Κανείς δεν ήξερε ότι οι μονοκύτταροι οργανισμοί θα μπορούσαν να ζήσουν τόσο πολύ.
Τα μικρόβια βρέθηκαν θαμμένα στη βρωμιά πριν από 101,5 εκατομμύρια χρόνια, πριν ακόμη ο Τυραννόσαυρος ξαναγυρίσει όταν ο μεγαλύτερος δεινόσαυρος που τρώει κρέας στη Γη, που ονομάζεται Spinosaurus περιπλανήθηκε στον πλανήτη. Ο χρόνος πέρασε, οι ηπείροι μετατοπίστηκαν, οι ωκεανοί ανέβηκαν και έπεσαν, εμφανίστηκαν μεγάλοι πίθηκοι και τελικά τα ανθρώπινα όντα εξελίχθηκαν με την περιέργεια και τις δεξιότητες για να σκάψουν αυτά τα αρχαία κελιά. Και τώρα, σε ένα ιαπωνικό εργαστήριο, οι ερευνητές έχουν αναζωογονήσει τους μονοκύτταρους οργανισμούς.
Ερευνητές στο τρυπάνι JOIDES Resolution συνέλεξαν δείγματα ιζημάτων από τον πυθμένα του ωκεανού πριν από 10 χρόνια. Τα δείγματα προήλθαν από 328 πόδια (100 μέτρα) κάτω από το βάθος των 20.000 ποδιών (6.000 μ.) Της Γύρης του Ειρηνικού Ειρηνικού. Αυτή είναι μια περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού με πολύ λίγα θρεπτικά συστατικά και λίγο οξυγόνο διαθέσιμο για να επιβιώσει η ζωή και οι ερευνητές έψαχναν δεδομένα για το πώς τα μικρόβια ταιριάζουν σε ένα τόσο απομακρυσμένο μέρος του κόσμου.
“Το κύριο ερώτημά μας ήταν εάν η ζωή θα μπορούσε να υπάρχει σε ένα τέτοιο περιβάλλον με περιορισμένα θρεπτικά συστατικά ή εάν ήταν μια ζώνη χωρίς ζωή”, δήλωσε ο Yuki Morono, επιστήμονας στην Ιαπωνική Υπηρεσία Θαλάσσιας-Γης Επιστήμης και Τεχνολογίας και επικεφαλής συγγραφέας μιας νέας εργασίας για το μικρόβια, είπε σε μια δήλωση . “Και θέλαμε να μάθουμε για πόσο καιρό τα μικρόβια θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη ζωή τους σε σχεδόν απουσία φαγητού.
Τα αποτελέσματά τους δείχνουν ότι ακόμη και κύτταρα που βρέθηκαν σε δείγματα ιζημάτων ηλικίας 101,5 εκατομμυρίων ετών είναι ικανά να ξυπνήσουν όταν διατίθενται οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά.
“Αρχικά, ήμουν δύσπιστος, αλλά διαπιστώσαμε ότι έως και το 99,1% των μικροβίων στα ιζήματα που είχαν κατατεθεί πριν από 101,5 εκατομμύρια χρόνια ήταν ακόμα ζωντανά και ήταν έτοιμα για φαγητό”, δήλωσε ο Morono.
Τα μικρόβια διέκοψαν κάθε αξιοσημείωτη δραστηριότητα. Αλλά όταν τους πρόσφεραν θρεπτικά συστατικά και άλλες ανάγκες της ζωής, έγιναν ξανά ενεργοί.
Για να βεβαιωθούμε ότι το δείγμα τους δεν ήταν μολυσμένο με σύγχρονα μικρόβια, οι ερευνητές άνοιξαν το ίζημα σε ένα εξαιρετικά αποστειρωμένο περιβάλλον, επιλέγοντας τα μικροβιακά κύτταρα που υπάρχουν και τροφοδοτούσαν τα θρεπτικά συστατικά αποκλειστικά έναν μικροσκοπικό σωλήνα σχεδιασμένο να μην επιτρέπει σε μολυσματικούς παράγοντες.
Τα κύτταρα ανταποκρίθηκαν, πολλά από αυτά γρήγορα. Γρήγορα ανέβασαν άζωτο και άνθρακα . Μέσα σε 68 ημέρες, ο συνολικός αριθμός κυττάρων είχε τετραπλασιαστεί από το αρχικό 6.986.
Τα αερόβια βακτήρια αναπνευστήρες οξυγόνου – ήταν τα πιο σκληρά κύτταρα και πιθανότατα να ξυπνήσουν. Αυτοί οι μικροσκοπικοί οργανισμοί επέζησαν μόνο στις μικροσκοπικές φυσαλίδες του αέρα που οδηγούν σε ιζήματα σε γεωλογικές χρονικές κλίμακες. Φαίνεται ότι ο μεταβολικός ρυθμός των αερόβιων βακτηρίων είναι αρκετά αργός για να τους επιτρέψει να επιβιώσουν για τόσο μεγάλες χρονικές περιόδους.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στις 28 Ιουλίου στο περιοδικό Nature Communications.