Ο αρχαίος κροκόδειλος περπατούσε με δύο πόδια.

Ένας βαρύς συγγενής κροκοδείλων μήκους 10 μέτρων είχε έναν περίεργο τρόπο να πάρει περίπου 120 εκατομμύρια χρόνια πριν σε αυτό που είναι τώρα η Νότια Κορέα. Το τεράστιο θηρίο περπατούσε στα δύο πίσω πόδια του σαν ένα T. rex , ανέφεραν οι ερευνητές αφού ανέλυσαν τα ίχνη που άφησαν πίσω από το ερπετό. 

Δεν υπάρχουν γνωστά απολιθωμένα οστά αυτού του περίεργου κροκοδείλου, αλλά δεκάδες από τα ίχνη του έως 120 εκατομμύρια ετών, συμπεριλαμβανομένου ενός με εντυπώσεις δέρματος, διατηρούνται σε πέτρα.

“Για πρώτη φορά, έχουμε αποδείξεις ότι ορισμένοι από τους γιγάντιους κροκόδειλους των Κρητιδικών ήταν διπολικοί και πραγματικά σχεδιασμένοι όπως οι σαρκοφάγοι δεινόσαυροι”, δήλωσε ο συνερευνητής της μελέτης Martin Lockley, ομότιμος καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Ντένβερ. 

Οι ερευνητές βρήκαν τα απολιθωμένα ίχνη πριν από ένα κατασκευαστικό έργο. Ονόμασαν τον τόπο Sacheon Jahye-ri, καθώς βρίσκεται δυτικά της πόλης Sacheon στην επαρχία South Gyeongsang.

Τα σημάδια των κομματιών είναι μεγάλα, μήκους έως 9,5 ίντσες (24 εκατοστά), ανέφεραν οι ερευνητές. Ο κροκόδειλος πιθανότατα “είχε πόδια περίπου του ίδιου ύψους με τα ανθρώπινα ενήλικα πόδια”, ανέφερε ο ανώτερος ερευνητής της μελέτης Anthony Romilio, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο του Queensland στην Αυστραλία . 

Αφού οι Κορεάτες ερευνητές μετέφεραν τα ίχνη σε εργαστήριο, κάλεσαν τον Lockley να εξετάσει τις εντυπώσεις τον Νοέμβριο του 2019. Αρχικά, η ομάδα πίστευε ότι αυτές οι εκτυπώσεις μπορεί να ανήκουν σε έναν τεράστιο πτερόσαυρο , αλλά τη στιγμή που τους είδε ο Lockley, είπε ότι ήξερε ότι ήταν από συγγενή κροκοδείλου. 

Προηγουμένως, ο Lockley είχε μελετήσει εκτυπώσεις κροκοδείλων από την περίοδο Jurassic (199 εκατομμύρια έως 145 εκατομμύρια χρόνια πριν). Ο κροκόδειλος που άφησε αυτές τις εκτυπώσεις ήταν πολύ μικρότερος – τα ίχνη του είχαν μήκος περίπου 1 ίντσα ή 2,5 εκατοστά – και περπατούσε και στα τέσσερα. Ωστόσο, αυτές οι εκτυπώσεις ήταν εξαιρετικά παρόμοιες με αυτές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, είπε.

Αυτή η συνειδητοποίηση πυροδότησε μια άλλη μνήμη. Ο Lockley και οι συνάδελφοί του είχαν δημοσιεύσει μια μελέτη το 2012 στο περιοδικό Ichnos σχετικά με το τι νόμιζαν ότι ήταν τεράστια κομμάτια pterosaur από την Κρητιδική περίοδο της Κορέας. Εκείνη την εποχή, ωστόσο, ήξεραν ότι κάτι ήταν περίεργο για τα κομμάτια, γι ‘αυτό τα ονόμασαν «αινιγματικά». Κοιτάζοντας πίσω, ο Lockley συνειδητοποίησε ότι, όπως και τα νέα κομμάτια, οι αινιγματικές εκτυπώσεις είναι πιθανότατα από έναν κροκόδειλο με δύο πόδια. 

Δουλεύοντας μαζί, η ομάδα βρήκε άπειρες ενδείξεις ότι το νέο μονοπάτι ανήκε σε κροκόδειλο και όχι πτερόσαυρο. Για παράδειγμα, οι πτερόσαυροι χρησιμοποίησαν πιθανώς τα φτερά τους ενώ περπατούσαν, που σημαίνει ότι περπατούσαν και στα τέσσερα. Αλλά δεν βρέθηκαν αποτυπώματα (ή εκτυπώσεις, για αυτό το θέμα). Επιπλέον, η εντύπωση του δέρματος που βρέθηκε σε ένα τακούνι έμοιαζε με αυτή του κροκοδείλου, είπε ο Lockley. Επιπλέον, οι εκτυπώσεις είχαν ισχυρά ψηφία και εντυπώσεις από μαξιλάρια και αρμούς που έμοιαζαν με αυτά από έναν κροκόδειλο, είπε.

Τούτου λεχθέντος, είναι κατανοητό ότι οι ερευνητές αρχικά πίστευαν ότι αυτές οι τροχιές ανήκαν σε γιγάντιους πτερόσαυρους. “Οι τυπικοί κροκόδειλοι περπατούν σε στάση οκλαδόν και δημιουργούν τροχιά ευρεία”, ανέφερε στη δήλωση ο επικεφαλής ερευνητής Kyung Soo Kim, παλαιολόγος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Εκπαίδευσης Chinju της Νότιας Κορέας. “Παραδόξως, τα μονοπάτια μας είναι πολύ στενά – μοιάζουν με κροκόδειλο που ισορροπεί σε ένα σχοινί.” 

«Όταν [τα ίχνη] συνδυάστηκαν με την έλλειψη σημαδιών ουράς, έγινε σαφές ότι αυτά τα πλάσματα κινούνται διπολικά», είπε ο Kim. 

Η ομάδα ονόμασε τα νέα απολιθωμένα αποτυπώματα Batrachopus grandis . (Ίχνη απολιθώματα, όπως απολιθωμένα μονοπάτια και λαγούμια, έχουν επιστημονικά ονόματα, όπως και τα ζώα.) 

Κατά τη διάρκεια της χαμηλότερης Κρητιδικής, η περιοχή του κομματιού ήταν μια λίμνη που περιβάλλεται από λασπωμένο έδαφος, “που έκανε για να κάνει καλά κομμάτια”, δήλωσε ο Lockley στο Live Science. Είναι δύσκολο να πούμε πώς διατηρήθηκαν αυτές οι εκτυπώσεις, αλλά ίσως το πλάσμα άφησε τις εκτυπώσεις σε υγρή λάσπη λίγο πριν υποχωρήσει η λίμνη, επιτρέποντας στις εκτυπώσεις να στεγνώσουν και να σκληρύνουν. Όταν η στάθμη του νερού αυξήθηκε ξανά, η λάσπη και το λεπτό λάσπη θα μπορούσαν να είχαν καλύψει και να συντηρήσει τα ίχνη, είπε ο Lockley.

Ή, ίσως η λάσπη ήταν μαλακή και σούπα, όπως το ζεστό παγωτό, αλλά το έδαφος κάτω από το «παγωτό» ήταν σκληρό, είπε. Ο κροκόδειλος θα μπορούσε να είχε στριμώξει μέσα από τη λάσπη και να αφήσει μια εντύπωση στο σκληρό έδαφος από κάτω, το οποίο θα είχε θαφτεί αμέσως και θα διατηρηθεί από το “παγωτό” όταν το ζώο σήκωσε το πόδι του, είπε ο Lockley. 

Η μελέτη δημοσιεύθηκε χθες (11 Ιουνίου) στο περιοδικό Scientific Reports .