Δύτες αρχαιολόγοι στη βόρεια Γερμανία ανακάλυψαν τα συντρίμμια ενός φορτηγού πλοίου 400 ετών που «βυθίστηκε σχεδόν όρθιο», γλίτωσε από την αποσύνθεση και έχει ακόμα τα βαρέλια ασβέστη που μετέφερε για την λιθοδομή πριν από αιώνες.
Το πλοίο, μια σπάνια ανακάλυψη, είναι από την χανσεατική περίοδο, όταν μια ομάδα εμπορικών συντεχνιών της Βόρειας Ευρώπης κυριάρχησε στη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα από τον 13ο έως τον 17ο αιώνα. Το ξύλο γρήγορα σαπίζει υποβρύχια σε αυτήν την περιοχή και λίγα ναυάγια αυτής της ηλικίας έχουν βρεθεί ποτέ. Ωστόσο, οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το ναυάγιο επέζησε κάτω από τα κύματα επειδή καταποντίστηκε γρήγορα και προστατεύτηκε από ένα στρώμα λεπτής λάσπης που μεταφέρθηκε εκεί από τον ποταμό Trave, ο οποίος οδηγεί στην πόλη Lübeck περίπου 8 χιλιόμετρα.
Το πλοίο είχε μήκος μεταξύ 20 έως 25μέτρα και μπορεί να ήταν ένα γαλιότο, ένα φορτηγό πλοίο μονού ιστού συνηθισμένο κατά την περίοδο της Χανσεατικής. Εκείνη την εποχή, οι πόλεις και οι συντεχνίες της βόρειας Γερμανίας και αλλού στην Ευρώπη αποτελούσαν ένα επιτυχημένο μπλοκ – τη Χάνσα – που κυριαρχούσε στο εμπόριο σε όλη τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα.
Το στρώμα λάσπης του ποταμού πάνω από το ναυάγιο μπορεί να εμπόδισε τον αποικισμό του από τον Teredo Navalis, έναν τύπο αχιβάδας θαλασσινού νερού που ονομάζεται “shipworm” που τρώει γρήγορα το βυθισμένο ξύλο. Το δίθυρο καταστρέφει γρήγορα ξύλινα ναυάγια στην περιοχή της δυτικής Βαλτικής, αλλά δεν ζει στα ψυχρότερα νερά της ανατολικής Βαλτικής. Ως αποτέλεσμα, ξύλινα ναυάγια αιώνων όπως αυτό στο Trave δεν βρέθηκαν σχεδόν ποτέ στα δυτικά.
Περίπου 150 ξύλινα βαρέλια που βρέθηκαν σχεδόν άθικτα πάνω ή κοντά στο ναυάγιο υποδεικνύουν ότι το πλοίο μετέφερε φορτίο ασβέστη όταν βυθίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα. Ο άσβεστος παρασκευάζεται με καύση ασβεστόλιθου και είναι ένα κρίσιμο συστατικό για το κονίαμα που χρησιμοποιείται στη λιθοδομή.
«Η πηγή για αυτό που ήταν η Σκανδιναβία — στη μέση της Σουηδίας ή στα βόρεια της Δανίας», είπε ο Γιούργκενς. «Γνωρίζουμε ότι αυτό το φορτίο ερχόταν από εκεί, πιθανότατα στο Λίμπεκ, επειδή η βόρεια Γερμανία δεν έχει μεγάλες πηγές ασβεστόλιθου».
Η ιστορική έρευνα μπορεί να εντοπίσει την ημερομηνία του ναυαγίου τον Δεκέμβριο του 1680. Μια επιστολή από εκείνη την ημερομηνία στα ιστορικά αρχεία του Lübeck δείχνει ότι ο βούλευμα ή ο δικαστικός επιμελητής του Travemünde ζήτησε από έναν άγνωστο παραλήπτη να ανακτήσει το φορτίο ενός γαλιότη. Αυτό ταιριάζει με όσα είναι γνωστά για το ναυάγιο Trave, είπε ο Jürgens, συμπεριλαμβανομένων των αποτελεσμάτων μιας τεχνικής χρονολόγησης που ονομάζεται δενδροχρονολογία, η οποία αποκάλυψε ότι τα μοτίβα των δακτυλίων δέντρων στα ξύλα του ήταν από δέντρα που κόπηκαν τη δεκαετία του 1650.
Είναι πιθανό ότι το έστριβε πριν από την είσοδό του στο Lübeck, όταν προσάραξε στον ποταμό στα ρηχά, το πλοίο που εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα και εξακολουθεί να είναι μια περιοχή που απειλεί το πλοίο που δεν γνωρίζουν. Είναι πιθανό ότι οι εργάτες του 17ου αιώνα ανέσυραν μέρος του φορτίου των πλοίων, με αποτέλεσμα το πλοίο να επιπλεύσει ξανά. αλλά το πλοίο σύντομα βυθίστηκε λόγω διαρροών που προκλήθηκαν.
Το βυθισμένο ναυάγιο και το φορτίο του έχουν πλέον φωτογραφηθεί στη θέση τους από τον Christian Howe, έναν επιστημονικό δύτη με έδρα το Κίελο, και ολόκληρο το πλοίο δεν μπορεί να ανυψωθεί από την κοίτη του ποταμού τα επόμενα λίγα χρόνια, για να παρουσιαστεί ένας κίνδυνος για τη σύγχρονη ναυτιλία στην περιοχή.
Το Lübeck ήταν διάσημο για τη ναυπηγική βιομηχανία της Χανσεατικής περιόδου, επομένως είναι πιθανό το πλοίο να ναυπηγήθηκε εκεί. Αλλά τέτοια σκάφη ήταν κοινά σε όλη την περιοχή την εποχή που το πλοίο βυθίστηκε στο Trave, οπότε ίσως να κατασκευάστηκε αλλού στην Ευρώπη, επικεφαλής του αρχαιολογικού τμήματος του Lübeck και επικεφαλής του έργου για τη διάσωση του πλοίου.
Το ναυάγιο είναι αξιοσημείωτο για την αξιοσημείωτη κατάσταση διατήρησής του, όχι μόνο λόγω της έλλειψης προσβολής από σκουλήκια και άλλους θαλάσσιους οργανισμούς αλλά και λόγω του βαρύ φορτίου του.
«Υπάρχουν ακόμα περίπου 70 βαρέλια στην αρχική τους θέση στο πλοίο και άλλα 80 βαρέλια σε άμεση γειτνίαση». «Το πλοίο λοιπόν βυθίστηκε σχεδόν όρθιο και δεν ανατράπηκε». Πρόσθεσε ότι οι αρχαιολόγοι ενδέχεται να ανακαλύψουν περαιτέρω αρχαιολογικά ευρήματα στο ίζημα που γεμίζει το εσωτερικό του πλοίου.
Η ανύψωση του πλοίου από την κοίτη του ποταμού θα δώσει στους αρχαιολόγους την ευκαιρία να διερευνήσουν πλήρως το κύτος και την κατασκευή του και ίσως να προσδιορίσουν την προέλευσή του. “Η διάσωση πιθανότατα θα αποκαλύψει επίσης μέχρι πρότινος άγνωστα μέρη του ναυαγίου που εξακολουθούν να είναι κρυμμένα στο ίζημα”, όπως δωμάτια για το πλήρωμα του πλοίου στην πρύμνη που μπορεί να κρατούν ακόμα καθημερινά αντικείμενα από τον 17ο αιώνα.
Αν και το Lübeck ήταν κέντρο εμπορίου της Βαλτικής κατά τη Χανσεατική περίοδο, πολύ λίγα αυθεντικά θαλάσσια αντικείμενα από εκείνη την εποχή είχαν διασωθεί, οπότε η ανακάλυψη ενός σχεδόν ολόκληρου πλοίου αυτής της εποχής είναι αξιοσημείωτη. «Έχουμε κάτι σαν χρονοκάψουλα που μεταδίδει όλα όσα βρίσκονταν στο πλοίο εκείνη τη στιγμή». «Φωτίζει τους εμπορικούς δρόμους και τις επιλογές μεταφοράς στο τέλος της Χανσεατικής περιόδου».
