Γράφει η *Λευκή Παντελή.
Στις 8 Μαρτίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Μια μέρα που όλες οι γυναίκες ανά το παγκόσμιο τιμούμε και αναγνωρίζουμε όλα όσα έχουμε καταφέρει ως γυναίκες, μέσα από αγώνες, και προσπάθειες, με ομαδικό πνεύμα με επιμονή και γνώση ότι το κάνουμε για όλες. Αυτές που είναι εδώ, αυτές που έφυγαν κι αυτές που θα ‘ρθουν: τα σημερινά κορίτσια, τις αυριανές γυναίκες.
Και είναι πολλά αυτά που έχουμε καταφέρει, κι άλλα τόσα αυτά που εκκρεμούν.
Σε ότι αφορά τον τομέα της καριέρας η αύξηση του αριθμός των γυναικών στις ηγετικές πυραμίδες των εταιριών το 2023 ήταν ο υψηλότερη που υπήρξε ποτέ. Σύμφωνα δε με την έκθεση Women in the Workplace, οι γυναίκες αποτελούν πλέον το 28% όλων των ρόλων C-suite – υποδεικνύοντας μια αύξηση 6% τα τελευταία 5 χρόνια.
Αυτό όμως δεν ισχύει για όλες. Οι έγχρωμες γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό, καταλαμβάνοντας μόλις το 6% των υψηλόβαθμων θέσεων. Κάτι που καταδεικνύει ότι η πρόοδος για τις έγχρωμες γυναίκες γίνεται με πολύ πιο αργά βήματα, μιας και υστερεί σε όλες τις βαθμίδες, από τα ανώτερα στελέχη μέχρι τις θέσεις εισαγωγικού επιπέδου.
Σε ότι αφορά τα αναπαραγωγικά δικαιώματα και τις σχετικές νομοθεσίες ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς για πολλές τουλάχιστον χώρες. Η άμβλωση έχει πλέον αποποινικοποιηθεί στο Μεξικό και η Βραζιλία πρόκειται να ψηφίσει για την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων έως και 12 εβδομάδες μέσα στους επόμενους μήνες. Στην Ευρώπη η Γαλλία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που ενέγραψε ρητά στο Σύνταγμά της το δικαίωμα στην άμβλωση. Η προστασία των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων είναι απαραίτητη για τη διαφύλαξη της υγείας των γυναικών μιας και σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται να αναζητούν υπηρεσίες και φροντίδα για γυναικολογικά θέματα όπως είναι η αντισύλληψη και ο τερματισμός μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, σε χώρους όπου η ζωή τους τίθεται σε κίνδυνο.
Παρόλα όμως τα θετικά βήματα η βία σαν μια σκιά μόνιμη και διαρκής παραμένει στη ζωή των γυναικών σε όλες τις χώρες. Ακόμη και σε αυτές που θεωρούνται υπερ-αναπτυγμένες
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως βιώνουν σωματική ή σεξουαλική βία από έναν σύντροφο στη διάρκεια της ζωής τους. Οι δε νεότερες γυναίκες διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, με τις πηγές να κατατάσσουν την βία στο Ηνωμένο Βασίλειο ως εθνική απειλή.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι υπάρχουσες υποδομές δεν επαρκούν. Οι δε πόροι δεν πρέπει να αναλώνονται μόνο στην παροχή φροντίδας στις γυναίκες που βιώνουν βία και καταφέρνουν να επιζήσουν. Τώρα πιο πολύ από ποτέ χρήζει ύπαρξης ένας μηχανισμός ανάπτυξης προληπτικών λύσεων: με ολοκληρωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα ή στρατηγικές πρόληψης βασισμένες σε στοιχεία σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Με τα σχολεία, την εθνική φρουρά και ακόμη και τις αθλητικές ακαδημίες να πρέπει να έχουν ρόλο και λόγο.
Μεγαλώνοντας υγιής νέους σήμερα, παραδίδουμε υγιώς σκεπτόμενους νέους στην κοινωνία αύριο. Για να μπορεί η Διεθνής ημέρα της Γυναίκας να εορτάζεται αληθινά κάποια μέρα στο μέλλον.
Μέχρι τότε ο αγώνας συνεχίζεται.
*Η Λευκή Παντελή είναι Member Engagement Manager στο ACCA, διετέλεσε επιστημονική Συνεργάτις στη Βουλή των Αντιπροσώπων για σειρά ετών και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις σπουδές Φύλου και ΜΜΕ και μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση. Οι απόψεις της είναι προσωπικές.
Ακολουθήστε μας και στο Google news. Διαβάστε μας για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.