Πραγματικότητα αποτελεί πλέον ένα πάγιο αίτημα των Θρακών απανταχού της γης, αφού την Πέμπτη ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών με το οποίο καθορίζεται η 6η Απριλίου ως επίσημη Ημέρα Μνήμης του Θρακικού Ελληνισμού.
«Η αναγνώριση της 6ης Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης του Θρακικού Ελληνισμού θα αποτελεί στο εξής κάθε χρόνο ένα θυμίαμα στη μνήμη των προγόνων μας που ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους. Ένα μνημόσυνο που θα γίνεται πλέον επίσημα κάθε χρόνο στις 6 Απριλίου, για την ανάπαυση των ψυχών περίπου 470.000 ανθρώπων που σφαγιάστηκαν, ξεριζώθηκαν και πέρασαν μία σειρά από κακουχίες». Πλέον θα μπορούμε επίσημα να τους τιμούμε στα μνημεία μας, τα οποία στο εξής είναι σίγουρο ότι θα πολλαπλασιαστούν. Έθνος που ξεχνάει την ιστορία του παύει να είναι έθνος. Όλοι οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ την ιστορία μας», λέει πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων (ΠΟΘΣ) Αριστείδης Χρυσόπουλος
Ένα χρόνιο αίτημα
Από τους Θράκες η απόφαση για τη διεκδίκηση της 6ης Απριλίου ελήφθη στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο που έγινε το 2006 στο Διδυμότειχο. Χρειάστηκε να περάσουν 16 ολόκληρα χρόνια για να γίνει το αίτημά τους πραγματικότητα.
«Από πέρσι που αναλάβαμε ως νέα διοίκηση τα καθήκοντά μας είπαμε να καταθέσουμε για μία ακόμα φορά το αίτημά μας στο υπουργείο Εσωτερικών. Στηριχθήκαμε και στο γεγονός ότι σε συνομιλία μας με την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη μάς είπε ότι έχει χαρακτηριστεί ως έτη προσφύγων η τριετία 2022-2024»
Πλέον βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να μπορούμε να ανακοινώσουμε ότι η 6η Απριλίου έχει αναγνωριστεί επίσημα από το ελληνικό κράτος ως Ημέρα Μνήμης του Θρακικού Ελληνισμού.
«Ήταν πολύ μεγάλη και η βοήθεια του βουλευτή Σερρών της Νέας Δημοκρατίας Τάσου Χατζηβασιλείου, τον οποίο εξουσιοδοτήσαμε πλήρως για όλες τις απαραίτητες διαδικασίες ως γνώστη των ιστορικών γεγονότων και προσφυγικής καταγωγής – γι’ αυτό θέλω να ευχαριστήσω. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τον υπουργό Εσωτερικών Μάκη Βορίδη, όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εσωτερικών και τη Βουλή των Ελλήνων», αναφέρει ο Αριστείδης Χρυσόπουλος.
Ο πρόεδρος της ΠΟΘΣ αναφέρει ακόμα ότι η αναγνώριση της 6ης Απριλίου από το ελληνικό Κοινοβούλιο αποτελεί ένα μεγάλο πρώτο βήμα για τη διεθνή αναγνώριση των σφαγών και του ξεριζωμού που υπέστησαν οι Θράκες από τους Τούρκους.
«Πλέον μπορούμε να κάνουμε περισσότερα για τη διεθνή αναγνώριση των δεινών που υπέστησαν οι πρόγονοί μας. Ήταν απαραίτητο να αναγνωριστούν πρώτα επίσημα από την Ελλάδα, αφού δεν μπορείς να διεθνοποιήσεις κάτι αν δεν αναγνωριστεί πρώτα από τη χώρα σου. Τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα», τονίζει.
Κοινή Ημέρα Μνήμης για τους Έλληνες της καθ’ ημάς Ανατολής
Ο ίδιος σημειώνει ακόμα ότι μπορούν πλέον ευκολότερα από κοινού Πόντιοι, Μικρασιάτες και Θράκες (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων, Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος και Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων) να διεκδικήσουν την αναγνώριση από το ελληνικό Κοινοβούλιο μίας κοινής Ημέρας Μνήμης για όλα τα θύματα των Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής.
«Οι Πόντιοι και οι Μικρασιάτες έχουν εδώ και χρόνια τις ημέρες μνήμης τους. Εμείς δεν είχαμε. Τώρα που την αποκτήσαμε μπορούμε και οι τρεις ομοσπονδίες να προτείνουμε την καθιέρωση κοινής ημέρας. Θα προτείνουμε μία ημερομηνία εμείς, θα ακούσουμε το υπουργείο και είμαι σίγουρος ότι θα καταλήξουμε», σημειώνει.
Το Μαύρο Πάσχα των Θρακών
Το 1906 ξεκίνησε η Γενοκτονία του θρακικού ελληνισμού, η οποία μάλιστα προηγήθηκε χρονικά της Γενοκτονίας των Ποντίων αλλά και των υπόλοιπων Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής.
Οι νεκροί και αγνοούμενοι Ανατολικοθρακιώτες υπολογίζονται σε περίπου 450.000 την περίοδο 1906-1924. Άλλοι 200.0000 ξεριζώθηκαν και μετοίκησαν κυρίως στη Μακεδονία και τη Θράκη. Υπήρξαν εξισλαμισμοί, διωγμοί, καταστροφές και αναγκαστικές επιστρατεύσεις στα αμελέ ταμπουρού των ανδρών από 18 έως 45 ετών, με στόχο να διαλυθούν οι οικογένειες.
Στις 6 Απριλίου 1914, ανήμερα Πάσχα, δόθηκε εντολή από τους Νεότουρκους να ξεκινήσει η κύρια φάση του σχεδίου.
Ήταν δραματικές οι σκηνές στα λιμάνια της Ραιδεστού και της Ηράκλειας όπου μαζεύτηκαν περίπου 40.000-50.000 άνθρωποι.
Επρόκειτο ξεκάθαρα για σχέδιο, το οποίο μόλις οι Νεότουρκοι είδαν ότι λειτούργησε το εφάρμοσαν στη συνέχεια στους Έλληνες του Πόντου και λίγο αργότερα σε όλους τους Έλληνες της Μικράς Ασίας.
