Γράφει η *Μαίρη Μάκρα
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΠΝΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
20) Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΜΙΔΑΣ- ( =Προσκόλληση στην Ύλη)
Ο μύθος: Ο Βασιλιάς της Φρυγίας Μίδας, αγαπούσε τόσο πολύ τα πλούτη που έφτασε να ζητήσει από τον Θεό Διόνυσο ό, τι αγγίζει να γίνεται χρυσός. Πλήρωσε, όμως, ακριβά το τίμημα την ημέρα που και την ίδια του την κόρη, μόλις την άγγιξε, την είδε να μετατρέπεται σε άγαλμα χρυσό.
Μετανιωμένος ζήτησε τη βοήθεια του Διόνυσου υποσχόμενος, ότι θ’ αλλάξει και θα σταματήσει να θωρεί πως η ευτυχία κρύβεται στο χρήμα. Ο Διόνυσος τον λυπήθηκε και τον απάλλαξε από την κατάρα που κουβαλούσε. Κι αφού βασίλεψε πολύ καιρό κι όλοι είχαν να λένε τα καλύτερα για δαύτον, μια μέρα βρέθηκε ανάμεσα σε άλλες δύο θεότητες, τον Πάνα και τον Απόλλωνα και του ζήτησαν να γίνει κριτής ανάμεσά τους, σε έναν μουσικό αγώνα και να πει ποιος απ’ τους δυο παίζει μελωδία μαγική με το μουσικό του όργανο.
Ο Μίδας χωρίς δεύτερη σκέψη είπε , πως ο Πάνας είναι εκείνος που το άκουσμα του σε μαγεύει. Εξοργισμένος ο Απόλλωνας, επειδή δεν επέλεξε εκείνον- γιατί η λίρα του συμβόλιζε το Φως, ενώ ο αυλός του Πάνα συμβόλιζε τις απολαύσεις της γης- τον τιμώρησε και έκανε να φυτρώσουν στο κεφάλι του Μίδα ένα ζευγάρι γαϊδουρινά αυτιά. Ο Βασιλιάς απελπισμένος και τρομαγμένος μην το μάθει ο κόσμος πως αντί γι’ ανθρώπινα αυτιά έχει αυτιά γαϊδάρου, κρυβότανε ολημερίς μέσα στο παλάτι. Μα αναπόφευκτα το μαθαίνει ο κουρέας του, όταν ήρθε να κουρέψει τα μαλλιά του και έντρομος αντίκρυσε τα γαϊδουρίσια αυτιά στο κεφάλι του Μίδα.
***
Για να βγάλουμε αμέσως τα δικά μας συμπεράσματα, καλό είναι να προσθέσουμε ότι: “Τα αυτιά του γαϊδάρου” συμβολίζουν την ΑΝΟΗΣΙΑ, την οποία ο “Μίδας” προσπαθούσε να κρύψει κάτω από “το χρυσοποίκιλτο σκουφί του”, δηλαδή, κάτω από τον ΠΛΟΥΤΟ και την ΑΥΤΟΠΡΟΒΟΛΗ(=το “φαίνεσθαι” με κάθε μέσον, ακόμα και με την ακολασία)
Και τώρα, ας δούμε πώς αυτοπαρουσιάζεται ο “Μίδας”- ή ο εκπρόσωπος του “Μίδα” στην εποχή μας – για να μας πείσει να τον θαυμάζουμε, μια και πάντα αυτό επιδιώκει ο “άνθρωπος-Μίδας”.
***
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
“Αφού φόρεσε το φρυγικό σκουφί, το χρυσοποίκιλτο, πίστεψε ότι κανένας άνθρωπος δεν θα ήταν ικανός να δει κάτω από αυτό τα γαϊδουρίσια αυτιά του. Καμάρωνε, μάλιστα, γιατί ήταν βέβαιος ότι όλοι θα τον θαύμαζαν γι΄ αυτό το χρυσοποίκιλτο σκουφί, που τον ξεχώριζε από τον κάθε ταπεινό πολίτη της χώρας.
Μα πέρασε καιρός, μάκρυναν τα μαλλιά του και ο κουρέας, που ήρθε στο παλάτι, είδε τα γαϊδουρίσια αυτιά του βασιλιά. Ο Μίδας, όμως, ως βασιλιάς τον διέταξε:”Αλίμονό σου, υπήκοε, αν φανερώσεις αυτό που είδες”.
Ο φοβισμένος κουρέας έκρυψε το μυστικό στα βάθη της ψυχής του, μα εκείνη δεν άντεχε το βάρος και τον πίεζε. Έσκαψε κι αυτός έναν λάκκο, έσκυψε πάνω από το άνοιγμα και είπε πολλές φορές: “Ο βασιλιάς Μίδας έχει γαϊδουρίσια αυτιαααά!”.
Ξαλάφρωσε, σκέπασε τον λάκκο, ξέχασε το μυστικό και…ο καιρός περνούσε.
Όμως, ήρθε μια μέρα που φάνηκε πάνω από τον λάκκο μια καλαμιά. Ήταν ψηλόλιγνη, λύγιζε στο φύσημα του αέρα, θρόιζαν τα φύλλα της και σιγομουρμούριζαν:” Ο βασιλιάς Μίδας έχει γαϊδουρίσια αυτιά, ο βασιλιάς Μίδας έχει γαϊδουρίσια αυτιά!”
Τα λόγια της αγκαλιάζονταν με τον άνεμο, απλώνονταν στους κάμπους, έμπαιναν στα σπίτια, ανέβαιναν στα βουνά και όλοι οι άνθρωποι της χώρας πληροφορήθηκαν το μυστικό του Μίδα “
***
Αυτά λέει ο μύθος. Και τώρα, εγώ ο Μίδας, ο εκπρόσωπος της “αποπνευματοποίησης“, όπως με ονομάσατε, αρνούμαι να μιλήσω για τη ζωή μου στην αρχαία Φρυγία. Θα μπω στη θέση κάποιου “Μίδα” της δικής σας εποχής και αν τα καταφέρω να με θαυμάσετε για την ιδιαιτερότητά μου, μπορεί να γίνω και επώνυμος. Πολύ θα μου άρεσε να υψωθώ σε φωτεινό παράδειγμα για εσάς και για τα παιδιά σας. Κάτι σαν λαμπερό είδωλο, δηλαδή, για ν΄ ασχολείστε όλοι μαζί μου και να επιθυμείτε να μου μοιάσετε.
Η ουσία μου δεν θ΄ αλλάξει με την όποια μεταμφίεση. Ως Μίδας του μύθου λάτρεψα τα πλούτη. Ως συμπολίτης σας το ίδιο θα κάνω. Εκείνος του μύθου ήταν βασιλιάς. Εγώ, αφού κατεβαίνω στην εποχή σας, θα παρουσιάζομαι ως αστός. Μπορώ να εμφανίζομαι ως καλλιτέχνης, ως πολιτικός, ως άρχοντας, ως γείτονά σας ή συγγενής σας, αλλά και ως ο ίδιος σας ο εαυτός. Έχω την άνεση να ανήκω και να κινούμαι σε όλους τους κοινωνικούς κύκλους με τις συγκεκριμένες βιοθεωρίες μου.
Δεν τις βρήκα εγώ. Εκείνες με καλωσόρισαν ως βρέφος στον πλανήτη Γη και στην υλιστική κοινωνία σας. Όπως οι περισσότεροι ανάμεσά σας, αγάπησα το χρήμα μαζί με όλα του τα πλεονεκτήματα. Κι όμως κόντεψα να πεθάνω από “ψυχικό μαρασμό”. Ναι, ήταν πρόβλημα να έχω όλα όσα αγαθά επιθυμούσα και να μαραζώνει η ψυχή μου, λες και με καταράστηκε η ζωή. Η λύση που βρήκα ήταν να αξιοποιήσω τα πλούτη μου. Θα πλήρωνα όσα-όσα για απολαύσεις, αυτοπροβολή και λαγνεία. Με αυτά θα ζωντάνευα τη ζωή μου, που αργοπέθαινε από έλλειψη χαράς.
Μόλις πήρα τις αποφάσεις μου, ως Μίδας της Γης, πληροφορήθηκα-από κάποιον μορφωμένο φίλο μου-ότι θα πρέπει να προσέξω και κάτι ακόμα από την ιδιαιτερότητα του μυθικού βασιλιά Μίδα: ” εκπροσωπούσε, λέει, την ακόλαστη ζωή των Φρυγών. Με άλλα λόγια, πήγαινε κόντρα σε κάθε Ηθική και Τάξη! Ε και, λοιπόν; Δεν ήταν υποταγμένος, ο άνθρωπος, όπως δεν είμαι κι εγώ. Ονομάζω όλη την κοινωνία “Κατεστημένο”, την προκαλώ, διαφέρω από τους υποταγμένους σε “Νόμους” και “Ηθικές Αξίες” και όλους σας προκαλώ. Δεν σας απέδειξα, άνθρωποί μου, πως είμαι ξεχωριστός; Ναι, μου αρέσει να σας προκαλώ! Και θέλω να σταματήσετε αμέσως να με κοιτάτε σαν αμαρτωλό πρόβατο! Όταν παρατραβάει, με ενοχλεί. Με θυμώνει! Αντί να με θαυμάζετε που τολμάω ν΄ αμφισβητώ ηθική και αξίες, παραμονεύετε για να με κατακρίνετε. Κι εγώ κάθομαι και σας εξηγώ, πώς έχουν τα πράγματα, μπας και βάλετε μυαλό. Γιατί δεν αδιαφορώ για τη γνώμη σας; Γιατί δεν γλιτώνω από τις καταραμένες ενοχές μου; Θα σας τινάξω στον αέρα, προσέξτε!
Πώς με χαρακτηρίσατε τώρα; ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ; Έτσι μπράβο! Αυτό μου αρέσει πολύ! Επί τέλους σας εντυπωσιάζω και πλησιάζει η ώρα, που όλοι θα μιλάτε για μένα και θα με κάνετε “επώνυμο”. Αρκεί να συνεχίσετε όπως αρχίσατε: Να μην με αγνοείτε, όταν εγώ πάω κόντρα στα ήθη, στα έθιμα και στις αξίες σας. Διαρκώς ν΄ασχολείστε μαζί μου!
Υπάρχει αντίρρηση;…
Για την σιωπή σας, ευχαριστώ!
Και υπογράφω ως ,
“ Ο Μίδας της σύγχρονης κοινωνίας σας”
***
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ:
ΠΛΟΥΤΗ: Ποιος είναι ο σκοπός, στο να επικεντρώνεται κάποιος στην απόκτηση υλικού πλούτου; Αποτελεί το μέσον για έναν πολύτιμο στόχο ή είναι αυτοσκοπός και το χρήμα γίνεται ο “θεός” του; Στην δεύτερη περίπτωση, θα προκύψουν πολλές δυσκολίες στη ζωή του, γιατί θα παρασυρθεί στο να κάνει πολλούς συμβιβασμούς, που θα τον “πνίξουν”, όπως γίνεται πάντα με τους συμβιβασμούς.
ΕΠΙΦΑΝΗΣ: Ας δούμε και ας ερευνήσουμε: Πώς ανυψώθηκε ο λεγόμενος “επιφανής”; Με την αξία του και τα χαρίσματά του; Μπράβο του κι ας γίνει φωτεινό παράδειγμα για πολλούς. Αν, όμως, λάμπει στο “στερέωμα” της επιτυχίας, έχοντας ξεπουλήσει ιδανικά και αξίες, εκμεταλλευόμενος ακόμα και ανθρώπους, μόνο για το προσωπικό του όφελος, τότε είναι “Μίδας ο ευτελής”. Ας μην τον καμαρώνουμε κιόλας!
ΕΙΔΩΛΟ: Ας μην μας εντυπωσιάζει ο τίτλος, που έχει ο “διάσημος- είδωλο” της εποχής, αλλά η ποιότητα του ατόμου. Και ας προσέξουμε το εξής: Ανάλογα με την ποιότητα των “ειδώλων”, που “λατρεύει μια κοινωνία, κρίνεται και το επίπεδο της εποχής.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: Στην εποχή μας, ο “έξυπνος” και “επιτυχημένος” της ζωής, δεν είναι πάντα αυτός που αξίζει. Όταν ζούμε σε μία εποχή, με τον μέσο όρο των ανθρώπων να μην διαθέτουν πνευματικότητα(= Αξίες, Αρετές και Ιδανικά), ο λεγόμενος “έξυπνος” της ζωής είναι-σε μεγάλο ποσοστό- ο ματαιόδοξος, ο εγωιστής ο ευτελής, που με θράσος γίνεται αδίστακτος και εκμεταλλευτής των πάντων.
***
ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Φίλε και φίλη των “Αρχετύπων, δεν αξίζει να μπερδεύεσαι πολύ ανάμεσα στο “ποιός είμαι» και στο « πώς φαίνομαι» και “πόσο αξίζω”, κατά τα μέτρα των άλλων. Κινδυνεύεις να στηρίζεις την αξία σου, ως άτομο, σε λάθος εκτιμήσεις, που θα τις κάνουν άλλοι για σένα. Αυτή η κατάσταση θα σου δημιουργήσει πολλές δυσαρμονίες, εσωτερικές και εξωτερικές (ακατάλληλες σχέσεις, λάθος αποφάσεις κ.λ.π.), που θα καταλήξουν σε νευρώσεις και σε τέλμα ζωής. Αξίζει να δεις τις δικές σου ποιότητες και με αυτές να ζήσεις. Και τότε θα ζήσεις καλά, όσες δυσκολίες κι αν φέρει η ζωή, γιατί θα είσαι “εντάξει” με τον εαυτό σου.
Από την μέθοδο: “ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΡΧΕΤΥΠΑ” – της Μαίρης Μάκρα.
