Γράφει ο Μουρτζούκος Χρήστος.
Συχώρα με πατέρα, στην βάρδια μου χάθηκαν ζωές, κάηκε τεράστια έκταση γης, τέλη Αυγούστου και η Ελλάδα καίγεται ακόμα. Πότε αλήθεια ξανά συνέβη αυτό?
Όλοι με θυμούνται για το μήνα της ανεμελιάς, των διακοπών, αυτός που αναμένει ”τα μπάνια του λαού”, τον μήνα με την τελευταία πανσέληνο του καλοκαιριού. Συγνώμη πατέρα χρόνε που σε πλήγωσα, δεν τα κατάφερα, σε λίγες μέρες παραδίδω στον αδερφό μου τον Σεπτέμβρη, παραδίδω καμένη γη. Πότε αλήθεια έχει ξανά συμβεί? Δεν μπορώ, δεν ξέρω αν είναι αληθινό, υποφέρω και πονώ.
Οι άνθρωποι περιμένουν την πανσέληνο, την τελευταία, την υπέρλαμπρη του καλοκαιριού, αντ’ αυτού, θα δουν σκοτεινιά και καταχνιά, η θολούρα και το νέφος των φωτιών, δεν θα τους αφήσει πατέρα, να δουν την πανσέληνο και το φως των αστεριών.
Παρέλαβα από τον αδερφό μου τον Ιούλιο, πλέον είναι γνωστό τις πάσης, ότι όλο το φορτίο του καλοκαιριού, όλων των πυρκαγιών το σηκώνει αυτός, όλοι οι μήνες το γνωρίζουμε, είναι ο δυσκολότερος των πυρκαγιών. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί και ο αδερφός Ιούλιος υποφέρει περισσότερο. Σηκώνει μόνος του το βάρος, δεν μπορεί ο Μάρτης να ‘ρθει το καλοκαίρι να βοηθήσει, όπως δεν μπορεί και ο Δεκέμβρης, δεν μπορεί και Οκτώβρης. Πατέρα, κάτι πρέπει να γίνει, έπαιρνα τη σκυτάλη και πάλευα τις πρώτες μέρες, ποτέ μου όμως δεν πίστευα ότι θα παραδώσω στον Σεπτέμβρη με φωτιές, ας ελπίσω να ξεκινήσει με βροχές, να σταματήσουν αυτές οι καταστροφές.
Χλωρίδα και πανίδα, χαθήκανε και αυτές, πονάνε οι καταστροφές. Όλα τα πτηνά έφυγαν ψιλά, φοβούμενα τις γλώσσες τις φωτιάς, ακόμα και στο δάσος της Δαδιάς, ένα από τα βασίλειά τους. Τα ζώα τα μικρά, καήκανε και αυτά, αλήθεια πόσα κατάφεραν και έφυγαν μακριά? Τα υπόλοιπα κουφάρια καρβουνιασμένα, καταστροφή, μια μαύρη και καταστροφική εικόνα. Δέντρα καμένα, ζώα νεκρά, περιουσίες χαθήκαν, άνθρωποι κλαίνε, κλαίνε το βιός τους, τους νεκρούς τους.
Μάρτη, Απρίλη και εσύ Μάη, βοηθήστε, ποτέ ξανά όλα τα κακά. Καθαρίστε τα δάση, διαδρόμους και ζώνες αντιπυρικές. Εκατομμύρια στρέμματα γης καμένα, από τις χειρότερες πυρκαγιές της Ευρώπης μας λένε, γιατί μόνο σε μας?
Πατέρα, κάλεσε οικογενειακό συμβούλιο, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση χειροτερεύει, ο αέρας είναι τοξικός, καταστρέφει τις ζωές διαρκώς, χρειάζεται επανασχεδιασμός.
Πρέπει να προλάβουμε, δεν έχουμε άλλα περιθώρια.
ΠΡΟΛΗΨΗ!!! ΠΡΟΛΗΨΗ!!! ΠΡΟΛΗΨΗ!!!
