Γράφει η *Μαίρη Μάκρα
Ο Μύθος: Η νύμφη Δάφνη ήταν κόρη του ποταμού Πηνειού και της Γαίας.
Την ερωτεύτηκε σφοδρά ο θεός Απόλλων και άρχισε να την κυνηγάει ασταμάτητα. Εξαντλημένη η Δάφνη παρακάλεσε τον πατέρα της, τον Πηνειό, να τη βοηθήσει για να σωθεί. Κι εκείνος την μεταμόρφωσε σε δέντρο, τη στιγμή που ο Απόλλων προσπάθησε να την αγκαλιάσει.
Ο Απόλλων τότε, για να παρηγορηθεί, έκοψε ένα κλαδί από το δέντρο της Δάφνης και μ’ αυτό στεφανώθηκε. Από τότε η δάφνη είναι το ιερό φυτό του θεού Απόλλωνα.
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ- Γενικά: Η “Δάφνη” συμβολίζει την τάση να αναδιπλωθεί η γυναίκα—με την ιδιοσυγκρασία της “Δάφνης” στον εαυτό της. Έχει μεγάλη ανάγκη να μείνει μόνη της για ένα χρονικό διάστημα, μικρό ή μεγάλο, ώστε να αποκτήσει επαφή με τον εσωτερικό της εαυτό (με τις “ρίζες” της = το ασυνείδητο) και μέσα από εκεί να ανασύρει νέες δυνάμεις.
Αυτή η τάση απομόνωσης μπορεί να εκδηλωθεί ως στάση ζωής και να παραμείνει για κάποια χρονική περίοδο ή και να διαρκέσει μια ολόκληρη ενσάρκωση.
Είναι απαραίτητο να τονίσουμε το εξής: Όταν η “Γυναίκα-Δάφνη” παραμένει πεισματικά προσκολλημένη στα προσωπικά της ιδεώδη και αμετακίνητη στις πεποιθήσεις της, εγκυμονεί ο κίνδυνος να εμποδιστεί η εξέλιξή της. Κι αυτό γιατί, με αυτή τη στάση ζωής, αποφεύγει τις σχέσεις, οι οποίες έχουν πάντα μεταμορφωτική δύναμη.
Στον μύθο βλέπουμε ότι η Δάφνη αποφεύγει τον έρωτα του Απόλλωνα. Κι εφόσον ο Απόλλωνας συμβολίζει το Φως (και το Φως πάντα προκαλεί ζυμώσεις που θα οδηγήσουν σε αλλαγές), η “Δάφνη” θα μένει μακριά από καθετί που θα την επηρεάσει τόσο, ώστε να οδηγηθεί στη φωτεινή πλευρά του εαυτού της. Μην ξεχνάμε ότι η λεγόμενη “φωτεινή πλευρά” της ανθρώπινης ύπαρξης είναι γεμάτη εκλεπτυσμένη ομορφιά, δημιουργικές δυνάμεις και χαρίσματα. Είναι κρίμα να παραμένει άγνωστη και αποκλεισμένη στα υπόγεια μιας ψυχής.
* ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΤΟΥ΅ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η θετική εκδήλωση αυτού του αρχετύπου συγκεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στην ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης που διαθέτει η “Γυναίκα-Δάφνη”. Αυτή η τάση εσωστρέφειας είναι που θα την οδηγήσει στο να αναδιπλωθεί και να διεισδύσει στον εσωτερικό εαυτό της. Να γνωρίσει την ουσία της ψυχής της και να λειτουργήσει στη ζωή μέσα από τις ιδιαίτερα όμορφες πλευρές της.
Μην ξεχνάμε ότι είναι “Νύμφη”, που σημαίνει πως είναι προικισμένη με μία ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη ιδιοσυγκρασία, η οποία της παρέχει τη δυνατότητα να βάζει μια σφραγίδα διαφορετικής ποιότητας σε ό,τι δημιουργεί. Αυτή η ιδιαίτερη ποιότητα θα την κάνει να ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος, τόσο ως άτομο όσο και ως δημιουργός.
Επιπλέον, εφόσον έχει επαφή με τον εσωτερικό εαυτό της, θα εμφανίσει μία προσωπικότητα ιδιαίτερης δύναμης και ανώτερης γνώσης.
Αναρωτιέται, όμως, κανείς: Είναι όλα τα άτομα έτοιμα γι’ αυτή την εσωτερική πορεία, που θα τα οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές;
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία της “Γυναίκας-Δάφνης”: Αν γίνει φανερή όλη η εσωτερική της ομορφιά, θα προβληθεί! Θα τολμήσει να ξεχωρίσει;
*ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
-“Αποφεύγει τον Απόλλωνα και τον έρωτά του”, μας λέει ο μύθος=Η “Γυναίκα-Δάφνη” αποφεύγει τον άνδρα και την επίδραση που θα έχει πάνω της η σχέση μαζί του. Υποσυνείδητα, αποφεύγει την προσωπική της αλλαγή.
-“Η Δάφνη, τρομοκρατημένη από την πολιορκία του Απόλλωνα, ζητάει βοήθεια από τον πατέρα της”=
Για τη “Γυναίκα-Δάφνη”, η σχέση με τον άνδρα θεωρείται δέσμευση και κατάκτηση. Με κάθε τρόπο θα την αποφύγει και ασυνείδητα θα αποφύγει και την αλλαγή που θα επιφέρει στη ζωή και στην προσωπικότητά της.
-“Έχει επιμονή στην παρθενία”=Αυτή η προσκόλληση στα προσωπικά ιδεώδη ή ο φόβος για νέες εμπειρίες που θα της προσφέρει ο έρωτας μετατρέπεται σχεδόν σε “αναπηρία” και θα της προκαλέσει νευρώσεις. Ως γυναίκα, θα επιβεβαιώνεται μόνο όταν κάνει τους άνδρες να την ερωτεύονται, αλλά μέχρι εκεί. Μετά δεν τους θέλει κοντά της και δημιουργεί καταστάσεις συγκρούσεων για να τους διώξει μακριά της.
-“Γίνεται δέντρο”=Αναδιπλώνεται στον εαυτό της και γίνεται “φυτό”, χωρίς αισθήματα. Δεν αφήνει την αγάπη να μπει στη ζωή της, γιατί θα φέρει την ανανέωση.
Ο φόβος της μήπως αλλάξει εσωτερικά (τρόπο σκέψης, πεποιθήσεις κ.ά.) μπορεί να την οδηγήσει σε καταστάσεις που θα αλλοιώσουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της, όπως βουλιμία ή ψυχογενή ανορεξία. Τότε θα έχει πετύχει να είναι τόσο μακριά από τον πραγματικό εαυτό της, αλλά και από τους άλλους γύρω της, αφού δυστυχώς τα κατάφερε να γίνει ένα ακινητοποιημένο “δέντρο”!
-Υπενθυμίζουμε ότι το δέντρο τρέφεται από τις ρίζες του. Επομένως, η “Γυναίκα-Δάφνη” καλείται να στραφεί “προς τις ρίζες της”, δηλαδή προς το ασυνείδητο πεδίο της ύπαρξής της, για να γνωρίσει τον εσωτερικό εαυτό της και να χαρεί όλα τα καλά που έχει να της προσφέρει.
Δυστυχώς ο σύγχρονος τρόπος ζωής και διασκέδασης, που επικρατεί σε μεγάλο ποσοστό, οδηγεί τα άτομα σε διαρκή εξωστρέφεια. Η σπατάλη ενέργειας προς τα “έξω” δεν αφήνει το άτομο να έρθει σε επαφή με το ψυχικό του πεδίο. Και “ο άνθρωπος που δεν έχει επαφή με την εσωτερική του διάσταση (ψυχή, ασυνείδητο, εσωτερικές παραστάσεις ψυχής… το λέτε όπως θέλετε) μοιάζει ακρωτηριασμένος” και, κατά τον Karl G. Jung, “είναι μισός!”.
Ως συνέπεια αυτής της κατάστασης εκδηλώνεται το ανικανοποίητο. Βιώνεται ως κενό ψυχής, που άδικα προσπαθεί κάποιος να το “γεμίσει” με όσα συνήθως γίνονται και θεωρούνται “κοινωνικότητα”. Δυστυχώς το ανικανοποίητο παραμένει και οδηγεί, ιδιαίτερα τα αδύναμα άτομα, σε δρόμους “ολισθηρούς” και επικίνδυνους, ακόμη και για τη ζωή τους.
Η αυτογνωσία είναι ένας από τους δρόμους αυτοβελτίωσης και προσωπικής σωτηρίας. Γνωρίζοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ατομικότητάς μας, όσο αρνητικά κι αν εμφανίζονται, τους ανοίγουμε τον δρόμο της αναβάθμισής τους σε χρήσιμες προσωπικές δυνάμεις.
“Η διαρκής εξωστρέφεια, στην οποία μας οδηγεί η σημερινή κοινωνία, είναι το “ναρκωτικό” του ανθρώπου, ο οποίος αποφεύγει την εσωτερική του εξέλιξη.”
( Πηγή:Aldo Carotenuto)
ΑΣΚΗΣΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ – Η Δάφνη μέσα μου:
*Αναδίπλωση στον εαυτό:
-Πόσο συχνά νιώθω την ανάγκη να αποσυρθώ από τον έξω κόσμο;
-Όταν το κάνω, πρόκειται για εποικοδομητική στροφή προς τον εσωτερικό μου εαυτό ή για άρνηση της ζωής και των σχέσεων;
*Η στάση απέναντι στο φως της ψυχής μου:
-Υπάρχουν εμπειρίες, άνθρωποι ή σχέσεις που με καλούν να βγω στο «φως»-( = στη γνωριμία με τον εσώτερο εαυτό μου=την ψυχή μου), αλλά εγώ τις αποφεύγω;
-Τι με φοβίζει περισσότερο: η πιθανότητα να αλλάξω, να χάσω κάτι γνώριμο ή μήπως να αναδείξω τις πιο φωτεινές μου ποιότητες;
*Οι ρίζες μου:
-Ποιες είναι οι βαθύτερες «ρίζες» μου(τα χαρισματικά στοιχεία του εαυτού μου) που με θρέφουν εσωτερικά;
-Έρχομαι σε επαφή με αυτό το ασυνείδητο κομμάτι της ύπαρξής μου (μέσα από όνειρα, τέχνη, περισυλλογή, προσευχή ή διαλογισμό);
*Ο κίνδυνος του να γίνω “δέντρο”:
-Μήπως κάποιες φορές νιώθω ακίνητη, σαν «δέντρο» που φοβάται να μετακινηθεί;
-Σε ποιους τομείς της ζωής μου έχω παγώσει την εξέλιξη;
*Η πρόκληση της Δάφνης:
-Τι θα σήμαινε για μένα να εμπιστευτώ τη ροή της ζωής και να αφήσω την αγάπη να με αγγίξει;
-Πώς μπορώ να κρατήσω την επαφή με τον εσωτερικό μου εαυτό χωρίς να κλείνω την πόρτα στις μεταμορφωτικές σχέσεις;
Ας θυμάμαι:
«Οι ρίζες μου-χαρίσματά μου- με στηρίζουν και το “Φως” τους με καλεί να δημιουργήσω μαζί τους. Η αληθινή μου δύναμη βρίσκεται στη συνάντηση αυτών των δύο.»
(Από την προσωπική μέθοδο αυτογνωσίας της Μαίρης Μάκρα)
