Η Αντιόχεια, που ιδρύθηκε από τους Σελευκίδες και πήρε το όνομά της από τον στρατηγό Σέλευκο, έναν από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπήρξε σημαντικό κέντρο της ελληνιστικής εποχής.
Ο Σέλευκος, ένας από τους πιο επιφανείς βασιλείς της εποχής, δημιούργησε σχεδόν εκ νέου την αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου. Στην περιοχή αυτή, στους πρόποδες του όρους Σίλπιο, σμιλεύτηκε μια τεράστια προτομή, η οποία καλύπτεται με πέπλο στο κεφάλι. Στον δεξιό ώμο της προτομής διακρίνεται μια μικρότερη ανάγλυφη μορφή, που κρατά έναν καλάθι με κρίνα, παρόμοιο με αυτά που χρησιμοποιούσαν οι μύστες στις τελετές προς τιμήν της θεάς Δήμητρας.
Η προτομή βρίσκεται κοντά στο σπήλαιο του Αγίου Πέτρου, μια από τις πρώτες χριστιανικές εκκλησίες
Αν και ορισμένοι αρχαιολόγοι θεωρούσαν ότι το γλυπτό ίσως απεικόνιζε κάποιο μέλος της δυναστείας των Σελευκιδών, η έλλειψη επιγραφών και η φθορά του έργου καθιστούν δύσκολη την ταυτοποίηση της μορφής. Η προτομή, που βρίσκεται κοντά στο σπήλαιο του Αγίου Πέτρου, μια από τις αρχαιότερες χριστιανικές εκκλησίες, έχει υποστεί φθορές, είτε από φυσικές καταστροφές είτε από τον χρόνο.
Το έργο χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ., κατά τη βασιλεία του Αντιόχου Δ’, γνωστού και ως Μιθριδάτη ή «Επιφανή». Ο Αντίοχος, που βασίλεψε για περίπου δέκα χρόνια, προώθησε τον ελληνικό πολιτισμό και διέταξε την ανέγερση πολλών ιερών αφιερωμένων στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου. Την ίδια περίοδο, η περιοχή υπέφερε από μια καταστροφική επιδημία πανούκλας, που στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους.Η Αντιόχεια της Μικράς Ασίας βρίσκεται στη σημερινή νότια Τουρκία, κοντά στα σύνορα με τη Συρία.
Η αρχαιοελληνική Αντιόχεια βρίσκεται στην νότια Τουρκία κοντά στα σύνορα με τη Συρία
Ο χρησμός και η προστασία από την πανούκλα
Σύμφωνα με τον βυζαντινό χρονογράφο Ιωάννη Μαλάλα, που καταγόταν από την Αντιόχεια, η γιγαντιαία προτομή σκαλίστηκε στους πρόποδες του όρους Σίλπιο για να προστατεύσει την πόλη από την επιδημία. Ένας μάντης, ονόματι Λίος, φέρεται να συμβούλεψε τους κατοίκους να δημιουργήσουν μια τεράστια μάσκα που θα «έβλεπε» την πόλη, ώστε να σταματήσει η πανούκλα. Το γλυπτό ονομάστηκε Χαρώνειο, πιθανότατα από τον Χάροντα, τον μυθολογικό βαρκάρη που μετέφερε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη μέσω του ποταμού Αχέροντα. Σκοπός του έργου ήταν να εξευμενίσει τη θεότητα και να σταματήσει η οργή που προκαλούσε την επιδημία.
