Ο Περουβιανός Αμαζόνιος λάμπει σαν χρυσός σε μια πανέμορφη φωτογραφία που τραβήχτηκε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Ενώ αυτή η λάμψη είναι απλώς το φως του ήλιου που αντανακλά σε εκατοντάδες λάκκους λασπώδους νερού, υπάρχει άφθονος χρυσός σε αυτούς τους λόφους. Κάθε λαμπερή δεξαμενή είναι ένας λάκκος αναζήτησης χρυσού, σύμφωνα το Earth Observatory της NASA, πιθανότατα σκαμμένο από ανεξάρτητους ανθρακωρύχους που θέλουν να ανακαλύψουν μερικούς από τους αρχαίους θησαυρούς του Αμαζονίου.
“Κάθε λάκκος περιβάλλεται από αφυδατωμένες περιοχές λασπωμένου εδάφους”. “Αυτές οι αποψιλωμένες οδοί ακολουθούν τις πορείες των αρχαίων ποταμών που απέθεσαν ιζήματα, συμπεριλαμβανομένου του χρυσού.”
Η πολιτεία Madre de Dios του Περού, που φαίνεται σε αυτήν την εικόνα, φιλοξενεί μία από τις μεγαλύτερες ανεξάρτητες βιομηχανίες εξόρυξης χρυσού στη Γη. Περίπου 30.000 ανθρακωρύχοι μικρής κλίμακας (που εργάζονται εκτός κυβερνητικών κανονισμών) αναζητούν παράνομα στην περιοχή, σκίζοντας το τροπικό δάσος με εκσκαφείς και φορτηγά για να ξεθάψουν τον χρυσό από κάτω.
Η παράνομη εξόρυξη μπορεί να είναι όφελος για τους φτωχούς εργαζόμενους στο Madre de Dios, αλλά σε βάρος του Αμαζονίου. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2011 στο περιοδικό PLOS One, η εξόρυξη χρυσού είναι η μόνη μεγαλύτερη αιτία αποψίλωσης στην περιοχή.
Αυτές οι μη ρυθμιζόμενες επιχειρήσεις αποτελούν επίσης κίνδυνο για τις τοπικές κοινότητες. Οι ανθρακωρύχοι αναμιγνύουν ιζήματα με βραστό υδράργυρο για να διαχωρίσουν το χρυσό από άλλα ορυκτά, σύμφωνα με το Nature.com. Ως αποτέλεσμα, έως και 55 τόνοι υδραργύρου καταλήγουν σε ποτάμια ή στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο. Οι ντόπιοι που τρώνε πολλά ψάρια από αυτά τα μολυσμένα ποτάμια έχουν περισσότερες από τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να δηλητηριάσουν με υδράργυρο από ό, τι οι μη ψαροφάγοι, σύμφωνα με μια μελέτη του PLOS One του 2012.
Αλλά από το διάστημα, αυτές οι εικόνες θαμπωθούν. Για τον αστροναύτη που έβγαλε αυτή τη φωτογραφία στις 24 Δεκεμβρίου 2020, ο κόσμος που ήταν πολύ κάτω και ήταν απλά ένας ποταμός χρυσού.