Γράφει η *Μάρω Πατριανάκου
Νίκησα
Νίκησα Θεέ μου νίκησα, κάθε εμπόδιο ξεπέρασα με τη δύναμη μου που είχε απομείνει από τις μάχες που έδωσα.
Έπεσα πολλές φορές, αλλά το χέρι Σου απλωνόταν κάθε φορά και με σήκωνε για να ξεκινήσω από την αρχή. Όταν ο ουρανός σκοτείνιαζε, μια μικρή λάμψη εμφανιζόταν για να με καθοδηγήσει σαν νυχτερινό φως, ώστε να μην χαθώ και να βρω τον δρόμο της επιστροφής.
Έλαμψε ο ήλιος, έλαμψε, σαν βγήκα στο φως της αλήθειας. Και είπα αγαπημένα μου τραγούδια να το γιορτάσω. Μια νίκη δική μου που βγήκα πρώτη έπειτα από τόσο δρόμο ανηφόρας αναπνέοντας πιο δύσκολα και ξεπερνώντας πολλά εμπόδια… Εμπόδια όπως σκουπίδια που άφησαν άλλοι που ήταν εντελώς απερίσκεπτοι και ανεύθυνοι, ειδικά σε ευρύτερα μονοπάτια και σε ακραίες καιρικές συνθήκες.
Εμπόδια που προέρχονταν από το περιβάλλον, από τη σωματική ή συναισθηματική μου υγεία από ένα ευρύτερο και πιο συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής. Και όμως έφτασα στα σύνορα της ελευθερίας και έκανα μια συμφωνία με τον εαυτό μου. Δεν υπάρχει γυρισμός.
Από αυτή τη στιγμή και μετά προχωράω μπροστά. Δεν λυγίζω για κανένα ουτε γονατιζω παρά μονο για τον Θεό. Γιορτάζω τη ζωή. Γιορτάζω τον εαυτό μου. Γιορτάζω όλα τα καλά που εμπλουτίζουν την ψυχή μου.
*Η Μάρω Πατριανάκου ζει στις Η.Π.Α. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, που απλά εκφράζει όσα αισθάνεται χωρίς προκαταλήψεις… που την συγκινούν της ζωής τα σενάρια.
