Ένα τεράστιο παγόβουνο στην Ανταρκτική, έχει πλέον λιώσει στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Το A68 έσπασε στην χερσόνησο της Ανταρκτικής το 2017 ως ένα από τα μεγαλύτερα παγόβουνα. Εκείνη την εποχή, μέτρησε 2.240 τετραγωνικά μίλια (5.800 τετραγωνικά χιλιόμετρα), περίπου το μέγεθος της πολιτείας του Ντελαγουέρ.
Στο παρελθόν, είχε περιπλανηθεί για τον Νότιο Ατλαντικό, κάμπτοντας προς το νησί της Νότιας Γεωργίας. Εκεί, θερμές θερμοκρασίες και κύματα το έσπασαν σε μεγάλα κομμάτια. Αυτά τα κομμάτια από τότε έχουν κατακερματιστεί σε κομμάτια πολύ μικρά για παρακολούθηση. Το Εθνικό Κέντρο Πάγου των ΗΠΑ παρακολουθεί παγόβουνα που έχουν μήκος τουλάχιστον 18,5 χιλιόμετρα ή έχουν έκταση τουλάχιστον 68,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το μεγαλύτερο κομμάτι του Larsen C δεν πληροί τις προϋποθέσεις από τις 16 Απριλίου, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων του Κέντρου: Μέτρησε μόνο 3 ναυτικά μίλια με 2 ναυτικά μίλια (5,5 χλμ. Από 3,7 χλμ.).
Το A68 μελετήθηκε και παρακολουθήθηκε ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε παγόβουνο ποτέ άλλοτε. Χάρη στις άφθονες δορυφορικές εικόνες, ήταν προφανές όταν το τεράστιο παγόβουνο άρχισε να σπάει για πρώτη φορά υπό την πίεση της κίνησης (μόνο μια εβδομάδα μετά την απελευθέρωσή του από το πάγο). Οι επιστήμονες της γης μπορούσαν να δουν τις ρήξεις στον πάγο και τη διαφορά θερμοκρασίας στο νερό που το περιέβαλλε. Το είδαν να κολλάει σε μια ακτή όχι μακριά από το σημείο όπου γεννήθηκε και έπειτα με <<πιρουέτα>> προς τα πιο ζεστά νερά σε ένα ρεύμα που ονομάζεται Weddell Gyre.
Τον Νοέμβριο του 2020, φαινόταν ότι ο A68 θα μπορούσε να σπάσει στα ρηχά κοντά στο νησί της Νότιας Γεωργίας, εμποδίζοντας ενδεχομένως την πρόσβαση στον ωκεανό για πιγκουίνους που ψαρεύουν εκεί.
«Καταφέραμε να παρακολουθήσουμε την πρόοδό του με καθημερινές δορυφορικές εικόνες, σε επίπεδο λεπτομέρειας που δεν μπορούσαμε να κάνουμε στο παρελθόν».
Οι ερευνητές εργάζονται επίσης για να καταλάβουν πώς ένα μεγάλο γεγονός γέννησης όπως αυτό που γεννήθηκε το A68 επηρεάζει τα οικοσυστήματα γύρω από αυτό, αν και το σκληρό κλίμα της Ανταρκτικής έχει κάνει τη δουλειά δύσκολη. Το 2018, μια αποστολή της Βρετανικής Ανταρκτικής Έρευνας κατευθύνθηκε στον χώρο της γέννησης για να συλλέξει δείγματα θαλάσσιου πυθμένα, αλλά δυσκολεύτηκε από τον βαρύ θαλάσσιο πάγο. Μια δεύτερη αποστολή το 2019 ανατράπηκε επίσης. Μια αποστολή στο νησί της Νότιας Γεωργίας τον Φεβρουάριο ήταν επιτέλους επιτυχής. Οι ερευνητές ανέπτυξαν δύο θαλάσσια ρομπότ κοντά στο νησί για να μάθουν πώς η εισροή κρύου, γλυκού νερού από τα λιωμένα θραύσματα του Α68 επηρέασε το τοπικό οικοσύστημα. Ένα από τα ρομπότ χάθηκε, σύμφωνα με το BBC, αλλά το άλλο θα ανακτηθεί τον Μάιο και τα δεδομένα του θα αναλυθούν.