Γράφει η Αναστασία Γεωργακοπούλου
Ούτε μια πόρτα ανοιχτή
Θυμάμαι κάποτε τα σπίτια ήταν ανοιχτά, είχαμε το κλειδί έξω απ την πόρτα κι έμπαινες! Τα σπίτια είχαν κόσμο που περνούσε για μια καλημέρα, για έναν καφέ, μια κουβέντα. Τώρα ζούμε στην εποχή με τα κλειδωμένα σπίτια, τα κλειδωμένα κινητά, τα κλειδωμένα μυαλά, τις κλειδωμένες ψυχές.
Στέλνοντας ευχές μόνο στις γιορτές, σε τοίχους γνωστών και αγνώστων που μας απαντούν με like. Ούτε ένα τριαντάφυλλο, ούτε μια πάστα, ούτε μια κουβέντα, ούτε μια αγκαλιά ή ένα κοίταγμα στα μάτια! Ούτε μια πόρτα ανοιχτή.
*Μικρές σκέψεις μιας ρομαντικής ονειροπόλας.