Γράφει ο *Τάκης Φάβιος
Ακου πως άδει η σιωπή
. H κορυφαία του χορού στην τραγωδία της νύχτας
Ανάπαιστοι στο φως τη φυγαδεύουν
. Πλαι σ’ενα ένα σμήνος κορυδαλλών
. Που κουβαλάει το καρδιοχτύπι
. Στον άμβωνα της λύπης
Εδώ,που πιάσανε τα πόστα οι βαθύσκιωτοι
. Που αιμορραγούν δοξαστικά στις αμυχές των άστρων
. Κι είπα να πέσω χαμηλά
. Να ορκιστώ στο χαμερπές
. ……………
Ακου πως άδει η σιωπή
Η τροπική διάλεκτος της φλυαρίας των αγαλμάτων
. Κι είπα να χαθώ μέσα σε σύννεφα αιθάλης
. Απο εγκαύματα ονείρων
Και αναθυμιάσεις Μεγάλων Ερωτικών
. Να τιναχτώ,όπως η σκόνη απο κατολισθήσεις προσμονών
. Κι εγκέλαδους αθετημένων υποσχέσεων
. Να μη γυρεύω τίποτα εγώ
. Ενας λιποτάχτης προορισμών να είμαι μόνο
. Που απ’το εκμαγείο της επιθυμίας μετάλαβα ματαίωση
. . . . .
( Αφιερωμένο στους Ελληνες σουρεαλιστές )
————————————————————————–
.
. Από την ποιητική συλλογή
. ΑΟΡΑΤΟΙ ΘΙΑΣΟΙ
