Οι ιστορικοί συνήθως εντοπίζουν την ιδέα των αυτόματων μηχανημάτων στον Μεσαίωνα, όταν οι άνθρωποι εφεύρισκαν για πρώτη φορά αυτο-κινούμενες συσκευές, αλλά η έννοια των τεχνητών, ρεαλιστικών πλασμάτων χρονολογείται στους μύθους τουλάχιστον πριν από περίπου 2.700 χρόνια, λέει ο Adrienne Mayor, στο τμήμα κλασικών στην Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.
“Η ικανότητά μας να φανταζόμαστε την τεχνητή νοημοσύνη πηγαίνει πίσω στην αρχαιότητα”, λέει ο Δήμαρχος, ο οποίος είναι επίσης συνάδελφος στο Κέντρο Προχωρημένων Μελετών στις Επιστημονικές Συμπεριφορές. “Πριν από την πρόοδο της τεχνολογίας κατέστησαν εφικτές τις αυτοκαταστροφικές συσκευές, διερευνήθηκαν ιδέες για τη δημιουργία τεχνητής ζωής και ρομπότ στους αρχαίους μύθους”.
Ο δήμαρχος, ιστορικός της επιστήμης, λέει ότι τα πρώτα θέματα τεχνητής νοημοσύνης, ρομπότ και αυτοτροφοδοτούμενα αντικείμενα εμφανίζονται στο έργο των αρχαίων Ελλήνων ποιητών Ησίοδος και Όμηρος, που ζούσαν κάποτε μεταξύ 750 και 650 π.Χ.
Η ιστορία του Τάλως, την οποία ο Ησίοδος ανέφερε για πρώτη φορά γύρω στο 700 π.Χ., προσφέρει μια από τις πρώτες αντιλήψεις ενός ρομπότ, λέει ο δήμαρχος.
Ο μύθος περιγράφει τον Τάλως ως γιγάντιο χάλκινο άνθρωπο που έκτισε ο Ήφαιστος, ο θεός της εφευρέσεως και του σιδηρουργείου. Ο Δίας, ο βασιλιάς των θεών, ανέθεσε στον Τάλως να προστατέψει το νησί της Κρήτης από τους εισβολείς. Περνούσε γύρω από το νησί τρεις φορές κάθε μέρα και έριχνε βράχια κατά την προσέγγιση των εχθρικών πλοίων.
Στον πυρήνα του, ο γίγαντας είχε έναν σωλήνα που τρέχει από το κεφάλι του σε ένα από τα πόδια του που έφερε μια μυστηριώδη πηγή ζωής των θεών. Ένα άλλο αρχαίο κείμενο, το Argonautica, το οποίο χρονολογείται στον τρίτο αιώνα π.Χ., περιγράφει πώς η μάγισσα Μήδεια νίκησε τον Τάλως, αφαιρώντας ένα μπουλόνι απο τον αστράγαλο του και αφήνοντας το ρευστό χαλκό να ρέει έξω, λέει ο δήμαρχος.
Ο μύθος της Πανδώρας, που περιγράφηκε για πρώτη φορά στη Θεογονία του Ησίοδου, είναι ένα άλλο παράδειγμα μυθικού τεχνητού όντος, λέει ο δήμαρχος. Αν και πολύ πιο πρόσφατες εκδοχές της ιστορίας απεικονίζουν την Πανδώρα ως μια αθώα γυναίκα που άνοιξε ανούσια ένα κουτί του κακού, ο Δήμαρχος λέει ότι το πρωτότυπο του Ησίοδου περιγράφει την Πανδώρα ως μια τεχνητή, κακή γυναίκα που ο Ήφαιστος κατασκεύασε και ο Δίας διέταξε στη Γη να τιμωρήσει τους ανθρώπους που ανακάλυψαν την φωτιά.
«Υπάρχει μια διαχρονική σχέση μεταξύ φαντασίας και επιστήμης».
“Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η Πανδώρα ήταν ένα είδος πράκτορα ΑΙ”, λέει ο δήμαρχος. “Η μόνη αποστολή της ήταν να διεισδύσει στον ανθρώπινο κόσμο και να απελευθερώσει το βάζο της δυστυχίας”.
Εκτός από τη δημιουργία του Talos και της Πανδώρας, ο μυθικός Ήφαιστος έφτιαξε και άλλα αυτο-κινούμενα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένου ενός συνόλου αυτοματοποιημένων υπηρέτριων, που έμοιαζαν με γυναίκες, αλλά ήταν κατασκευασμένα από χρυσό, λέει ο δήμαρχος. Σύμφωνα με την κατανόηση του μύθου από τον Όμηρο, ο Ήφαιστος έδωσε στις τεχνητές αυτές γυναίκες τη γνώση των θεών. Ο δήμαρχος ισχυρίζεται ότι θα μπορούσαν να θεωρηθούν μια αρχαία μυθική εκδοχή της τεχνητής νοημοσύνης.
Οι αρχαίοι μύθοι που η Δήμαρχος εξέτασε κατά την έρευνα της αντιμετώπισε τις ηθικές συνέπειες των δημιουργιών του Ηφαίστου.
“Ούτε ένας από αυτούς τους μύθους έχει καλό τέλος όταν τα τεχνητά όντα αποστέλλονται στη Γη”, λέει ο δήμαρχος. “Είναι σχεδόν σαν οι μύθοι να λένε ότι είναι υπέροχο να έχουμε αυτά τα τεχνητά πράγματα επάνω στον ουρανό που χρησιμοποιούνται από τους θεούς. Αλλά μόλις αλληλεπιδράσουν με τους ανθρώπους, έχουμε χάος και καταστροφή “.
Ο δήμαρχος λέει ότι οι μύθοι υπογραμμίζουν τη γοητεία της ανθρωπότητας με τη δημιουργία τεχνητής ζωής.
“Οι άνθρωποι έχουν την ώθηση να φανταστούν πράγματα που δεν είναι ακόμα δυνατά”, λέει ο δήμαρχος. «Υπάρχει μια διαχρονική σχέση μεταξύ φαντασίας και επιστήμης».
πηγή: weforum.org