Γράφει ο Μουρτζούκος Χρήστος.
Ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Β’ πριν από λίγες μέρες έφυγε από την ζωή και έτσι έκλεισε ένα κεφάλαιο στην πολιτική ζωή της χώρας, αν και στην πραγματικότητα αυτό έχει ήδη συμβεί απο το 1974.
Η βασιλεία στην Ελλάδα ήταν ένας εξωγενής παράγοντας, όπου μας το εισήγαγαν οι μεγάλες δυνάμεις. Πρώτος Βασιλιάς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ήταν ο Βαυαρός Όθωνας. Ας δούμε λοιπόν την ιστορία της Βασιλείας και τα πεπραγμένα της από τον Όθωνα μέχρι τον Κωνσταντίνο τον Β’.
Το 1832, σε ηλικία 17 ετών, εκλέχθηκε από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) βασιλιάς των Ελλήνων. Ένα χρόνο αργότερα, στις 6 Φεβρουαρίου 1833, αποβιβάσθηκε στο Ναύπλιο. Μέχρι την προκαθορισμένη ενηλικίωσή του (1 Ιουνίου 1835), τη βασιλική εξουσία ασκούσε η λεγομένη Αντιβασιλεία, που την αποτελούσαν οι Βαυαροί αξιωματούχοι.
Με την ενηλικίωσή του, ο Όθων ανέλαβε και επισήμως τα βασιλικά καθήκοντα, διατήρησε όμως στις κυριότερες θέσεις τους Βαυαρούς, παρότι δεν ήταν αρεστοί στη ντόπια πολιτική τάξη και το λαό.
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα υπό τους Καλέργη και Μακρυγιάννη («Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου»), εξαιτίας της γενικής δυσαρέσκειας για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της μοναρχίας. Την ίδια ημέρα, η Ελλάδα είχε υπογράψει την οικονομική συμφωνία του Λονδίνου, με την οποία δεσμευόταν να διαθέσει σχεδόν το σύνολο των πόρων της για την εξυπηρέτηση των δανείων της. Ο Όθων αναγκάσθηκε τότε να παραχωρήσει Σύνταγμα, να διορίσει πρωθυπουργό πολιτικό πρόσωπο, να προκηρύξει εκλογές και να απομακρύνει τους Βαυαρούς από τις στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις προς μεγάλη ικανοποίηση του λαού.
Από τότε και μέχρι την εκθρόνισή του το 1862 κυβερνούσε συνταγματικά με μεγάλες ή μικρές επεμβάσεις στην άσκηση της εξουσίας. Έτσι, όμως, δημιούργησε κύμα δυσφορίας εναντίον του, που το υπέθαλπαν και οι ξένες Δυνάμεις για τους δικούς τους συμφεροντολογικούς λόγους.
Ο Οθων ανετράπη το 1862. Στο δημοψήφισμα που ακολούθησε οι Ελληνες επέλεξαν ως πολίτευμα τη βασιλεία και έδωσαν μαζικά την ψήφο τους στον Αγγλο πρίγκιπα Αλφρέδο. Αντ’ αυτού ο Πάλμερστον επέλεξε τον Δανό Γουλιέλμο-Γεώργιο, ιδρυτή δυναστείας που έδωσε στην Ελλάδα έξι βασιλείς. Όπως ο μόλις 18ετής, Γεώργιος (1863-1913).
Ο Εθνικός Διχασμός και η Μικρασιατική Καταστροφή, φέρνοντας στην Ελλάδα προσφυγικές μάζες ξένες προς την πολιτική εμπειρία των λοιπών Ελλήνων, βάθυνε την κρίση. Η σχέση αυτή, που έφθασε στο ύψιστο σημείο της το 1912-1915, διερράγη με τον Διχασμό. Κι όταν επί Παύλου πήγε ξανά να δημιουργηθεί, δεν άγγιζε πια όλους τους Ελληνες.
Η βασιλεία του Κωνσταντίνου ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 24 ετών και οι πολιτικές κινήσεις του κυρίως κατά την δικτατορία, οι αποφάσεις του οποίου είχαν δεχθεί έντονη κριτική επισκιάζουν μέχρι σήμερα την διακυβέρνησή του. Με την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα το 1974 διεκδικεί δημοψήφισμα, σε ποσοστό 69,2% η επιλογή των Ελλήνων πολιτών ήταν η αβασίλευτη δημοκρατία και η αρχή της Τρίτης Δημοκρατίας στην Ελλάδα με την προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Έτσι το 1974 κλείνει ο κύκλος της Βασιλείας στην Ελλάδα, ένας κύκλος 142 ετών με τα περισσότερα χρόνια να είναι διφορούμενα ως προς τη διακυβέρνηση των βασιλέων στην Ελλάδα.
– Μιχαιλίδης Ιάκωβος: Καθηγητής νεότερης και σύγχρονης ιστορίας στο ΑΠΘ
Με πληροφορίες απο: Σαν σήμερα & Καθημερινή