρθρογράφος Λογοτέχνιδα, Επιμελήτρια εκδόσεων
Διαχειρίστρια του blog των Εκδόσεων Γλαύκα
