Μια ανακάλυψη που θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά την αναπαραγωγική ιατρική ανακοίνωσαν Αμερικανοί επιστήμονες, κατάφεραν να μετατρέψουν ανθρώπινα κύτταρα του δέρματος σε ωάρια ικανά να γονιμοποιηθούν.
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications, ανοίγει θεωρητικά τον δρόμο σε υπογόνιμες γυναίκες, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά και σε ζευγάρια του ίδιου φύλου να αποκτήσουν παιδί με γενετικό δεσμό και από τους δύο γονείς.
Η τεχνική, γνωστή ως γαμετογένεση in vitro (IVG), είχε μέχρι σήμερα εφαρμοστεί μόνο σε ζώα. Το καλοκαίρι, Ιάπωνες επιστήμονες παρουσίασαν πειράματα με ποντίκια που αναπαράχθηκαν έχοντας δύο βιολογικούς πατέρες. Για πρώτη φορά, όμως, η μέθοδος δοκιμάστηκε σε ανθρώπινα κύτταρα.
Στη μελέτη, οι ερευνητές αφαίρεσαν τον πυρήνα από δερματικά κύτταρα και τον εισήγαγαν σε ωάρια δότριας, από τα οποία είχε αφαιρεθεί το γενετικό υλικό. Η μέθοδος θυμίζει την τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για την κλωνοποίηση του προβάτου Ντόλι το 1996. Το μεγάλο εμπόδιο ήταν η προσαρμογή του αριθμού των χρωμοσωμάτων: τα δερματικά κύτταρα διαθέτουν 46, ενώ τα ωάρια 23. Οι επιστήμονες βρήκαν τρόπο να απομακρύνουν τα επιπλέον χρωμοσώματα, μιμούμενοι τη φυσιολογική διαδικασία μείωσης κατά την κυτταρική διαίρεση.
Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία 82 ωαρίων, τα οποία στη συνέχεια γονιμοποιήθηκαν με σπέρμα μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF). Μόλις το 9% των εμβρύων έφτασε στο στάδιο των έξι ημερών, όμως εμφάνισαν σοβαρές ανωμαλίες και η διαδικασία τερματίστηκε.
Παρά τις δυσκολίες, η έρευνα θεωρείται από ειδικούς ένα σημαντικό βήμα. Η καθηγήτρια Γινγκ Τσέονγκ από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον χαρακτήρισε το επίτευγμα «εξαιρετικά συναρπαστικό», σημειώνοντας ότι για πρώτη φορά αποδείχθηκε πως το DNA από ένα κοινό σωματικό κύτταρο μπορεί να εισαχθεί σε ωάριο και να υποβληθεί στις διαδικασίες που οδηγούν στη φυσιολογική μείωση των χρωμοσωμάτων.
Οι ίδιοι οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι η εφαρμογή της τεχνικής σε κλινικό επίπεδο απέχει ακόμη πολλά χρόνια. Ωστόσο, τονίζουν ότι η μέθοδος θα μπορούσε να ανατρέψει την κατανόηση για τη στειρότητα και τις αποβολές, ενώ στο μέλλον ίσως δώσει τη δυνατότητα δημιουργίας ωαρίων ή σπερματοζωαρίων για ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν καμία άλλη επιλογή.