Την περασμένη εβδομάδα ο Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να τρυπά, παρόλο που οι περισσότερες εταιρείες πετρελαίου που έχουν άδεια για διάτρηση από την Κυπριακή Δημοκρατία έχουν αναστείλει τις δραστηριότητές τους.
Η πολιτική της Τουρκίας δεν είναι παρασιτική για τους Τουρκοκύπριους πολιτικούς ισχυρισμούς για δίκαιο μερίδιο του πλούτου υδρογονανθράκων της Κύπρου, αλλά για μια ανεξάρτητη πολιτική, η οποία είναι δύσκολο να κατανοηθεί σε αυτές τις δοκιμαστικές στιγμές που περνά ο κόσμος.
Επομένως, είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στα βασικά σχετικά με το δίκαιο της θάλασσας για να δούμε πού βρισκόμαστε τώρα που έχουν υποχωρήσει οι προοπτικές του πλούτου σε υδρογονάνθρακες, έχοντας πάντα υπόψη ότι η δίκαιη ανταλλαγή με τους Τουρκοκύπριους ήταν, όλα τα χέρια συμφώνησαν, το καλύτερο πολιτική.
Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το διεθνές δίκαιο σε αυτόν τον τομέα είναι ότι επιτρέπει στα κράτη να ασκούν κυρίαρχη εξουσία πάνω στη θάλασσα πέρα από την ακτογραμμή τους, σύμφωνα με γνωστούς κανόνες που εφαρμόζονται από μεγάλα και μικρά κράτη εκτός από την ανοικτή θάλασσα, που είναι η γενναιοδωρία του Θεού για την ανθρωπότητα.
Ιστορικά, η κυριαρχία εκτείνεται πέρα από το έδαφος ενός κράτους που βρίσκεται δίπλα στις ακτές του. Το1983 οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι θα σεβαστούν τις αξιώσεις έως και 12 μιλίων και αυτό το όριο έχει πλέον καθιερωθεί στο διεθνές δίκαιο.
Στη συνέχεια, τα δικαιώματα για τους πλούσιους φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένων των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται υπεράκτια εντός του ηπειρωτικού περιθωρίου, διέπονται από μια αρχή που επιβεβαιώνεται από το Διεθνές Δικαστήριο στις υποθέσεις ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας Βόρειας Θάλασσας 1968 ως εξής: «Τα δικαιώματα του παράκτιο κράτος σε σχέση με την περιοχή της υφαλοκρηπίδας που αποτελεί φυσική παράταση του εδάφους της εντός και κάτω από τη θάλασσα, λόγω της κυριαρχίας του επί της γης ως επέκταση αυτής, κατά την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων για την εξερεύνηση τον πυθμένα της θάλασσας και την εξερεύνηση των φυσικών πόρων του. “
Με την επιφύλαξη των γεωλογικών περιγραμμάτων του βυθού, δεν θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα να οριοθετηθούν τα όρια της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας, και εάν υπάρχει αλληλεπικάλυψη με αυτό της Κύπρου, υπάρχουν μηχανισμοί και αρχές για δίκαιη κοινή χρήση μόλις αποκατασταθούν οι κανονικές σχέσεις.
Τέλος, έχουμε αποκλειστικές οικονομικές ζώνες (ΑΟΖ) που υπερασπίστηκαν τα κράτη της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής για να διασφαλίσουν ότι διατηρούσαν τον έλεγχο των πόρων τους που απειλούνταν από τα μεγάλα θαλάσσια έθνη του κόσμου όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία Ρωσία και άλλοι.
Αυτό έγινε με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τη Θάλασσα του 1982 σύμφωνα με την οποία η αρχή πίσω από τις ΑΟΖ έλαβε ευρεία αποδοχή και τώρα αποτελεί μέρος του εθιμικού διεθνούς καθώς και του νόμου περί συνθηκών που δεσμεύει όλα τα κράτη – μέρη της σύμβασης του 1982 ή όχι.
Σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα, πρέπει να αξιωθεί το δικαίωμα σε ΑΟΖ έως 200 μιλίων και, όπου οι ζώνες αλληλεπικαλύπτονται μεταξύ αντίθετων παράκτιων κρατών, επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ τους. Το 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία συμφώνησε την ΑΟΖ της νότιας Κύπρου με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Σύμφωνα με την τουρκική θέση, ωστόσο, η κυριαρχία της Κύπρου έπρεπε να μοιραστεί μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και ότι αν δεν υπήρχε λύση στο Κυπριακό, η Κύπρος δεν πρέπει να εκμεταλλεύεται την ΑΟΖ της.
Αλλά αυτό δεν είναι νομικό επιχείρημα. Το αν και πώς να εκμεταλλευτεί την ΑΟΖ της, δεδομένου ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση της Κύπρου, είναι πολιτικό και όχι νομικό ζήτημα για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η κυβέρνηση της Κυπριακή Δημοκρατία κληρονόμησε την κυριαρχία επί των δικαιωμάτων στη θάλασσα και στον προσαγωγό βυθού στην Κύπρο από τη Βρετανία το 1960. Και δεδομένου ότι είναι αναγνωρισμένη κυβέρνηση διεθνώς το γεγονός ότι δεν υπάρχει Τουρκοκυπριακή συμμετοχή μεταξύ των τάξεών της δεν επηρεάζει την ικανότητά της να συνάπτει συμφωνίες και να φτάσει διεθνείς συμφωνίες.
Η τουρκική πλευρά έχασε αυτό το επιχείρημα πριν από πολύ καιρό, αλλά υπό το πρίσμα της τρέχουσας κατάστασης της παγκόσμιας οικονομίας και του γεγονότος ότι οι εργασίες γεώτρησης από εταιρείες πετρελαίου με άδεια από την RoC έχουν πλέον ανασταλεί, θα νομίζατε ότι το πρόβλημα θα ανασταλεί επίσης.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Τσαβούσογλου, η Τουρκία θα συνεχίσει τις γεωτρήσεις Διάτρησης πού και για ποιο σκοπό;
Υποψιάζομαι ότι η νέα τουρκική πολιτική είναι καλλυντική για να δείξω επίμονη αντίρρηση. Ο νόμος, ωστόσο, είναι ότι επίμονη ή όχι, η Τουρκία δεν μπορεί να αναιρέσει τις συμφωνίες ΑΟΖ της Κύπρου με άλλα κράτη σύμφωνα με το διεθνές εθιμικό δίκαιο και το δίκαιο των συνθηκών.
Εξάλλου, η νέα πολιτική της Τουρκίας δεν είναι τίποτα! Η Exxon Mobil και άλλοι δεν ανέστειλαν τις δραστηριότητές τους. Το έκαναν, λόγω της απότομης πτώσης των τιμών της ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο και επειδή δεν μπορείτε να λειτουργείτε εξέδρες στο κλείδωμα.
Η θέση της Κύπρου είναι ότι ως κυρίαρχο παράκτιο κράτος έχει το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς της πόρους και να συμφωνεί όρια με άλλα παράκτια κράτη σύμφωνα με διεθνώς αποδεκτές διαδικασίες.
Σίγουρα οι Τουρκοκύπριοι δικαιούνται ένα δίκαιο μερίδιο του πλούτου της Κύπρου, αλλά αν αυτό που πραγματικά θέλει η Τουρκία είναι να γείρει την εκμετάλλευση του πλούτου υδρογονανθράκων της Κύπρου προς ενίσχυση της φιλοδοξίας της Τουρκίας να γίνει ενεργειακός κόμβος στον κόσμο που θα προκύψει μετά την πανδημία , Προτείνω να προσπαθήσουν και να είναι καλοί στην Κύπρο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Η Τουρκία ήταν ευγενική σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας, της Ιταλίας και του Ισραήλ σχετικά με την προμήθεια ιατρικών προμηθειών, οπότε γιατί να μην είμαστε καλοί και στην Κύπρο;