Γράφει ο Επισμηναγός (Ι) ε.α Στέφανος Καραβίδας.
Δε γνωρίζω άλλη Πατρίδα, για την οποία η ετυμολογία του όρου που την περιγράφει, να έχει άμεση συσχέτιση με τα Πάτρια, τη Γη δηλαδή της γέννησης, τους γη-γενείς, τα Γονεϊκά, τον Πατέρα και δι αυτού «ως σάρκα μία» τη Μητέρα, την Οικο-Γένεια, τον Οίκο από όπου προήλθε το Γένος. «Patrie, Patria, Patriot, Patriota, Patriote», αντέγραψαν και οι πρόγονοι και χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα οι απόγονοι του Καρλομάγνου, που ήθελε να γίνει «Μέγας» γιατί αισθανόταν ασήμαντος εμπρός στη λάμψη του «Χιλιάρμενου» των Ελλήνων.
Δε γνωρίζω άλλη Πατρίδα, όπου η λαλιά που βγήκε από τη γη της, να είναι αντίστοιχη της Ελληνικής Γλώσσας, του ζωντανού αυτού αποτυπώματος του Έθνους των Ελλήνων, που διά αυτής, δια-δόθηκε, κατα-γράφηκε και δια-σώθηκε, ο Λόγος του Ευ-Αγγελίου.
Δε γνωρίζω άλλη Πατρίδα, που τα χρώματα του Ουρανού και της Θάλασσας να συνταιριάζουν τόσο αρμονικά μα και μυστηριακά, με την αρχέγονη Γη των Θρύλων, της Μυθιστορίας και των Άθλων. Μια Γη με ομορφιά εκστατική, περιστοιχισμένη από τα νησιά της, που σαν ψηφίδες ενός μωσαϊκού, αναδεικνύουν μαζί της το Μεγαλείο της Δημιουργίας, όπως πουθενά αλλού! Εδώ, στον Ομφαλό της Γης!
Είναι το Κλέος αυτής της Ελληνικής Πατρίδας, που εγκολπώνουν οι γαλανόλευκες γραμμές της Ελληνικής Σημαίας, με το Σταυρό του Εσταυρωμένου να Δεσπόζει! Για αυτήν τη σημαία δεν χρειάζεται να εξηγηθούν τα αυτονόητα, ούτε τα φυσικά. Γιατί αυτή η σημαία, αντικατοπτρίζει το κατά Δημάρατον «ομόηθες, ομόθρησκον, όμαιμον και ομόγλωσσον» και κατά συνέπεια μας συνδέει τον καθένα μας ξεχωριστά με τη μάνα μας που κατά τον δικό μας Σεφέρη, «μας μίλησε Ελληνικά, προσευχήθηκε Ελληνικά, μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει τη Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου».
Να κυματίζει λοιπόν πάντοτε ψηλά!
Επισμηναγός (Ι) ε.α Στέφανος Καραβίδας
