Τελευταίο τσιγάρο

Τόλμησες και άφησες ένα τσιγάρο
ήξερες πως θα το ρουφούσα σαν οξυγόνο
σαν το τελευταίο οχυρό της ανάσας-ζωής
Δεν το έκανα …
το φύλαξα σαν φυλαχτό στον κόρφο μου
άφησα τον καπνό του να μ΄αγγίξει
ν΄αφήσει το άρωμα του εκεί
που τα χείλη σου ποτέ δεν τόλμησαν να ξεκουραστούν
Επέτρεψα τη γεύση του
να φυλακιστεί μέσα στον ιδρώτα μου
ν΄αφήσει το αποτύπωμα των χειλιών σου
να΄χω τη ψευδαίσθηση πως τελικά είσαι εδώ… πάνω μου
Τόλμησες και άφησες ένα τσιγάρο
το τελευταίο από το πακέτο
αυτό που υποσχέθηκε να ναρκώσει τη λαχτάρα
να κοιμίσει τον Δαίμονα
να ορίσει τη νύχτα γαλήνια, χωρίς πόθους και ορέξεις
Με πρόδωσες εσύ
με πρόδωσε και το τελευταίο τσιγάρο
οι πόθοι ξύπνησαν
ο Δαίμονας περιμένει πληρωμή
ενώ η νύχτα φόρεσε τα κατακόκκινα
και χορεύει πρόστυχα με μια άγνωστη Σαλώμη
Πως να ντύσω τη λαχτάρα αδιαφορία;
Πως να ορίσω την ηδονή σιωπή;
Μ΄άφησες μόνη χωρίς έρωτα
Μια προδομένη ψυχή πάνω στην αμμουδιά
Μια καλοκαιρινή φιέστα χωρίς χαρά
Ο Δαίμονας με βρήκε στην ακροθαλασσιά
δε μίλησε
δεν άγγιξε
κάθισε σιωπηλός και απλώς πρόσφερε
ένα τελευταίο τσιγάρο στην άδεια καρδιά
Τελικά δεν ήσουν εσύ,ήταν εκείνος
το τελευταίο τσιγάρο της ζωής…

*Η Μαρία Σταυρίδου είναι επιμελήτρια  & διαχειρίστρια του blog των Εκδόσεων Γλαύκα