Γράφει ο Μουρτζούκος Χρήστος
Οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται δεκαετίες πίσω, από τη συγκρότηση της βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ).
Η Ρωσία ξέρει πως η Ευρώπη δεν μπορεί να αντιδράσει και ίσως να μην θέλει να αντιδράσει δυναμικά καθώς, γνωρίζει και από πλευράς της γεωπολιτικής, εξαρτιέται πλέον από τη Ρωσία και το φυσικό αέριο που η Ρωσία στέλνει στην Ευρώπη.
Αυτό που ίσως κάνει η Ρωσία είναι να κάνει μία μικρή διείσδυση στην περιοχή της Ουκρανίας κυρίως όμως, στο κομμάτι της Αζοφικής θάλασσας και έτσι για να κλείσει και τους διόδους από την περιοχή της Κριμαίας
Ας ξεκινήσουμε από την συγκρότηση του ΝΑΤΟ μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το ΝΑΤΟ ή αλλιώς βορειοατλαντική συμμαχία ή οργανισμός βορειοατλαντικού συμφώνου, είναι η στρατιωτική εκείνη αμυντική συμμαχία των χωρών της Δύσης όπου συγκροτήθηκε μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1949 έλαβε χώρα στην Ουάσιγκτον η συγκρότησή του από 12 χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής (Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Δανία, Η.Π.Α., Ισλανδία, Ιταλία, Καναδάς, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ολλανδία, Πορτογαλία). Το 1952 στους κόλπους του ΝΑΤΟ εισχώρησε και η Ελλάδα με το τελευταίο κράτος που εισέρχεται στους κύκλους του ΝΑΤΟ να είναι η Ανατολική Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1990, με την διάλυσης της (ΕΣΣΔ) τα τελευταία χρόνια προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ η Βουλγαρία και η Ρουμανία και γίνονται συζητήσεις για την βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία.
Και κάπου εκεί ξεκινάν τα προβλήματα με την Ρωσία, η τότε Σοβιετική Ένωση αντέδρασε και αυτό με την συμφωνία του συμφώνου της Βαρσοβίας, το οποίο κράτησε μέχρι και όλο τον ψυχρό πόλεμο, όπου ορισμένα κράτη αποσύρθηκαν το 1989 με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις στην Σοβιετική Ένωση και την διάλυση αυτής. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης είδαμε την επέκταση του ΝΑΤΟ, πλέον τα κράτη αυτά ανήκουν στην αγκάλη της συμμαχίας. Εδώ να υπενθυμίσουμε πως η ίδια η Σοβιετική Ένωση ζήτησε το 1954 να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, μία πρόταση η οποία όμως απορρίφθηκε.
Η Ρωσία τώρα, δεν θέλει την επέκταση του ΝΑΤΟ σε Ουκρανία και Γεωργία, όπως θα θυμόμαστε όλοι, το 2008 παρενέβη στην Γεωργία, όπως και τα προηγούμενα χρόνια παρενέβη στην Ουκρανία, όπου εκεί προσάρτησε την Κριμαία. Θέλει να διατηρήσει στη σφαίρα επιρροής που έχει στις μικρές εστίες της Ευρώπης.
Σε ποια πλευρά βρίσκεται το μερίδιο ευθύνης? Θέλει ο Πούτιν να καταστρέψει την Ευρώπη, θέλει η Αμερική να διαλύσει γεωπολιτικά-στρατιωτικά και οικονομικά την Ρωσία?
Οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας και της Λευκορωσίας σχεδίαζαν την κοινή στρατιωτική άσκηση «Sapad-2017». Επειδή η κίνηση αυτή πραγματοποιήθηκε στη δυτική Λευκορωσία και στον θύλακα του Καλίνινγκραντ, θεωρήθηκε ως σαφής απειλή για τη Λιθουανία και την Πολωνία.
Αυτά λίγα χρόνια πριν.
Τώρα εδώ, ξεκινώντας να πω, πως όλες οι πληροφορίες που λαμβάνουμε από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης πρέπει να φιλτράρονται πολύ προσεκτικά καθώς ο πόλεμος της προπαγάνδας βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο. Κύριος θα έλεγα από την πλευρά της Δύσης.
Θέλοντας οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής διά μέσου του ΝΑΤΟ να αυξήσουν την επιρροή τους στην Ουκρανία, με διάφορους τρόπους είτε με στρατιωτικό εξοπλισμό προς την Ουκρανία, είτε με οικονομικά κίνητρα, η Ρωσία του Πούτιν πλέον, αντιδρά, και αντιδρά δυναμικά.
Από την πλευρά της Αμερικής και γενικότερα της Δύσης οι πληροφορίες που έρχονται είναι ότι επίκειται στρατιωτική επέμβαση από την πλευρά της Ρωσίας. Και από τις δύο πλευρές οι στρατιωτικές δυνάμεις είναι σε εγρήγορση, τόσο στην Ουκρανία όσο και στην Ρωσία, εδώ θα έλεγα πως η πλευρά της Ρωσίας κρατάει αμυντική στάση αλλά όταν βλέπει ότι πιέζεται από την δύση, είναι λογικό και επόμενο να αναπτύξει στρατεύματα και να πραγματοποιήσει ασκήσεις ετοιμότητας, καθώς η Ουκρανία είναι σύνορο της, και είναι το μαλακό υπογάστριο της θα έλεγα, και έτσι με κάποιο τρόπο πρέπει να δείξει και την παρουσία της.
Βλέποντας η Ρωσία τις κινήσεις της Ουκρανίας η οποία όπως προαναφέραμε υποστηρίζεται από την Αμερική μέσω του ΝΑΤΟ, λογικό και επόμενο να δείξει την παρουσία της στα σύνορα με την Ουκρανία, και εκεί έχουμε τα δυτικά διεθνή μέσα ενημέρωσης, π.χ. <<η Ρωσία ετοιμάζει πολεμική σύγκρουση με την Ουκρανία, και αυτό διότι έχει αναπτύξει μεγάλα στρατεύματα στα σύνορα με την Ουκρανία>> η πλευρά της Ρωσίας αντιδράει και λέει πως, <<είναι δική μου επικράτεια οπότε μπορώ να μεταφέρω όπου θέλω τα στρατεύματά μου και να κάνω ασκήσεις>>, δεν μπορεί να της το αναίρεση κάνεις, και εδώ ξεκινάει η προπαγάνδα ένθεν κακείθεν.
Πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, και τι συμβαίνει?
Βρισκόμαστε πλέον σε έντονο διπλωματικό διάλογο αλλά και με τις στρατιωτικές δυνάμεις σε επιφυλακή, η κόντρα ανάμεσα στην Αμερική με την επικάλυψη του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας ανεβάζει το θερμόμετρο στα ύψη, η αντίδρασή της Ευρώπης υποτονική περισσότερο ενεργό ρόλο σε αυτό έχει κάνει ο Πρόεδρος της Γαλλίας ο Εμανουέλ Μακρόν. Η Ευρώπη γενικότερα κρατάει μία υποτονική στάση θα έλεγα, και αυτό για το λόγο ότι πλέον σε μεγάλο βαθμό εξαρτιέται από το φυσικό αέριο το οποίο παίρνει από την Ρωσία. Αν υπάρχει πολεμική σύγκρουση στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο φυσικά θα χάσει και η Ευρώπη, καθώς θα αυξηθούν και τα καύσιμα και η ενέργεια και κατ’ επέκταση όλα τα υπόλοιπα, ποιος το θέλει αυτό μετά την ενεργειακή κρίση που βιώνουμε αυτήν την στιγμή?
Ιδιαίτερη, και περισσότερο ουδέτερη στάση κρατάει η Γερμανία, και αυτό γιατί έχει συνεργασία και έχει συνάψει οικονομικές συμφωνίες, έχει κατασκευάσει, παρόλο που υπάρχει και η διαφωνία με τους αγωγούς North Stream 1 και North Stream 2, που έρχονται απευθείας από την Ρωσία στην Γερμανία δια μέσου της βαλτικής θάλασσας, διοχετεύοντας φυσικό αέριο την Γερμανία, και με τους δεσμούς που έχει με την Ρωσία όχι μόνο οικονομικούς και πολιτικούς, αλλά και λόγω του ανατολικού μπλοκ, το οποίο είναι ακόμα εμφανές στον πληθυσμό της ανατολικής Γερμανίας και ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες. Όσον αφορά αυτό το κομμάτι, η Γερμανία πατάει σε δύο βάρκες, αυτής της ευρωπαϊκής ένωσης, και αυτής καθαρά της δική της, όπου κοιτάει το ίδιον όφελος.
Τις τελευταίες μέρες, ώρες, ακόμα και την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο η κατάσταση είναι στο κόκκινο με τις πληροφορίες που έρχονται από όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης να διερωτώνται αν επίκειται εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οι τελευταίες εξελίξεις όσον αφορά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και η ετοιμότητα όλων των εμπλεκομένων.
Το ΝΑΤΟ αυτή τη στιγμή παρακολουθεί στενά όλες τις στρατιωτικές ασκήσεις που πραγματοποιεί η Ρωσία στα σύνορα με την Ουκρανία. Με την Ρωσία να κατηγορεί το ΝΑΤΟ για προπαγάνδα, η όποια διπλωματική προσπάθεια έχει επιχειρηθεί μέχρι στιγμής έχει πέσει στο κενό, η Ουκρανία στα σύνορα της έχει στείλει 150.000 στρατό, η Ρωσία έχει συγκεντρώσει περίπου 120.000. Όλα πλέον κρέμονται από μία κλωστή, ένα λάθος αρκεί για να ανάψει η σπίθα της καταστροφής στην περιοχή.
Η Ρωσία διαψεύδει ότι έχει οποιαδήποτε πρόθεση να εισβάλλει στη γειτονική της χώρα, κάτι το οποίο έχει πει επανειλημμένως και το αναφέραμε πιο πάνω, αλλά ζητεί τον τερματισμό της επέκτασης του NATO και της υποστήριξης της Δύσης σε αυτήν την πρώην σοβιετική δημοκρατία, για την οποία θεωρεί ότι ανήκει στη δική της σφαίρα επιρροής.
Έναρξη πολεμικών Επιχειρήσεων στην 20η του Φλεβάρη?
Η ασκήσεις που πραγματοποιεί αυτή τη στιγμή η Ρωσία ολοκληρώνονται στις 20 του Φλεβάρη, πολλοί διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι αμέσως μετά η Ρωσία θα κάνει εισβολή, και αυτό διότι την ημέρα αυτή ολοκληρώνονται και οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, ελέω και της εκεχειρίας, λόγω του ολυμπισμού. Εδώ να σας υπενθυμίσω ότι και η εισβολή στην Γεωργία στις περιοχές της Ν. Οσετίας και της Αμπχαζίας που είχε πραγματοποιήσει το 2008 η Ρωσία παρενέβη λίγο πριν και κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Κίνας το 2008. Οπότε κάτι τέτοιο ίσως να πέφτει στο κενό ή να είναι μέρος της δυτικής προπαγάνδας. Και εδώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ρίχνουν όλο το μερίδιο ευθύνης για την όλη κατάσταση στην Ουκρανία, στον Πρόεδρο Πούτιν, φυσικά υπάρχει και η ανάλογη προπαγάνδα από την πλευρά της Ρωσίας.
Σε κάθε περίπτωση ο μόνος χαμένος από μία πολεμική σύρραξη έστω και μερικών ημερών, θα είναι η Ουκρανία. Ο γράφων θεωρεί πως δεν θα υπάρξει στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ, θα αρκεστεί μόνο στον εξοπλισμό των ουκρανών δυνάμεων και την υποστήριξή τους, και εκεί θα καταλάβουν οι ουκρανοί την κοροϊδία του ΝΑΤΟ. Δεν θα υπάρξει πολεμική σύρραξη θα επικρατήσει ο διάλογος θα επικράτηση η διπλωματία, παρότι φαίνεται αυτή τη στιγμή να είναι δύσκολα εφικτή, αλλά κανείς δεν θέλει μία πολεμική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, και με την Ευρώπη στην ουσία το μεγάλο ενδιαφερόμενο να είναι κατά κάποιο τρόπο απαθής.
Όταν κάποια στιγμή αποκλιμακωθεί η κατάσταση κερδισμένος δεν θα είναι κανένας, αλλά η εκτίμηση είναι ότι και οι δύο πρόεδροι Πούτιν και Μπάϊντεν, ο καθένας από την δικιά του πλευρά θα θεωρεί ότι κέρδισε τον άλλον, το αποτέλεσμα όμως, όπως προανέφερα θα είναι ότι, ο μοναδικός χαμένος σε αυτήν την υπόθεση θα είναι η Ουκρανία.
ΥΓ: Ας ελπίσουμε να επικρατήσει η λογική στη διπλωματία, αλλά θα βάλω και έναν αστερίσκο καθώς το λόμπι των όπλων και της Πολεμικής βιομηχανίας πιέζει αφόρητα στην Αμερική.
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebook, twitter, instagram, youtube, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.