Άρθρο γνώμης
Οι Ευρωπαίοι πρέπει να αποθαρρύνονται από τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο υπομένουν σε ελληνικά στρατόπεδα. Πρέπει επιτέλους να σεβαστούμε την αρχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λέει η Δήμητρα Κυρανούδη.
Η δομή προσφύγων στην Μόρια που βρίσκεται στο ελληνικό νησί της Λέσβου κάηκε πριν από δύο εβδομάδες. Ήταν ένα υπερπληθυσμένο μέρος που πολλοί κάτοικοι καταυλισμών, υπηρεσίες ανθρωπιστικής βοήθειας και οργανώσεις μέσων ενημέρωσης είχαν καταδικάσει ως «ευρωπαϊκή ντροπή» και «κόλαση στη Γη»
Με το στρατόπεδο για εκτοπισμένους, θα μπορούσε κανείς να ελπίζει ότι αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο στην ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία μπορεί να έχει τελειώσει.
Μία δεύτερη δομή στην Μόρια φαίνεται πιθανή
Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, στη Λέσβο δημιουργήθηκε ένα άλλο στρατόπεδο για εκτοπισμένους. Ο χώρος του Καρά Τεπέ φιλοξενεί πλέον πάνω από 10.000 άτομα από το πρώην στρατόπεδο της Μόρια, καθιστώντας τον τον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό χώρο αυτού του είδους. Το στρατόπεδο της Μόρια, ας μην ξεχνάμε, είχε αρχικά σχεδιαστεί για περίπου 3.000 κατοίκους παρόλο που πολλοί άλλοι ζούσαν εκεί μέχρι να καεί. Τραγικά, ο χώρος του Καρά Τεπέ πιθανότατα θα γίνει δεύτερη Μόρια.
Η καταστροφή του στρατοπέδου προσφύγων στην Μόρια δεν ανάγκασε την Ευρώπη να επανεξετάσει τη στάση της έναντι των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο. Η ανακοίνωση της Γερμανίας για την πρόσληψη 1.553 προσφύγων από νησιά του Αιγαίου δεν κάνει πολλά για την αντιμετώπιση του συνολικού προβλήματος. Το στρατόπεδο του Καρά Τεπέ, που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, έχει επίσημα κηρυχθεί προσωρινός τόπος. Σύντομα θα εγκατασταθεί ένα στρατόπεδο αντικατάστασης στη Λέσβο, πιθανώς στην τοποθεσία της Μόρια, ή σε άλλο ελληνικό νησί.
Η Ευρώπη συνεχίζει να εφαρμόζει μια τεχνοκρατική λύση σε ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα. Αυτό όμως σήμαινε ότι πρόσφυγες και μετανάστες στη Μόρια και αλλού χρειάστηκαν να υποστούν απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης που υπονομεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να έρχονται
Γνωρίζουμε επίσης ότι οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις και οι επίμονες κρίσεις στη Μέση Ανατολή, τμήματα της Ασίας και της Αφρικής θα φέρουν πολύ περισσότερους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στις ακτές της Ευρώπης. Πρόκειται για άτομα που ανεβαίνουν σε καουτσούκ λέμβους ή μη ασφαλή σκάφη για να διασχίσουν τη Μεσόγειο Θάλασσα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι θα κολλήσουν, όπως εκείνοι που βρίσκονται πριν από αυτά, στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, και θα υπομείνουν τη ζωή σε δυσοίωνες συνθήκες. Αυτό είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Γνωρίζουμε από την ευρωπαϊκή ιστορία ότι οι απελπισμένοι άνθρωποι θα κάνουν ό, τι χρειάζεται για να φτάσουν στην ασφάλεια.
Τώρα, η ΕΕ λέει ότι θέλει να βρει γρήγορα μια «ευρωπαϊκή λύση» σε αυτήν την επείγουσα προσφυγική κρίση. Αλλά τι ακριβώς έχει στο μυαλό του; Αυτό είναι απολύτως ασαφές. Εκτός αυτού, οι περισσότεροι νομοθέτες και Ευρωπαίοι αμφιβάλλουν σοβαρά ότι θα υιοθετηθεί μια ενιαία πολιτική. Η «αλληλεγγύη» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» έχουν γίνει μόνο κενά συνθήματα στους νομοθέτες της ΕΕ. Και οι νέοι της Ευρώπης, ειδικότερα, μπορούν να πουν.
Ευρωπαϊκή κληρονομιά
Όσον αφορά τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο, η ΕΕ έχει ξεκινήσει μια πορεία απομόνωσης και αποτροπής, η οποία προκαλεί φόβο για τον «άλλο». Το αν αυτό ήταν μια σκόπιμη ή ασυνείδητη κίνηση είναι ασαφές. Σε κάθε περίπτωση, έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αξίες της Ευρώπης. Και αγνοεί το σκοτεινό παρελθόν της ηπείρου, μαζί με την κληρονομιά της περιόδου Διαφωτισμού, τις επαναστάσεις της, τους αγώνες για την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου.
Εμείς, οι νέοι της Ευρώπης, γεννηθήκαμε σε μια εποχή όπου θεωρούμε δεδομένη την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου. Η τήρηση αυτών των αρχών είναι πρόκληση, αλλά κρίσιμη για τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο στις πύλες της. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η παραβίαση αυτών των αρχών προκαλεί ντροπή στην Ευρώπη.
Η Δήμητρα Κυρανούδι είναι αρθρογράφος της Deutsche Welle το παραπάνω άρθρο είναι άρθρο γνώμης