Σύντομα θα υπάρξει έλλειψη περίπου 190.000 διαδόχων διοίκησης στη Γερμανία. Οι αιτούντες είναι ιδιαίτερα περιζήτητοι, αλλά κανείς δεν θέλει να μπει σε κάποια σπασμένα καταστήματα. Απλά γιατί;
Κάποτε δεν ήταν όλα καλύτερα, πραγματικά όχι, αλλά τα πράγματα ήταν πολύ πιο διαχειρίσιμα. Όταν επρόκειτο για ηγέτες, δηλαδή αυτοκράτορα, βασιλιά, πρίγκιπα και κόμη, τότε το θέμα ήταν ξεκάθαρο μόλις γεννήθηκε τελικά το πρώτο παιδί. Αν ήταν άνδρας, ο διάδοχος δεν θα μπορούσε να είναι αρκετά ανόητος ώστε μια μέρα να αναλάβει το αξίωμα και την αξιοπρέπεια του πατέρα του. Φυσικά, τα κορίτσια ήταν τα πρώτα που γκρινιάστηκαν, παρόλο που η ιστορία μας διδάσκει ότι οι γυναίκες μάνατζερ πολύ πιο συχνά έλυναν προβλήματα καλύτερα, πιο βιώσιμα και πιο έξυπνα από τους άνδρες. Αλλά αυτό θα μπορούσε επίσης να καταστεί δυνατό εάν οι άνθρωποι που είχαν κάτι να πουν δωροδοκούνταν επαρκώς ή πεταχτούν έγκαιρα στο μπουντρούμι. Δεν κάνουμε πια κανένα από τα δύο, τουλάχιστον όχι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Το Ινστιτούτο Έρευνας για τις ΜΜΕ έχει υπολογίσει ότι περίπου 190.000 εταιρείες στη Γερμανία θα αναζητούν διάδοχο στη διοίκηση έως το 2026. Δεν είναι ακριβώς ένα μικρό ποσό. Το πραγματικό πράγμα της εποχής μας ονομάζεται δημογραφική ανάπτυξη, ξέρετε, το θέμα της μείωσης του ποσοστού γεννήσεων που ακολουθεί τις ισχυρές γενιές «baby boomer» που τώρα συνταξιοδοτούνται. Λιγότερα παιδιά, λιγότεροι ειδικευμένοι εργαζόμενοι, για να μην αναφέρουμε τους μάνατζερ.
Στο τελευταίο επεισόδιο του Widerworte επεσήμανα ότι η έλλειψη, για παράδειγμα ειδικευμένων εργαζομένων, σημαίνει ότι η ζήτηση αυξάνεται, αλλά ότι αυτό δεν οδηγεί απαραίτητα σε υψηλότερη ποιότητα – το αντίθετο.
Ένας λόγος που δίνεται μερικές φορές για αυτό είναι ότι οι νέες γενιές που μεγάλωσαν μέσα στα πλούτη δεν θέλουν να ζήσουν την ίδια ζωή με τους γονείς και τους παππούδες τους. Αυτό δεν είναι καθόλου νέο. Η Βιομηχανική Επανάσταση όφειλε το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού της σε αυτό το γεγονός. Το εργοστάσιο ήταν κακό, αλλά το αγρόκτημα ήταν χειρότερο.
Γιατί η διαδοχή δεν λειτουργεί.
Ωστόσο, υπάρχουν και νέοι λόγοι, πρωτότυποι λόγοι της εποχής μας, γιατί η διαδοχή δεν λειτουργεί. Τι θα γινόταν αν δεν εμφανιστεί τίποτα καλύτερο, γιατί αυτό που υπάρχει είναι τόσο τρομερό που κανείς δεν θέλει πια να φοράει αυτά τα παπούτσια; Όταν κάποιος κάνει την επιχείρησή του τόσο άσχημα ως στέλεχος και διευθυντής, όταν το κατάστημα έχει τόσο κακή φήμη που ακόμη και οι πιο αφοσιωμένοι, τολμηροί υποψήφιοι διάδοχοι απλά δεν έχουν διάθεση να ξεκαθαρίσουν όλα αυτά τα σκουπίδια από την αρχή;
Υπάρχουν πολλά τέτοια ιδρύματα, που συχνά κρατούνται ζωντανά από πολιτικούς και το κράτος με μια διογκωμένη επιδότηση, αν είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Και είναι πάντα εκπληκτικό το πόσο ήρεμα λειτουργεί η διοίκηση εκεί, που εμποδίζει ακόμη και τους ασκούμενους να φανταστούν μια καριέρα στο άμεσο περιβάλλον αυτών των ανθρώπων.
Πρόκειται για εταιρείες όπου η διοίκηση δεν αντικαθίσταται πλέον καν από το εποπτικό συμβούλιο επειδή κανείς άλλος δεν θέλει τη δουλειά. Κανένας. Ούτε αυτό που συνήθως καλείτε όταν τα αγόρια έχουν μπερδέψει κάτι και μια γυναίκα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια, γεγονός που καθιστά τον παλιό και δικαίως μη χρησιμοποιημένο πλέον τίτλο εργασίας της «καθαρίστριας» κατάλληλος εδώ.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτόν τον κόσμο που να μην έχει πλεονέκτημα για λίγους: για τους «διαχειριστές» σε αυτά τα μαγαζιά, η κακή φήμη, το γεγονός ότι κανείς δεν θέλει να φορέσει τα παπούτσια του, είναι ένα είδος ασφάλειας ζωής. Μπορείτε να εγκατασταθείτε με ασφάλεια εκεί που κανείς δεν σας πιέζει. Αντί να λύσουμε το πρόβλημα της διαδοχής, η βιωσιμότητα είναι στην ημερήσια διάταξη: είμαι τόσο κακός, κανείς δεν θέλει τη δουλειά.
Ακολουθήστε μας και στο Google news. Διαβάστε μας για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.