Οι φτωχοί εργαζόμενοι στην Ελλάδα του 2025

Ναι, σωστά διαβάσατε! Στην Ελλάδα του 2025, μπορείς να ξυπνάς κάθε μέρα, να τρέχεις να προλάβεις λεωφορεία, να σκίζεσαι στη δουλειά, και παρ’ όλα αυτά να μην μπορείς να καλύψεις βασικές ανάγκες. Το να είσαι εργαζόμενος δεν σημαίνει ότι γλιτώνεις τη φτώχεια·.

Οι αριθμοί που ξεγυμνώνουν την προπαγάνδα

Ο μέσος όρος στην ΕΕ 10,9% εργαζόμενοι σε κίνδυνο φτώχειας. Στην Ελλάδα: 10,5% δηλαδή κοντά στον μέσο όρο, αλλά στο λάθος άκρο της κλίμακας, μαζί με χώρες όπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία.

Αντίθετα, Φινλανδία και Τσεχία έχουν ποσοστά κάτω του 5%. Γιατί; Γιατί έχουν πραγματικά κοινωνικά κράτη, ισχυρές συλλογικές συμβάσεις και μισθούς που δεν είναι ανέκδοτα.

Στην Ελλάδα όμως, η Κυβέρνηση επιμένει στο αφήγημα ότι «όλα πάνε καλύτερα». Μάλλον εννοούν για τους ίδιους, όχι για τους εργαζόμενους.

Ποιοι την πληρώνουν

Οι νέοι 18-24 ετών στην ΕΕ έχουν 26,2% πιθανότητα να βρεθούν σε φτώχεια. Στην Ελλάδα, με μισθούς «καφέ και χαρτζιλίκι», η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Οι γυναίκες είναι πιο εκτεθειμένες από τους άνδρες, κι όμως ακούμε για «ισότητα» μόνο σε διαφημιστικά σποτ. Όσο για τους part-time εργαζόμενου οι απολαβές τους δεν φτάνουν ούτε για να πληρώσουν λογαριασμούς.

Η εργασία υποτίθεται ότι είναι το εισιτήριο για αξιοπρέπεια. Στην Ελλάδα του σήμερα, όμως, είναι απλώς το εισιτήριο για μια θέση στη στατιστική της φτώχειας. Εργάζεσαι για να φτωχαίνεις με «επίσημη βούλα».

Η Κυβέρνηση φοράει τη μάσκα του «success story». Μιλά για επενδυτές, αριθμούς, ΑΕΠ, ενώ οι πολίτες μιλούν για νοίκια που τρώνε τον μισό μισθό, για σούπερ μάρκετ που μοιάζουν με πολυκατάστημα πολυτελείας, για λογαριασμούς που δεν βγαίνουν. Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου η εργασία έχει μετατραπεί σε φτώχεια με συμβόλαιο και σφραγίδα.

Και η μεγαλύτερη κοροϊδία! Όσοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν βαφτίζονται «τεμπέληδες», «λαϊκιστές» ή «ανεύθυνοι». Γιατί βέβαια, στην Ελλάδα του 2025, το να ζητάς να ζεις με αξιοπρέπεια από τη δουλειά σου θεωρείται υπερβολή.

(Η Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια)