Όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ άνοιξε τον τάφο του βασιλιά Τουταγχαμών το 1922, ανέφερε ότι είδε «υπέροχα πράγματα».
Ο τάφος του Τουτ ήταν γεμάτος με εξαιρετικούς θησαυρούς, συμπεριλαμβανομένης της χρυσής μάσκας θανάτου του Τουταγχαμών, ενός χρυσού θρόνου και ακόμη και χρυσών σανδάλων. Αλλά όλοι οι βασιλικοί τάφοι στην αρχαία Αίγυπτο είχαν τέτοια βελούδινα κτερίσματα;
Η απάντηση είναι όχι.
Ενώ η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας και άλλες αρχαίες αιγυπτιακές πυραμίδες είναι απίστευτα μνημεία, τα ταφικά αντικείμενα μέσα τους ήταν πιθανότατα σχετικά μέτρια σε σύγκριση με εκείνα που θάφτηκαν στους τάφους μεταγενέστερων Φαραώ, όπως ο Τουταγχαμών. «Οι ταφές στις μεγαλύτερες πυραμίδες μπορεί να φαίνονταν πολύ απλές σε σύγκριση με τον Τουταγχαμών»
Οι πυραμίδες χρησιμοποιήθηκαν ως τάφοι των Αιγυπτίων Φαραώ από την εποχή του Djoser (βασιλεία περίπου από το 2630 π.Χ. έως το 2611 π.Χ. Οι περισσότερες από αυτές τις πυραμίδες λεηλατήθηκαν πριν από αιώνες, αλλά μερικοί βασιλικοί τάφοι έχουν παραμείνει σχετικά άθικτοι και παρέχουν ενδείξεις για τους θησαυρούς τους.
Για παράδειγμα, η πριγκίπισσα Neferuptah (η οποία έζησε περίπου το 1800 π.Χ.) θάφτηκε σε μια πυραμίδα στην τοποθεσία Hawara, περίπου 100 χιλιόμετρα νότια του Καΐρου. Ο ταφικός της θάλαμος ανασκάφηκε το 1956 και «περιείχε αγγεία, ένα σετ από φέρετρα, μερικά επιχρυσωμένα προσωπικά στολίδια και ένα σύνολο βασιλικών διακριτικών που την ταυτίζουν με τον θεό του Κάτω Κόσμου Όσιρι».
Ο βασιλιάς Hor (ο οποίος έζησε γύρω στο 1750 π.Χ.) θάφτηκε με ένα παρόμοιο σύνολο αντικειμένων, αν και δεν θάφτηκε σε πυραμίδα. “Το σώμα του [Χορ] ήταν τυλιγμένο σε λινό, τα εντόσθια τοποθετήθηκαν σε ειδικά δοχεία, που ονομάζονταν κανωπικά βάζα”. «Το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με μια μάσκα μούμιας».
Ο τάφος της βασίλισσας Hetephheres, της μητέρας του Khufu (του φαραώ που έχτισε τη Μεγάλη Πυραμίδα), είναι λίγο πιο περίτεχνος. Χτισμένος στη Γκίζα, ο τάφος είχε ένα κρεβάτι και δύο καρέκλες που ήταν διακοσμημένες με χρυσό, μαζί με αγγεία και μικροσκοπικά χάλκινα εργαλεία. Η υποδομή (το κάτω μέρος) της ημιτελούς πυραμίδας του βασιλιά Sekhemkhet (περίπου 2.611 π.Χ. έως 2.605 π.Χ.) βρέθηκε χωρίς να έχει συληθεί. Η σαρκοφάγος του βασιλιά ήταν άδεια, αλλά οι αρχαιολόγοι βρήκαν «21 χρυσά βραχιόλια, ένα χρυσό ραβδί ή σκήπτρο και διάφορα άλλα αντικείμενα από χρυσά κοσμήματα» σε έναν διάδρομο.
Αν και πρόκειται για εντυπωσιακά είδη ταφής, δεν πλησιάζουν τα πλούτη που βρέθηκαν στον τάφο του Τουταγχαμών. Τα αντικείμενα που βρέθηκαν σε αυτές τις βασιλικές ταφές υποδηλώνουν ότι οι Φαραώ που είναι ενταφιασμένοι σε πυραμίδες πιθανότατα θάβονταν με ταφικά αντικείμενα που ήταν πιο μετριοπαθή από αυτά που βρέθηκαν θαμμένα με τον Τουταγχαμών. Σε αντίθεση με τους πρώτους Φαραώ, ο τάφος του Τουταγχαμών βρισκόταν στην Κοιλάδα των Βασιλέων – μια απομακρυσμένη κοιλάδα κοντά στο σύγχρονο Λούξορ που χρησιμοποιήθηκε ως βασιλικός τόπος ταφής για περισσότερα από 500 χρόνια κατά τη διάρκεια του Νέου Βασιλείου, σύμφωνα με την Britannica. “Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός [Khufu] ήταν φτωχότερος [από τον Τουταγχαμών]. Η πυραμίδα του αποδεικνύει το αντίθετο. Απλώς θάφτηκε ακολουθώντας τα έθιμα της εποχής του”.
Μεγάλοι θησαυροί δεν έχουν ανακαλυφθεί σε καμία από τις γνωστές αιγυπτιακές πυραμίδες. «Δεν υπήρχαν μεγάλοι «θησαυροί» στις πυραμίδες, όπως στον τάφο του Τουτ». Επιπλέον, δεν έχει βρεθεί τάφος που να περιέχει τεράστιες ποσότητες πολυτελών τάφων που να χρονολογείται από παλαιότερες εποχές που χτίζονταν οι πυραμίδες. Κατά τη διάρκεια του Νέου Βασιλείου (περίπου το 1550 π.Χ. έως το 1070 π.Χ.), μια εποχή που τελείωσε η κατασκευή των πυραμίδων, αυξήθηκε η ποσότητα των πολυτελών τάφων που θάβονταν με βασιλικά και μη άτομα. Κατά τη διάρκεια του Νέου Βασιλείου, οι άνθρωποι, αν είχαν τη δυνατότητα, προσπαθούσαν να βάλουν μεγάλους αριθμούς περίτεχνων αντικειμένων στους τάφους τους.
«Αυτή η τεράστια μάζα αντικειμένων σε τάφους είναι μόνο μια εφεύρεση του Νέου Βασιλείου».
Το γιατί ακριβώς ήθελαν να το κάνουν αυτό δεν είναι απολύτως σαφές. Ενώ τα ταφικά αντικείμενα μέσα στις πυραμίδες ήταν μέτρια σε σύγκριση με τους μεταγενέστερους αρχαίους αιγυπτιακούς τάφους, ορισμένες από τις πυραμίδες είχαν μακριές ιερογλυφικές επιγραφές στους τοίχους τους, τις οποίες οι μελετητές σήμερα αποκαλούν «κείμενα πυραμίδας». Τα κείμενα καταγράφουν μεγάλο αριθμό «ξορκιών» (όπως τα αποκαλούν οι αιγυπτιολόγοι) και τελετουργίες.
Η πυραμίδα του Unis ή Unas (βασιλεία περίπου 2.353 π.Χ. έως 2.323 π.Χ.) ήταν η πρώτη πυραμίδα που είχε αυτά τα κείμενα στους εσωτερικούς τοίχους της, ενώ η πυραμίδα της Ίβι (βασιλεία περίπου 2.109 π.Χ. έως 2.107 π.Χ.) ήταν η τελευταία γνωστή περίπτωση. Η λειτουργία των κειμένων της πυραμίδας «ήταν να επιτρέψουν στον νεκρό να γίνει αχ», ένα πνεύμα που υπάρχει στη μετά θάνατον ζωή.
Τα ξόρκια στόχευαν να ενώσουν ξανά το “ka” και το “ba” – μέρη της ψυχής ενός ατόμου που οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι χωρίζονταν μετά το θάνατο. Η εμφάνιση αυτών των κειμένων «πιθανώς αντανακλά μια αλλαγή ή καινοτομία στις ιδέες των αρχαίων Αιγυπτίων για τη βασιλική μετά θάνατον ζωή». Σε παλαιότερες εποχές, έγγραφα όπως τα Κείμενα των Πυραμίδων μπορεί να υπήρχαν, αλλά, για οποιονδήποτε λόγο, άρχισαν να γράφονται στους τοίχους των πυραμίδων την εποχή της Ούνης.
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα facebook, twitter, instagram, youtube, και στο Google news. Διαβάστε την e-enimerosi.com για να ενημερώνεστε για όλα τα νέα, από την Ελλάδα και τον κόσμο, κάνετε εγγραφή στην σελίδα και πατήστε το καμπανάκι για να ενημερώνεστε πρώτοι έγκαιρα και έγκυρα.