Γράφει η *Μαρία Σταυρίδου
Ο πύργος γκρεμίστηκε
Τα λάβαρα
κάποια σκισμένα σκούπισαν το αίμα των αθώων
κάποια ντροπιασμένα χώθηκαν στη γη μαζί με τους ήρωες.
Τώρα….
μια άγονη γη που με το ζόρι μας φιλοξενεί
βρυχάται σαν πεινασμένο θεριό
για να καμωθεί πως απειλεί τους κατακτητές.
Άκαρπη προσπάθεια
Η αδιαφορία είναι εδώ
Η αγραμματοσύνη δεν αντέχει τον συνωστισμό
Το θράσσος περιπολεί τις γειτονιές
σαν γραφικός τζανταρμάς που φόβιζε τις νοικοκυρές.
Στα βρώμικα σοκάκια
που δεν τολμούν να ξεμυτήσουν τ΄ ανθισμένα γιασεμιά,
όλοι περπατούν σκυφτοί.
Μια γερασμένη γενιά
που ανταγωνίζεται τον χρόνο κουβαλητή
που βάζει στοίχημα πως θα ζήσει έναν αιώνα και μια μέρα,
έτσι για να γίνει το επίτευγμα της κοσμητικής ιατρικής.
Ανάμεσα στην τρέλα και την παράνοια της εποχής
ένα τσούρμο ονειροπόλοι
που δεν τρομάζουν επειδή κάθε βράδυ χορεύουν οι διαόλοι
στις πλατείες, στα λιμάνια πλέον στα φανερά.
Φορώντας τη γύμνια της ψυχής τους για σαλβάρι
και την κακία για ποδιά.
Κατάντια θα μου πεις…
Πόσο περίεργο που κανείς δεν αντιδρά
κι ας ψιθυρίζουν όλοι συνοφρυωμένοι
πως φοβούνται το αύριο… που έρχεται γοργά…
Ε… εσείς… οι ονειροπόλοι, κρατηθείτε γερά
Τα λάβαρα ράβονται ξανά
Το αίμα κοχλάζει σιωπηλά
Η ψυχή θα γιορτάσει για έναν ένδοξο θάνατο ξανά….
©️2025 Μαρία Σταυρίδου
Αρθρογράφος* Λογοτέχνιδα
* Η Μαρία Σταυρίδου είναι Αρθρογράφος Λογοτέχνιδα
