Γράφει ο *Δήμητρης Τσινικόπουλος
Τούτο το όμορφο πρωϊνό
Τούτο το όμορφο πρωινό,
το πλατύ χαμόγελο
της Άνοιξης ατενίζοντας,
άπλωσα τα “καλλιτεχνικά μου σύνεργα”.
Έστησα το φθαρμένο μου καβαλέτο
και κράτησα στο χέρι
τα μισοφαγωμένα πινέλα μου.
Για να απεικονίσω στον καμβά
λίγα στάχυα και λίγα άνθη.
Απ αυτά τα άνθη τα ευωδιαστά
που φύτεψε στη γη
το Παντουργό το χέρι Σου.
Βούτηξα τα πινέλα της λαλιάς μου
στον ποιητικό χρωστήρα
που Εσύ μου χάρισες Κυριε . .
Λίγο λευκό
απ’ τη δικαιοσύνη Σου
Λίγο πορφυρό
απ’ τη βασιλική Σου δύναμη
Λίγο πράσινο
απ’ το παρτέρι του ελέους Σου . .
Τ` ανακάτεψα με σκέψεις
ενδόμυχης γαλήνης
και ζωγράφισα λίγα στάχυα και λίγα άνθη.
Απ’ αυτά τα άνθη τα ευωδιαστά
που φύτεψε στη γη
το Παντουργό το χέρι Σου.
Για να αναδίδουν υμνωδία σε Σε.
Για να σκορπούν
ελπίδας άρωμα σ όλη την πλάση…
Ερρωσθε..
*Ο Δημήτρης Τσινικόπουλος είναι Λογοτέχνης και επίτιμος δικηγόρος Δ.Σ.Θ. και ζει στη Θεσσαλονίκη.
