Γράφει η *Μάρω Πατριανάκου
Μπες στην καρδιά μου… και δες την θλίψη που κουβαλάω μέσα από τις αιματηρές αρτηρίες που μόνο μια ακτινογραφία μπορεί να αποκαλύψει για όλες τις φαινομενικές, απλές λεπτομέρειες που ουσιαστικά είναι πολύτιμες… για εκείνα τα ανύπαρκτα Χριστούγεννα και τα αγαπημένα μου πρόσωπα που έφυγαν χωρίς ένα αντίο, και σήμερα είναι εξαφανισμένοι.
Μου λείπουν οι μέρες που είμασταν μαζί…
Μου λείπουν οι μυρωδιές λιχουδιών και αρτοσκευασμάτων με αρώματα κανέλλας και γαρύφαλο… Και αυτή, η εξαιρετική, αγνή αγάπη που κυκλοφορούσε απλόχερα και μοιραζόταν εξίσου στους αγαπημένους μου καθώς το πνεύμα της εποχής σκεπαζόταν με ένα όμορφο σεντόνι χιονιού… να μοιάζει σαν λευκή δαντέλα, και μια σκιά περιστεριού να ζωντανεύει όλα τα πλάσματα της γης… ειδικά τους θλιμμένους και μοναχικούς που κοιτάζουν τριγύρω τους με ένα κωματώδης βλέμμα.
Αναρωτιέμαι… καθώς κάθομαι ατενίζοντας το χριστουγεννιάτικο, φωτεινό δέντρο αν θα μπορούσε να γίνει ένα θαύμα… που να μου χάριζε ο Θεός μια μέρα ευτυχίας… της επανασύνδεσης των περασμενων εποχών… με τους αγαπημένους μου, στολίζοντας το σπιτι με άφθονη αγάπη και λάμψη.
Εγώ, να αγκαλιάζω όλους από την χαρά μου και αυτοί, να μην θελουν να φύγουν από κοντά μου.
Να περιτριγυρίζομαι με όλους που κάποτε ήταν μαζί μου… συνομήλικους, παιδιά και ηλικιωμένους.
Όλοι οι τοίχοι του σπιτιού να ζωντανεύουν με κάθε ανάσα… με τραγούδια, μουσική, και γέλια!
Οι φωνές των παιδιών να κελαηδούν σαν χαρμόσυνες καμπάνες και χελιδόνια, από τη χαρά τους ανοίγοντας τα δώρα… όλοι αυτοί που με εγκατέλειψαν… που με την πάροδο του χρόνου, με ξέχασαν.
Μόνο ζητώ μια μέρα.
Δεν είμαι άπληστη.
Ένα δώρο που θα διαρκέσει για τα επόμενα χρόνια.
Ένα κομμάτι που θα με κρατάει αγκαλιά
για τους κρύους μήνες του χειμώνα που έρχονται.
*Η Μάρω Πατριανάκου ζει στις Η.Π.Α. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, που απλά εκφράζει όσα αισθάνεται χωρίς προκαταλήψεις… που την συγκινούν της ζωής τα σενάρια.
Κάντε εγγραφή στο ενημερωτικό μας δελτίο.
