Γράφει ο Ιωάννης Ευθυμιάδης.*
Γνωρίζει κάποιος ποιος είναι ο ρόλος και ο στόχος του υπουργού παιδείας ενός κράτους; Νομίζω ότι το γνωρίζει ο Ελληνικός λαός, δεν είμαι σίγουρος αν το γνωρίζει ο ίδιος ο υπουργός! Η εκπαιδευτική μόρφωση των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία των κρατών είναι το άλφα και το ωμέγα (Α-Ω), οπότε μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ότι είμαστε ένας πολιτισμένος κόσμος.
Όταν όμως υπάρχει περιορισμός εκπαιδευτικών, αίθουσες, σχολεία και κυρίως περικοπή βασικών μαθημάτων αυτόματα ελαττώνεται σε διάρκεια χρόνου η μόρφωση των παιδιών της νέας γενιάς. Όπως αλλοιώθηκε με το μονοτονικό στη γραμματική η Ελληνική γλώσσα.
Ποιοι αποφασίζουν; Ποιος είναι ο εντολέας και ο εντολοδόχος σε αυτή την περίπτωση;
Αναφέρομαι συγκεκριμένα μόνο για τους Έλληνες του εσωτερικού κράτους και επίσης για τους μετανάστες Έλληνες του εξωτερικού. Πριν και μετά την αντιπολίτευση το Ελληνικό κράτος δεν λησμόνησε τους Έλληνες μετανάστες στην Γερμανία όσον αφορά την παιδεία. Από την περίοδο της μοναρχίας το Ελληνικό κράτος ήρθε σε συμφωνία με το κράτος της Γερμανίας να στείλει εκπαιδευτικούς δασκάλους, μόνο για μαθητές της Α/θμιας δημοτικού σχολείου, δεν υπήρχαν τότε Β/θμιας γυμνάσια και λύκεια.
Η συμφωνία ήταν ότι θα αναλάβει όλο το οικονομικό κόστος η Ελλάδα, έτσι και έγινε μέχρι και σήμερα. Υπήρχε μόνο ένας περιορισμός ωραρίου για την εκπαίδευση μαθητών του δημοτικού σχολείου. Στο σύνολο ήταν δέκα ώρες την εβδομάδα, ένα δίωρο την ημέρα.
Όποιος μαθητής τελείωνε το δημοτικό σχολείο και ήθελαν οι γονείς του να συνεχίσει στο γυμνάσιο θα έπρεπε να διαλέξουν τρεις αποφάσεις.
- Πρώτον να επιστρέψουν όλοι μαζί στην Ελλάδα.
- Δεύτερον να το στείλουν σε ένα συγγενικό τους πρόσωπο
- Τρίτον να μείνει στην Γερμανία και να φοιτήσει στο υποχρεωτικό Γερμανικό σχολείο.
Κάποιοι πιστεύουν μέχρι και σήμερα ότι το Γερμανικό κράτος είναι αυτό που χρηματοδοτεί τους εκπαιδευτικούς Έλληνες δασκάλους και αίθουσες.
Μετά την αντιπολίτευση της μοναρχίας στην Ελλάδα το δημοκρατικό κράτος κάνει μια νέα οικονομική συμφωνία με την Γερμανία και προσθέτει την Β/θμια φοίτηση των μαθητών, γυμνάσιο και λύκειο. Υπήρχε μια θετική ενέργεια σε σχολικές μονάδες της Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης από το υπουργείο παιδείας. Ξαφνικά τα τελευταία χρόνια άρχισαν να περιορίζονται στην Α/θμια και Β/θμια τα σχολικά τμήματα των μαθητών και των εκπαιδευτικών.
Προφανώς αυτές οι αποφάσεις πάρθηκαν από το υπουργείο οικονομικών. Διότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έπαιρναν διπλούς μισθούς από το δημόσιο, ένα του εξωτερικού που δίδασκαν και ένα επιπλέον εντός Ελλάδος. Όταν σταμάτησε το δημόσιο να δίνει τον δεύτερο μισθό, ξαφνικά σταμάτησαν οι εκπαιδευτικοί να ενδιαφέρονται για το εξωτερικό και για την εκπαιδευτική λειτουργία στους Έλληνες μετανάστες. Αυτή είναι η πραγματικότητα της εξέλιξης των πραγμάτων και η καταρράκωση των Ελλήνων μαθητών του εξωτερικού.
*Συγγραφέας – ερευνητής Ιωάννης Ευθυμιάδης.
